Zinderend begin van de herfst

Terwijl op dit moment de eerste onweersbuien zich in het zuiden aandienen, ben ik nog bezig met het samenvatten van de foto's die ik dit weekend gemaakt heb.

Het was mij het weekje wel, hoge temperaturen, weinig wind en een hoge luchtvochtigheid. Die luchtvochtigheid zorgde afgelopen zaterdag ochtend ineens voor dichte mist. Ik was toen een rondje aan het maken in de Biesbosch. Op de ene plek zag je niet verder dan een steenworp afstand, terwijl even verderop de zon aan de hemel te zien was. Het was druk in de Biesbosch. Er was een zwemevenement aan de gang, en ik kwam een grote club vogelaars tegen die gewapend met telelenzen de mist probeerden te doorboren. 

Op zondag ochtend was het wat helderder, maar nog even drukkend als de dag ervoor.
 

Weer een nieuwe remkabel.

Een klein jaar geleden had ik de buitenkabel van mijn linker voorwiel vervangen, omdat deze door roest en slijtage niet meer te gebruiken was. Nu is hetzelfde gebeurd met mijn rechter buitenkabel. 

Langdurig tegen de scherpe rand van het carbon stuurgat aanschuiven had de kabel half doorgesneden, waardoor de remkabel in de verdrukking kwam. Hierdoor wilde de trommelrem niet meer terugschieten naar de neutrale stand, met tot gevolg dat ik met een aanlopende voorrem fietste. Bij Intercitybike dus een nieuwe kabel besteld en ingemonteerd. Ik kan nu dus gelukkig weer ongeremd fietsen. Dat wil zeggen, spreekwoordelijk dan, letterlijk kan ik gelukkig nog wel remmen.

Gelukkig worden de dagen nu weer wat korter, en het weer wat wisselvalliger. Dus valt er onderweg ook weer wat meer te fotograferen. Dit weekend was het op zaterdag lekker mistig in de polder, en op zondag was ik vroeg genoeg op om wat dromerige polderfoto's te maken.

Zomerritjes

Ik weet het, het is een paar maanden geleden dat ik voor het laatst iets schreef.  Er zat een vakantie tussen, dat wel, maar verder is er niets verrassends voorgevallen. Ik heb gewoon de ritjes gemaakt die ik normaal ook maak, maar zoals zo vaak in de zomermaanden is het landschap niet zo fotogeniek als het gewoon zomerweer is. De zon komt op, de zon schijnt en de zon gaat weer onder. De maand juni verliep grotendeels op de hierboven omschreven wijze, alleen de huidige maand levert wat meer afwisseling, met een heuse storm op 5 juli. Met die storm ben ik wijselijk met mijn fiets niet op pad gegaan. 

Natuurlijk heb ik de afgelopen maanden wel foto's gemaakt, dus hiervan nu een bloemlezing:

Kinderdijk

De Biesbosch

Eveneens Kinderdijk

De Dortse Biesbosch

De spoorbrug bij Moerdijk

 

Lente prikje in de Betuwe

Vorige week was het zoals wel meer de laatste tijd koud, nat en somber. Maar afgelopen zondag ochtend was het zowaar even zonnig en aangenaam weer. Een buitenkans dus om er even opuit te gaan

Ik dus de fiets in en op weg naar de Betuwe, in de hoop daar de appelbloesems te zien bloeien. Er stond weinig wind, en het is nog vrij fris, maar de zon schijnt en de vogeltjes fluiten. 

Nog niet alles staat in bloei, maar het is toch mooi onderweg.

Petlente

Het is nu officieel: volgens de weer statistici verliep de eerste helft van de lente koud, somber en nat. Daar komt nog bij dat de weinige dagen dat het mooi weer was, ook nog op een doordeweekse dag vielen, en dan kan ik dus niet fietsen.

Vorig weekend was het druilerig en mistig, en hoofdzakelijk bewolkt. Afgelopen zaterdag was het zowaar ineens even mooi weer. Ik maakte sinds lang weer eens mooie plaatjes van een zonsopkomst, met het idee om de dag daarop (zondag dus) naar de Betuwe te rijden om te kijken of de appelbomen al in bloei stonden.

Helaas, op zondag ochtend was het weer eens koud, druilerig en zwaar bewolkt.....

Vorig weekend in polder De Huibert

En toen ineens weer mooi weer...

De appelbomen op de Appeldijk bij tricht

Storm en regen in weekend.

Afgelopen weekend weer een poging gedaan om twee fietstochten te ondernemen. Op zaterdag was ik van plan om naar de Biesbosch te fietsen. 's Ochtends in huis hoorde ik het zo af en toe al flink waaien, maar ik dacht ik gok het erop. Op de dijk richting de Merwede brug was er nog niet veel aan de hand. Ik werd overvallen door een kort buitje, maar met het dakje op mijn fiets had ik er niet veel last van. Tussen de brug en Werkendam trok de wind al iets meer aan, maar was nog alleszins handelbaar. Eenmaal in het open veld van de Biesbosch was er echter geen houden aan. De wind trok voortdurend aan de elastieken van het dakje. De fiets was verder nog goed bestuurbaar, maar ik was bang dat het dakje uit z'n beugels zou schieten en het ruime sop van de Merwede zou opzoeken. Voorzichtig gekeerd en terug naar huis maar weer. Na 26 km was ik dus weer thuis. Nog even gestopt op de Merwede brug om een foto van de overvliegende wolken te maken.

De volgende dag was het vrijwel windstil toen ik vertrok, wel begon het na een paar kilometer weer te regenen. Bij het strandje aan het eind van de route ligt het water van de rivier er stil bij:

Verderop in de Biesbosch is een deel van de polders onder gelopen, en staan de Amerikaanse molens met natte voeten niets te doen in het water. 

Maar ik geniet wel van mijn fietstocht. Het is geweldig stil. Zelfs de vogelaars in hun auto's laten vandaag verstek gaan.

Weer eens een beetje zon in het weekend

Na een zeer wisselende week met in het begin veel zon, en daarna veel regen, zaten we op de laatste dag voor het weekend ineens met veel sneeuw. Deze sneeuw viel vooral in het noorden, maar ook in de omgeving van Gorinchem werd het zowaar even wit. 

De volgende ochtend was die witheid goeddeels verdwenen, maar de zon scheen gelukkig wel weer. Ik er dus op uit met mijn DF. Het vroor lichtjes, er stond weinig wind, en de uitzichten waren mooi.

In de sloten stonden de spui pompen nog volop te pompen, want er moest nog steeds water van twee dagen vrijwel onafgebroken regen weggewerkt worden. En dat leverde weer mooie (ijs) plaatjes op.

Petweer

De afgelopen weken is het pet geweest met het weer. Als de zon zich al liet zien, gebeurde dit niet in het weekend. Afgelopen week was het zowaar drie dagen zonnig, maar toen moest ik werken en kon ik alleen vanuit mijn bureau genieten van een mooie zonsopkomst. Het weekend daarvoor verliep zwaar bewolkt, evenals het weekend daarvoor, en ook daarvoor.

Zo ook weer afgelopen weekend. Zwaar bewolkt dus, met als extra kers op de taart een hoop wind, gelardeerd met een fijne motregen op zondag ochtend.

En juist die ochtend was ik weer eens naar Kinderdijk gefietst. Niet omdat ik verwachtte er een mooie zonsopkomst waar te nemen, maar een mens moet zo af en toe toch de (fiets) benen strekken nietwaar.

Wind dus, en regen. Eenmaal in Kinderdijk heb ik voor de goede orde wat 'sfeerplaatjes' gemaakt. Ik ben er niet eens voor de fiets uitgestapt, want dan liep ik het gevaar dat mijn dakje de plomp in zou waaien.

 

Weer eens gebroken spaken.

Eind december hoorde ik tijdens een ochtend ritje ineens een 'plonk' links onder vanuit mijn fiets opklinken. De weg was schoon en vlak, dus dat was op zich wel vreemd. Ik nam mij voor om zodra ik thuis was de voorwielen een inspectie te geven, want ik vermoedde dat het wel eens een gebroken spaak zou kunnen zijn. 

Ik hoefde echter niet tot thuis te wachten voor die inspectie, want een paar kilometer verderop kreeg ik een lekke band. En met het verwisselen van de band viel mijn oog vrijwel direkt op (welgeteld) drie kapotte spaken. 

Dit was voor mij een déjà vu, want op de kop af twee jaar geleden had ik hetzelfde probleem, met hetzelfde voorwiel. Ik heb toen Ymte gevraagd om een stel nieuwe spaken, omdat ik zo eigenwijs was te denken dat ik dit zelf wel kon repareren. En in eerste instantie zag het resultaat er wel goed uit, want het wiel bleef recht, en er braken verder geen nieuwe spaken.

Maar de garantie op mijn knutselwerk was niet meer dan twee jaar dus, en ik moest andermaal beslissen wat ik zou doen. Al snel besloot ik dat ik het repareerwerk nu maar aan een deskundige over zou laten. Ik mailde Ymte met de vraag wat hij het beste vond: Intercitybike de reparatie laten doen of dit overlaten aan de lokale fietsenmaker. Ymte raadde mij aan de reparatie door Intercitybike te laten doen, omdat zij het passende richt-asje hebben om het werk goed uit te kunnen voeren.

Ik dus het wiel op de post en richting Dronten laten sturen. Daar belandde het in eerste instantie bij de lokale Gamma, omdat Intercitybike tussen kerst en oud en nieuw (uiteraard) gesloten was. Maar toen Ymte het wiel uiteindelijk in handen had, was de klus ook snel geklaard. Hij verving de negen zwaarst belaste spaken en stuurde het wiel dezelfde dag weer terug.

Ik kan dus weer lekker fietsen in 2023 😉