De volgende dag was het vrijwel windstil toen ik vertrok, wel begon het na een paar kilometer weer te regenen. Bij het strandje aan het eind van de route ligt het water van de rivier er stil bij:
Verderop in de Biesbosch is een deel van de polders onder gelopen, en staan de Amerikaanse molens met natte voeten niets te doen in het water.
De volgende ochtend was die witheid goeddeels verdwenen, maar de zon scheen gelukkig wel weer. Ik er dus op uit met mijn DF. Het vroor lichtjes, er stond weinig wind, en de uitzichten waren mooi.
In de sloten stonden de spui pompen nog volop te pompen, want er moest nog steeds water van twee dagen vrijwel onafgebroken regen weggewerkt worden. En dat leverde weer mooie (ijs) plaatjes op.
De afgelopen weken is het pet geweest met het weer. Als de zon zich al liet zien, gebeurde dit niet in het weekend. Afgelopen week was het zowaar drie dagen zonnig, maar toen moest ik werken en kon ik alleen vanuit mijn bureau genieten van een mooie zonsopkomst. Het weekend daarvoor verliep zwaar bewolkt, evenals het weekend daarvoor, en ook daarvoor.
Zo ook weer afgelopen weekend. Zwaar bewolkt dus, met als extra kers op de taart een hoop wind, gelardeerd met een fijne motregen op zondag ochtend.
En juist die ochtend was ik weer eens naar Kinderdijk gefietst. Niet omdat ik verwachtte er een mooie zonsopkomst waar te nemen, maar een mens moet zo af en toe toch de (fiets) benen strekken nietwaar.
Wind dus, en regen. Eenmaal in Kinderdijk heb ik voor de goede orde wat 'sfeerplaatjes' gemaakt. Ik ben er niet eens voor de fiets uitgestapt, want dan liep ik het gevaar dat mijn dakje de plomp in zou waaien.
Eind december hoorde ik tijdens een ochtend ritje ineens een 'plonk' links onder vanuit mijn fiets opklinken. De weg was schoon en vlak, dus dat was op zich wel vreemd. Ik nam mij voor om zodra ik thuis was de voorwielen een inspectie te geven, want ik vermoedde dat het wel eens een gebroken spaak zou kunnen zijn.
Ik hoefde echter niet tot thuis te wachten voor die inspectie, want een paar kilometer verderop kreeg ik een lekke band. En met het verwisselen van de band viel mijn oog vrijwel direkt op (welgeteld) drie kapotte spaken.
Dit was voor mij een déjà vu, want op de kop af twee jaar geleden had ik hetzelfde probleem, met hetzelfde voorwiel. Ik heb toen Ymte gevraagd om een stel nieuwe spaken, omdat ik zo eigenwijs was te denken dat ik dit zelf wel kon repareren. En in eerste instantie zag het resultaat er wel goed uit, want het wiel bleef recht, en er braken verder geen nieuwe spaken.
Maar de garantie op mijn knutselwerk was niet meer dan twee jaar dus, en ik moest andermaal beslissen wat ik zou doen. Al snel besloot ik dat ik het repareerwerk nu maar aan een deskundige over zou laten. Ik mailde Ymte met de vraag wat hij het beste vond: Intercitybike de reparatie laten doen of dit overlaten aan de lokale fietsenmaker. Ymte raadde mij aan de reparatie door Intercitybike te laten doen, omdat zij het passende richt-asje hebben om het werk goed uit te kunnen voeren.
Ik dus het wiel op de post en richting Dronten laten sturen. Daar belandde het in eerste instantie bij de lokale Gamma, omdat Intercitybike tussen kerst en oud en nieuw (uiteraard) gesloten was. Maar toen Ymte het wiel uiteindelijk in handen had, was de klus ook snel geklaard. Hij verving de negen zwaarst belaste spaken en stuurde het wiel dezelfde dag weer terug.
Ik kan dus weer lekker fietsen in 2023 😉
