Vandaag had ik een bijzonder natte ervaring in de Biesbosch. Ik was er naartoe gereden in de hoop dat de uitgestrekte weilanden en moerassen onder gelopen zouden zijn. En ik werd niet teleurgesteld. De dijk naar de veerpont bij de Anna Jacominaplaat was helaas afgesloten vanwege het hoge water. Waarschijnlijk omdat de reeën normaal gesproken in het riet hun heenkomen zoeken, en dat kan nu niet, dus ze lopen en masse op de dijk. En om ze wat rust te gunnen stond er dus vanochtend een groot zwaar hek op de weg.
Ik dus een kortere weg gekozen, en ook hier veel onder gelopen velden. Reeën waren er ook, die bij mijn nadering al plonzend het natte riet in doken. Bij de Noordwaard polder stond het water op de weg, en ervan uitgaande dat mijn DF waterdicht was, reed ik vrolijk door. Toen ik zo enkele tientallen meters had afgelegd voelde ik ineens dat ik natte voeten kreeg. Tot mijn schrik stond er zowat een decimeter water in de fiets. Snel pakte ik tijdens het fietsen de naast de stoel staande fototas op en zette deze al druipend op mijn buik.
Gelukkig werd het water na zo'n 50 meter wat ondieper. Eenmaal op het droge speurde ik vertwijfeld de weg af. Deze was hier nogal bochtig, dus ik kon niet zien of ik nog meer nattigheid voor de boeg had. De fiets trapte door de natte ketting ineens een stuk zwaarder, en vanuit het achterwiel klonken verontrustende tik geluiden. Ik besloot om toch maar door te rijden in de hoop dat ik het ergste wel achter de rug had. Er volgden nog wel wat stukken die onder gelopen waren, maar die waren niet meer zo diep als zonet.
Gelukkig was het water in mijn fiets weer net zo snel verdwenen als gekomen. Op een brug stopte ik om de schade op te nemen. Het getik achterin was opgehouden, en naast mijn fleece vest en m'n oordopjes (die het gelukkig nog deden) was er niets nat geworden. De fiets stond nog wat na te druipen terwijl ik wat foto's van de natte omgeving maakte.
Op zaterdag was het wat zonniger, en wat minder nat, getuige de foto's die ik maakte op weg naar Kinderdijk.
