Zonsopkomst

In de zomer van 2021 ben ik op de langste dag van het jaar (21 juni) naar Kinderdijk gefietst. Op zich is dat niet zo bijzonder, want dat doe ik regelmatig. Maar mijn 'doel' was het fotograferen van de zonsopkomst aldaar. En dat was een grotere uitdaging, omdat de zon dan heeel vroeg op komt, te weten om 5:20.

Nu was ik aanvankelijk van plan om in datzelfde jaar nog een keer de zonsopkomst te fotograferen, maar dan op de kortste dag van het jaar. Dat leek mij wel geinig. Helaas gooide het weer roet in het eten. En hetzelfde gebeurde in 2022. Nu leek het op 17 december 's ochtends even beter weer, en dit is weliswaar niet de kortste dag, maar het komt er wel heel erg dicht bij in de buurt. Dus ik naar Kinderdijk.  De zon zou die dag om 8:42 opkomen dus ik had ruim de tijd. 

Onderweg was het veelbelovend helder, maar eenmaal bij Kinderdijk aangekomen gooide het weer weer roet in het eten. Vanuit het westen kwamen wat wolkenvelden aanzeilen. De zon was nog even kort te zien, maar daarna was het voorbij. Omdat ik niet helemaal onverrichter zake terug wilde keren, heb ik voor de vorm toch maar een foto geschoten.

Nieuwe haakjes !

Al geruime tijd reed ik rond met lubberende elastieken. En dan bedoel ik niet de elastieken van mijn onderbroek, maar van m'n DF dakje. Nu is dat niet zo'n onoverkomelijk probleem, maar het had wel twee kleine nadelen. Punt een was dat het dakje tijdens het rijden constant naar rechts hobbelde, omdat het ene elastiek wat meer lubberde dan het andere. Punt twee was iets ernstiger: het overkwam mij wel eens dat door een rukwind het linker elastiek plotseling losschoot. Het dakje bleef in de meeste gevallen gelukkig wel op z'n plaats, maar het rijdt niet echt ontspannen.

Afgelopen herfst heb ik dus bij Intercitybike twee mooie nieuwe elastieken besteld. Oude eraf, nieuwe erop en rijden maar. De nieuwe zaten wel erg strak, maar daardoor bleef het dakje ook tijdens rukwinden fijn op z'n plaats. Echter, toen halverwege oktober het natte seizoen begon, begon bij mij de ellende. Tijdens het fietsen wilden de elastiekjes plotseling ineens losschieten. En omdat de elastieken zoals gezegd nogal strak stonden, gebeurde dat losschieten nogal gewelddadig. Ik was dan in het half duister vroeg in de ochtend de polders aan het verkennen, en plotseling schoten met een luide dreun beide elastieken los. Gelukkig was ik in alle gevallen snel genoeg om het dakje te grijpen voordat het in een sloot verdween, maar echt prettig fietste dit niet. Bijkomend probleem was dan ook nog dat de carbon haakjes tijdens de rit steeds minder grip kregen, totdat ze helemaal niet meer werkten.

Tijd voor een oplossing dus . De oude haakjes los gehaald en eens goed bekeken. Ze waren nog doorweekt van de laatste rit, en ik voelde al gelijk wat het probleem was. Beide haakjes zijn carbon strookjes geïmpregneerd met (waarschijnlijk) epoxy hars. Deze combinatie is vrij stijf, behalve wanneer de haakjes nat zijn. Er zat dus behoorlijk wat beweging in de vochtige onderdelen.

 De computer erbij gehaald en eigenhandig twee nieuwe haakjes ontworpen:

In de slicer ermee:

 

.. en dan vervolgens 3D printen en opknopen.

Eindelijk. Het dakje zit nu tijdens het rijden storm- en muurvast.

 

Veel nattigheid

Het regent al meer dan een maand vrijwel elke dag. Dat betekent dus dat ik in de weekenden bepakt en bezakt op pad ga, want er kan altijd wel weer een bui vallen. Het voordeel van die buien is dat je dan ook de kans hebt om wat mooie plaatjes te schieten, als het droog is tenminste.

Vandaag had ik een bijzonder natte ervaring in de Biesbosch. Ik was er naartoe gereden in de hoop dat de uitgestrekte weilanden en moerassen onder gelopen zouden zijn. En ik werd niet teleurgesteld. De dijk naar de veerpont bij de Anna Jacominaplaat was helaas afgesloten vanwege het hoge water. Waarschijnlijk omdat de reeën normaal gesproken in het riet hun heenkomen zoeken, en dat kan nu niet, dus ze lopen en masse op de dijk. En om ze wat rust te gunnen stond er dus vanochtend een groot zwaar hek op de weg.

Ik dus een kortere weg gekozen, en ook hier veel onder gelopen velden. Reeën waren er ook, die bij mijn nadering al plonzend het natte riet in doken. Bij de Noordwaard polder stond het water op de weg, en ervan uitgaande dat mijn DF waterdicht was, reed ik vrolijk door. Toen ik zo enkele tientallen meters had afgelegd voelde ik ineens dat ik natte voeten kreeg. Tot mijn schrik stond er zowat een decimeter water in de fiets. Snel pakte ik tijdens het fietsen de naast de stoel staande fototas op en zette deze al druipend op mijn buik.

Gelukkig werd het water na zo'n 50 meter wat ondieper. Eenmaal op het droge speurde ik vertwijfeld de weg af. Deze was hier nogal bochtig, dus ik kon niet zien of ik nog meer nattigheid voor de boeg had. De fiets trapte door de natte ketting ineens een stuk zwaarder, en vanuit het achterwiel klonken verontrustende tik geluiden. Ik besloot om toch maar door te rijden in de hoop dat ik het ergste wel achter de rug had. Er volgden nog wel wat stukken die onder gelopen waren, maar die waren niet meer zo diep als zonet.

Gelukkig was het water in mijn fiets weer net zo snel verdwenen als gekomen. Op een brug stopte ik om de schade op te nemen. Het getik achterin was opgehouden, en naast mijn fleece vest en m'n oordopjes (die het gelukkig nog deden) was er niets nat geworden. De fiets stond nog wat na te druipen terwijl ik wat foto's van de natte omgeving maakte.

Op zaterdag was het wat zonniger, en wat minder nat, getuige de foto's die ik maakte op weg naar Kinderdijk.

Volop herfst in Nederland.

Het was dit weekend lekker herfstig. In ruim een maand tijd zijn we van temperaturen van bijna 30°C naar dagtemperaturen van 9°C afgedaald. Afgelopen zaterdag wat het qua fietsweer nog het mooist. Ik was vroeg op pad en ben een tochtje naar de Biesbosch gaan maken. Onderweg veel reeën en konijnen. Mooie foto's kunnen maken van de zonsopkomst. 

Vanochtend was het weer wat weerbarstiger. Het was nog donker toen ik uit bed stapte en een blik naar de nog duistere hemel wierp. In het stadslicht zag ik wel wat wolken, maar het zag er allemaal niet zo dreigend uit. En daarenboven waren de straten droog, op wat plassen her en der na. 

Ik dus in mijn fietspak, camera mee. Telefoon en GPS gepakt, wat drinken mee. Ik doe de achterdeur open: sh*t, regen. En niet zo'n beetje ook. Ik hol naar de schuur en kijk op m'n telefoon op Buienradar. Een klein buitje maar. Even wachten dus. 

Ik fiets richting de Huibert terwijl het langzaam licht wordt. De bui van zonet zie ik naar het oosten wegdrijven. Bij de Huibert dient de volgende bui zich al aan, maar voordat het zover is weet ik toch nog wat plaatjes te schieten.

 
 

Lekker nazomer weer

 

De afgelopen tijd is het lekker nazomer weer. De hitte van begin deze maand is voorbij, en het is 's ochtends vroeg soms al behoorlijk fris. De zon komt gelukkig ook weer wat later op, zodat er tijdens mijn vroege weekend fietstochten weer het een en ander te fotograferen valt. 

Vorig weekend op zaterdag naar Kinderdijk geweest, waar ik eigenlijk net iets te laat aankwam, omdat de zon al ruim een half uur aan de hemel hing. Maar dan had ik maar wat vroeger op moeten staan. Dit weekend was het op beide dagen lekker weer, wel wat fris in de ochtend, maar voor de rest niets om over te klagen.

Zinderend begin van de herfst

Terwijl op dit moment de eerste onweersbuien zich in het zuiden aandienen, ben ik nog bezig met het samenvatten van de foto's die ik dit weekend gemaakt heb.

Het was mij het weekje wel, hoge temperaturen, weinig wind en een hoge luchtvochtigheid. Die luchtvochtigheid zorgde afgelopen zaterdag ochtend ineens voor dichte mist. Ik was toen een rondje aan het maken in de Biesbosch. Op de ene plek zag je niet verder dan een steenworp afstand, terwijl even verderop de zon aan de hemel te zien was. Het was druk in de Biesbosch. Er was een zwemevenement aan de gang, en ik kwam een grote club vogelaars tegen die gewapend met telelenzen de mist probeerden te doorboren. 

Op zondag ochtend was het wat helderder, maar nog even drukkend als de dag ervoor.
 

Weer een nieuwe remkabel.

Een klein jaar geleden had ik de buitenkabel van mijn linker voorwiel vervangen, omdat deze door roest en slijtage niet meer te gebruiken was. Nu is hetzelfde gebeurd met mijn rechter buitenkabel. 

Langdurig tegen de scherpe rand van het carbon stuurgat aanschuiven had de kabel half doorgesneden, waardoor de remkabel in de verdrukking kwam. Hierdoor wilde de trommelrem niet meer terugschieten naar de neutrale stand, met tot gevolg dat ik met een aanlopende voorrem fietste. Bij Intercitybike dus een nieuwe kabel besteld en ingemonteerd. Ik kan nu dus gelukkig weer ongeremd fietsen. Dat wil zeggen, spreekwoordelijk dan, letterlijk kan ik gelukkig nog wel remmen.

Gelukkig worden de dagen nu weer wat korter, en het weer wat wisselvalliger. Dus valt er onderweg ook weer wat meer te fotograferen. Dit weekend was het op zaterdag lekker mistig in de polder, en op zondag was ik vroeg genoeg op om wat dromerige polderfoto's te maken.

Zomerritjes

Ik weet het, het is een paar maanden geleden dat ik voor het laatst iets schreef.  Er zat een vakantie tussen, dat wel, maar verder is er niets verrassends voorgevallen. Ik heb gewoon de ritjes gemaakt die ik normaal ook maak, maar zoals zo vaak in de zomermaanden is het landschap niet zo fotogeniek als het gewoon zomerweer is. De zon komt op, de zon schijnt en de zon gaat weer onder. De maand juni verliep grotendeels op de hierboven omschreven wijze, alleen de huidige maand levert wat meer afwisseling, met een heuse storm op 5 juli. Met die storm ben ik wijselijk met mijn fiets niet op pad gegaan. 

Natuurlijk heb ik de afgelopen maanden wel foto's gemaakt, dus hiervan nu een bloemlezing:

Kinderdijk

De Biesbosch

Eveneens Kinderdijk

De Dortse Biesbosch

De spoorbrug bij Moerdijk

 

Lente prikje in de Betuwe

Vorige week was het zoals wel meer de laatste tijd koud, nat en somber. Maar afgelopen zondag ochtend was het zowaar even zonnig en aangenaam weer. Een buitenkans dus om er even opuit te gaan

Ik dus de fiets in en op weg naar de Betuwe, in de hoop daar de appelbloesems te zien bloeien. Er stond weinig wind, en het is nog vrij fris, maar de zon schijnt en de vogeltjes fluiten. 

Nog niet alles staat in bloei, maar het is toch mooi onderweg.