Stille zondag ochtend.

Afgelopen zondag richting de Betuwe gefietst om te kijken of de appelbloesems al aan het ontluiken waren. Er stond een schraal noordoosten windje, het was koud en helder. De zomertijd was afgelopen nacht ingegaan, maar daar was qua temperatuur niet veel van te merken; het was deze ochtend kouder dan tijdens de kerstdagen.

Langs de zuidkant van de dijk langs de Linge ging ik richting Geldermalsen. Er liepen wat wandelaars en ik zag een enkele verdwaalde fietser. Maar voor de rest geen auto's of ander gemotoriseerd verkeer. Heerlijk. De appelbloesems stonden helaas nog niet in bloei, daarvoor was het de afgelopen weken te koud geweest. Ik gok dat dit met de huidige temperaturen nog wel een of twee weken gaat duren.

Toen ik de A15 overstak zag ik pas hoe stil het echt was: niemand te zien. En het was toch echt negen uur in de ochtend.

Kinderdijk gesloten

In alle vroegte kruip ik deze ochtend in de fiets. De zon komt vandaag om half zeven op, en het kost mij ongeveer een uur om naar Kinderdijk te fietsen. Met warm weer gaat dit uiteraard veel sneller, want dan zijn lichaam en fiets beter op temperatuur.

Maar de temperatuur is niet aangenaam deze ochtend. Er ligt ijs in de sloten, en er staat een dun oostenwindje. Gelukkig heb ik die wind mee, dus daar klaag ik voorlopig niet over. Lenzen in de fiets, sportdrankje mee, en we gaan op weg.

Bij Kinderdijk aangekomen is het er stil. Rond deze tijd van de dag is het natuurlijk altijd rustig, maar vandaag lijkt de rust anders. Er staan twee fotografen, een vrouw laat haar hond uit. In de wei is het een stuk drukker; ik hoor scholeksters en grutto's. Hoog in de lucht is zelfs een veldleeuwerik aan het zingen. Die vogels doen mij altijd denken aan warme zomer middagen, wanneer de pollen van het bloeiende gras in de neus prikken. Maar vandaag is het fris, en bloeit er nog niet veel. Er bloeien wat dotterbloemen langs de rietkraag, en wat katjes in de wilgen, en dat was het wel.

Maar mooi is het wel. Geen kunstzinnige gedrapeerde mistbankjes, maar ook zonder mist is Kinderdijk de moeite van een (koude) fietstocht waard.

Kinderdijk was dan weliswaar gesloten, maar dat geldt alleen voor toeristen die een kaartje willen kopen voor een rondvaart. Ik heb mijn eigen boot mee, weliswaar met wielen, en niet helemaal waterdicht, maar toch....

Allerhande kinken in kabels

Vorige week had ik De Bobslee beloofd weer langs Kinderdijk te rijden. De Bobslee woont in Noorwegen en was van plan om in het voorjaar naar Nederland te komen om met vrouw Kinderdijk te bezoeken.  Helaas zit reizen er voor alle Europeanen er de komende maanden niet in, en zijn we aan land, stad en huis gekluisterd.

Afgelopen zondag stond de fiets klaar voor Kinderdijk, maar het weer speelde niet mee. De zon scheen uitbundig, maar kon de aarde niet verwarmen. Dat kwam omdat het maar twee graden boven nul was, en er bovendien een zeer straffe oostenwind over de velden waaide. Daarbij kwam nog dat ik eigenlijk te laat was voor Kinderdijk. De zon was al bijna op toen ik opstond, en ik doe er een uur over om er te komen. Dat levert geen mooie foto's meer op. Ik heb het weer liever wat rustiger, met wat halve bewolking in de lucht waar de opgaande zon dan mooi doorheen kan schijnen. Of met kalm rustig spiegelend water, met hier en daar een kunstzinnig gedrapeerd mistbankje. Jawel, ik ben kritisch.

Nu was niet alleen het weer er de oorzaak van dat ik besloot niet naar Kinderdijk te gaan. Mijn fiets maakt achterin de laatste tijd wat vreemde geluiden. Er ratelt iets. Ik vertrouw het niet helemaal. Dus ben ik maar dicht bij huis gebleven.

Zondag middag de fiets op zijn kant gegooid om het achterwiel eruit te nemen om de bron van 'de ratel' te achterhalen. Lang hoef ik niet te zoeken. Ik voel aan de tandwielen van de vettige cassette, en ze zitten allemaal los. Hoe heb ik hiermee zonder schakelproblemen kunnen fietsen ?! Ik heb dit één keer eerder gehad, en dat was dertien jaar geleden. Toen zat de boel dermate vast dat ik niet voor- of achteruit kwam.

Het achterwiel moet er dus uit. Dat is lang geleden. Ik rommel in de schuur om de as-trekker te zoeken, maar dat duurt even. Uiteindelijk vind ik het ding in een plastic zakje, samen met wat gereedschap dat ik al een paar jaar kwijt was. De as wil er maar moeizaam uit. Het is natuurlijk koud, en het vet is ook niet meer zo nieuw, dus het gaat allemaal niet makkelijk.

Eenmaal de as eruit wil ik het achterwiel uit mijn fiets trekken, maar de cassette body wil niet loskomen van de wielnaaf. Kloppen, tikken, niets helpt. Uiteindelijk weet ik met vereende krachten het wiel met de cassette body en al tussen mijn quest uit te trekken, gelukkig is mijn fiets niet zo stijf. Met het  wiel loop ik naar de werkbank op zolder, en weet ik met hamer en oude schroevendraaier de cassette body er vanaf de achterkant af te tikken. De body heb ik al eens eerder moeten vervangen, toen in 2016 het freewheel in de body niet meer wilde freewheelen. De oude body kwam altijd zonder problemen los, maar mogelijk heeft deze nieuwe een iets andere passing.

Nu kan ik weer verder met de cassette. Eerst alles ontvetten en dan de hele zooi in elkaar. Vreemd... het past niet.. er ontbreekt een onderdeel.. Ik kijk in de kast van het achterwiel, en zie daar nog een vulring liggen. Nu moet het lukken. Wel verd#$@$ ! er zit nog steeds speling op de cassette. Weer zoeken in de kast. Niets. Zaklamp erbij en zoek de hele achterkast af. Niets. Ik zoek in de smurfenmuts aan de andere kant, en daar vind ik nog een tandwiel, buiten armbereik ergens in een donker hoekje weggekropen. Met een stok weet ik het ding eruit te hengelen. Nu kan ik de hele zooi weer in elkaar zetten. Sluitring erop, flink strak aandraaien en de hele fiets kan weer in elkaar.

Alleen... nu heb ik een hele mooie schone cassette, maar een moddervette en vuile ketting. Ik was al langer van plan om die ketting eens flink onder handen te nemen. In het verleden heb ik dat gedaan met wasbenzine en een tandenborstel, maar dat is behoorlijk bewerkelijk. Ik struin internet af naar andere oplossingen en vind bij bol.com een kettingreiniger en bijbehorende ontvetter. Kosten: bijna dertig euro. Toch wel een beetje veel geld. Ik zoek verder. Op een forum vind ik de tip dat gewone zeep van de action ook prima werkt. Voor twee euro koop ik een fles "Blue Wonder Power Cleaner", bij Karwei vind ik een simpel borsteltje van het merk Dyto voor tien euro. Het geval ziet er een beetje simpel uit, maar we gaan het er mee proberen.

Een dan nu de andere klus: om een beetje makkelijk bij de ketting en de trappers te komen, haal ik de bovenkap van de quest eraf. En dan wordt het eindelijk makkelijk: kettingreiniger vullen tot aan vulstreepje. Kettingreiniger op de ketting, en draaien maar. Ik moet het bakje vier keer omspoelen en bijvullen, maar na een kwartier is de ketting schoon. Dit werkt geweldig ! Ik spoel de ketting schoon met water en laat het geheel een half uurtje drogen in de schrale wind. Daarna kan de ketting weer in het vet en kunnen we weer fietsen.

Fitness uurtjes

Nu ik dit zit te tikken, ben ik weer op mijn werk. Het is acht uur, en de parkeerplaats zou op dit moment bijna geheel gevuld moeten zijn. Maar het terrein is ongeveer voor een kwart bezet. We produceren grondstoffen voor voedingsmiddelen en farmacie, en dus gaat de productie door. Maar druk is het ook niet, zeker niet op kantoor en in het lab. Al deze collega's werken de komende weken thuis.

Ik dus niet vandaag, want ik werk bij IT, en als er iets niet meer werkt moet IT kunnen bijspringen. Aan het begin van de COVID-19 uitbraak in Nederland en het advies aan iedereen om thuis te gaan werken is een roulatie schema opgesteld. Tenminste één keer per week zit ik dus achter mijn bureau, en vandaag en morgen is het mijn beurt.

Maar van maandag tot en met gisteren was ik thuis aan het werk. Dat gaat nog prima, maar stilzitten valt niet mee. Vandaar dus dat ik zo af en toe met fiets en (uiteraard) fototoestel er even een uurtje tussenuit piep. Dinsdag ochtend even naar Leerdam....

 

.. en woensdag middag even naar de Biesbosch.

In de Biesbosch waren voor een doordeweekse dag veel mensen op de been. Een stukje fietsen, even eruit om een wandeling te maken. Precies zoals ik. Zo maken we er allemaal maar het beste van.

Gouden ochtend

Al een aantal dagen werk ik zoals vele andere Nederlanders noodgedwongen thuis. Dat gaat op zich prima, maar ik mis het contact met collega's. Maar vooral mis ik het contact met de buitenlucht. Hoewel mijn dagelijkse fietstocht naar m'n werk maar een minuut of tien duurt, en hoofdzakelijk door de bebouwde kom voert, doet een beetje lichaamsbeweging en wat frisse lucht in de ochtend en de middag mij goed.

Daarom heb ik vanochtend besloten om wanneer het weer  lekker is, gewoon een klein fietstochtje van een uur te maken. Lekker even het hoofd in de wind en de benen strekken.

Het was nog mistig en schemerig toen ik vertrok, maar eenmaal in de polder aangekomen zorgde de zon en de mist boven de weilanden voor een prachtig begin van de dag. En dat had ik in deze onzekere tijden even nodig.

Stille wegen

Vanochtend een rondje Moerdijk brug - Raamsdonksveer gemaakt. Gisteren viel het nog wel mee, maar vandaag was het stil op straat. Opvallend stil. Door de uitbraak van het COVID-19 virus gaan de mensen niet meer naar de tennisclub, het voetballen, opa en oma, de kerk. De enige mensen die ik onderweg tegen kwam waren aan het hardlopen (solo), of de hond aan het uitlaten.

Wel kwam ik bij de Merwede brug een colonne van een stuk of tien wielrenners tegen. Ze fietsten gelukkig aan de andere kant van de brug, met een flinke plaat vierbaans snelweg ertussen. Zo'n snotterende, gorgelende en fluimende kluit mensen zou ik onder de gegeven omstandigheden niet graag benedenwinds op een smalle weg willen passeren.

Op de Moerdijk brug breekt de zon even aarzelend door, maar voor de rest van de route was het grijs, winderig maar vooral stil. Heel stil.

Eindelijk weer een beetje zon....

Vanochtend tegen mijn gewoonte in eens op een zaterdag een fietstochtje gemaakt. Goed, het was maar een klein tochtje van nog niet eens dertig kilometer, maar toch.

Waarom zult u denken ? Nou, om de doodeenvoudige reden dat de zon scheen, en het daar boven op ook nog niet waaide. Dit waren voor mij genoeg prikkels om in mijn fiets te kruipen.

Het water dat de afgelopen weken / maanden gevallen is, is nog steeds alom aanwezig. De kanalen liggen vol tot aan de rietkraag. En de Merwede knabbelt voorzichtig aan de rivierdijken. Dit levert gelukkig wel een paar mooie plaatjes op....