31 maart 2014

Klapband

Vorige week verbleef ik ziek thuis. Uiteindelijk toch geveld door een licht griepje, dat mij net zoals een jaar geleden aan huis kluisterde. Ik zat met een snotterig hoofd achter de computer toen er vanuit de tuin een doffe knal opsteeg. Hoewel mijn ervaring met klapbanden niet bijster groot is, herkende ik het geluid wel als zodanig.

Toen ik een half uur later met een duf hoofd ging kijken zag ik het al aan de scheve stand van de fiets: de linker voorband was leeg. Bij nadere inspectie bleek dat deze inderdaad geklapt was, doordat de binnenband zich door de canvas wang van m'n F-Lite bandje had gewurmd, en daar de spreekwoordelijke geest had gegeven, met voornoemd geluid als eindresultaat. Bij Wim Schermer gelijk twee nieuwe banden besteld, en besloten de boel te vervangen als ik mij weer wat beter voelde.

Einde band
Omdat de band maar één jaar onder de fiets zat, verbaasde mij het wel dat de band er zo snel de brui aan had gegeven. Bij nadere inspectie bleek dat de banden bij maximale stuur-uitslag tegen de binnenkant van de wielkast aanlopen, en daar voor overmatige slijtage van het rubber zorgen.

De F-Lite band is aan de zijkant relatief dun, dus zal deze een stuk sneller doorslijten dan de banden waar ik voorheen mee fietste. Ik zal in het vervolg de bochten toch wat behoudender moeten aansnijden, om te voorkomen dat ik in 2015 weer met een klapband kom te staan, want ik moet er niet aan denken dat dit gebeurd zou zijn op het moment dat ik met volle vaart de Brienenoord brug af kom denderen. Misschien heb ik een trouwe Velomobiel-Bescherm-Engel op m'n rode smurfenmuts zitten, maar de klapbanden die ik tot nu toe gehad heb (2!), vonden plaats op het moment dat de fiets stil stond. Of dit puur toeval is, of door een door mij niet begrepen natuurkundig / quantum mechanish verschijnsel moet nog blijken. Daarvoor moet ik eerst meer klapbanden hebben gehad, maar ik voel er weinig voor om dit experiment uit te gaan voeren.

Ik heb in ieder geval na de bandenwissel van een week geleden weer een compleet stel nieuwe bandjes onder m'n fiets zitten. Nu eerst nog herstellen van de griep, want ik voel mij nog niet helemaal je-dat.



24 maart 2014

Afscheid van achterband

Na 7 jaar en 20.000 kilometer (even voer voor de statistici onder ons) afscheid genomen van m'n oude trouwe Kojak achterband. De aanleiding was een lek dat ik een week of twee had opgelopen. Niet eens een groot lek, maar zo'n langzame sisser.

Tijdens het plakken van de binnenband viel mijn oog op de buitenband. Deze zag er uit als een flinke Zwitserse gatenkaas, en ik verbaasde mij erover dat ik de laatste tijd niet meer lekken had gereden. Bovendien was één van de wangen van de band verdacht dun geworden. Tijd dus voor een nieuwe. Maar welke ? Ymte kwam met een aantal bandjes, en op de website van Wim Schermer kwam ik een mooie test tegen van een aantal 26" banden.

de Zwitserse gatenkaas.

Mijn keuze viel op de Marathon GreenGuard. Na twee dagen werd de band in een grote doos door Tante Pos afgeleverd. Het omleggen vergde enige overreding; de band is stugger dan de Kojak. Toen de band vers uit de doos kwam dacht ik dat deze flink veel dikker en volumineuzer was dan de Kojak, maar toen de band eenmaal om de velg lag viel dat reuze mee.

De Schwalbe Kojak

De Schwalbe GreenGuard

Afgelopen zondag heb ik er een testritje mee gereden (107 km, oké, niet echt een testritje, meer een testtocht). Maar door een aanzwellend griepje kon ik niet goed beoordelen of de band nou lichter rijdt dan de Kojak of niet. Daarvoor zal ik een nieuwe tocht moeten uitvoeren bij betere gezondheid. Maar dat is niet erg, want de lente komt eraan :-)