Velomobiel en verkeersborden

Wat doe je als het weer meer op herfst lijkt dan op lente ? Je gaat wat binnen doen. De afgelopen dagen bezig geweest met klooien. In Photoshop. Aan verkeersborden. En velomobielen.

Fasten your seatbelts.

Fietspad, ook voor velomobielen

Let op het afstapje....

... als dan toch te water, roeien !

Velomobielen op hoofdrijbaan

GoGo Gadget arm !

.... mits de velomobiel niet te breed is natuurlijk

Rustig aan, spelende kinderen

Acuut gevaar voor verbaasde koeien op fietspad

Rissen toegestaan...

... maar hier dan weer niet.

Let op, lanceer inrichting (uitgezonderd rijders met Risse demper)

M'n fiets ! Waar is m'n fiets !!

Fietsroute netwerk, ook voor rode fietsen

Helm en veiligheidsbril verplicht

Zachte verlaagde berm in stiltegebied

Velomobiel voor toeristen, nog niet helemaal afgemonteerd.

Racefietsers

Afgelopen zondag een lekker lang ritje gemaakt via de Moerdijkbrug. Het was droog en winderig. Die wind kwam uit het westen, en omdat ik liever op de terugweg de wind in de rug heb dan op de heenweg, viel mijn keuze op deze brug. Vandaar dus.

De winter is nu definitief voorbij. Naast de planten en de bomen kruipen nu ook de racefietsers uit hun schulp. Ik passeer er enkele als ik richting moerdijkbrug fiets. Soms zijn ze nog een beetje traag van de winterstop, maar met frisse gesmeerde fietsen.

Het is stil....

Verder is het stil. Geen auto's en motoren. Heerlijk. Eenmaal over de Moerdijkbrug wordt het een stuk drukker. Ik zit in m'n fiets een reep te verorberen als net een peloton van ongeveer 30 racefietsers voorbij komt. Nadat ik het laatste stuk chocola naar binnen het gewerkt besluit ik maar eens om de achtervolging in te zetten. Omdat ze de wind in de rug hebben, hebben ze de gang er goed in, dus ik moet even fietsen om aan te haken. De snelheid ligt rond de veertig kilometer per uur.

Nadat we het dorp Lage Zwaluwe gepasseerd hebben besluit ik de hele zooi maar eens te passeren. Ik heb nog wel een paar tandjes op mijn versnelling over, dus dat moet makkelijk kunnen. Terwijl ik de colonne met 50 km/h passeer hoor ik er een roepen: "pas op, elektrische fiets !". Eigenaardig. Zo'n man ziet mij toch trappen ? Een kind weet dat je met een elektrische fiets geen trapondersteuning hebt bij snelheden boven de 25 km/h. Is het dommigheid of fietsnijd dat zoiets geroepen wordt ?

In zekere zin heeft de fietser natuurlijk gelijk; er zit relatief veel elektriek in mijn fiets, deze wordt echter niet gebruikt om mijn fiets aan te drijven. Het valt mij op dat er wel meer domme of onvriendelijke dingen geroepen worden vanuit een colonne racefietsers, in ieder geval is het IQ van zo'n groep fietsers omgekeerd evenredig met het aantal deelnemers van zo'n colonne. In mijn theorie is het als volgt:

1 racefietser: leuk. Wil nog wel eens een praatje met je aanknopen. Is meestal geinteresserd in de techniek. Probeert bijna nooit om aan te haken als je passeert. Vindt het allemaal wel goed zo.
2-4 racefietsers: nog leuker, qua Rissen dan. Is meestal een groepje vrienden dat gezellig aan het racen is. Willen elkaar nog eens opjutten als je passeert. Verliezen natuurlijk altijd.
5- en meer: Hoe groter de groep, hoe groter het aso-gehalte. Leuk om in te halen, maar daar blijft het dan ook bij.

Rondom de Bieschbosch

Risse goedgekeurd

Na aanvankelijke raadselachtige weerbarstigheid heb ik mijn Risse demper uiteindelijk zover gekregen te doen waarvoor ik hem heb aangenomen: dempen. Deze avond nog even een snel testritje gemaakt, nadat ik gisteren avond ineens een doorbraak had met mijn stijve veerpoot. Hoe zijn mijn ervaringen ?

Grotendeels positief. Grotendeels ? Ja. Op een schaal van 1 tot 10 geef ik de demper een 9. Het bochtenwerk is geweldig, kasseien dempen heerlijk, maar met bepaalde bestrating heeft de demper iets meer moeite. Ik denk dat dit een combinatie is van snelheid en trilfrequentie, waar de demper dan net niet goed mee overweg kan. Maar het belangrijkste: rissen wordt met de Risse nog veel leuker ! Normaal gesproken moet je bij elke verkeersdrempel toch even wat gas terugnemen, met tot gevolg dat de zojuist door jou ingehaalde racefietser kans heeft weer wat in te lopen. Maar nu niet meer. Drempels neem ik op volle snelheid. Soms komen de voorwielen wel even los, maar ik heb geen moment het gevoel dat ik de controle over de fiets kwijt ben, iets wat ik met de oude demper wél regelmatig had. Goedgekeurd dus.

Lange proefrit

De fiets is klaar. Demper erin, lagers vervangen, voorwielen schoongemaakt en remmen opgepoetst, nieuwe kettingrol erin. Oh, en natuurlijk 20 kilo aarde en zand uit de wielkasten verwijderd. Het is mooi weer vandaag. Tijd voor een proefrit dus.

Eerst naar de Bieschbos.Ik rol over de kasseien in de binnenstad van Gorinchem, gelijk een mooie test voor de Risse demper. Maar wat voel ik ? Het lijkt wel of ik een massieve ijzeren staaf achterin heb gemonteerd in plaats van een nieuwe demper. De fiets bonkt en rammelt over elk steentje. Dat kan niet de bedoeling zijn. Op het asfalt naar de Bieshbosch houdt het rammelen gelukkig op. Verkeersdrempels kan ik met de strakke demper nu in volle snelheid nemen, en de fiets helt amper in bochten. Dat dan weer wel.

Op een mooi stil plekje verorber ik twee nutsen. Ik spoel ze weg met wat water terwijl ik naar de natuur om mij heen kijk. Tijdens mijn ziekte en klusweek is de natuur letterlijk geëxplodeerd. Alles is groen en staat in bloei. Vogels zingen hun keeltjes schor. Een konijntje huppelt uit het hoge bedauwde gras en bekijkt mij van een afstandje nieuwsgierig.

Konijntje in de Bieschbosch

Terug naar huis weer. 's Middags maak ik een nieuwe testrit, dit keer naar Kinderdijk. Ik heb de demperpomp mee, want ik wil gaandeweg de druk in de demper in stappen verlagen. Ik weeg 75 kg, dan zou een druk van 5.5 bar genoeg moeten zijn. Aangezien ik deze ochtend al met deze druk gefietst had, verlaag ik de druk eerst maar naar 4.5 bar. Ik in de fiets, maar de straatstenen van vanochtend voelen nog even hard aan.

Bij kinderdijk is het druk. stapvoets dring ik mij door de toeristen, terwijl ik links en rechts door iedereen vereeuwigd word. Na 2,5 km toerist kan ik weer met gas op de plank rijden. Ik verlaag de druk nog een keer naar 2.5 bar. De demper is nog steeds te hard, maar er lijkt wat voorzichtige progressie in te zitten. De druk naar 1 bar dan. Weer een heel klein beetje verbetering, maar het verschil is miniem.

Lente !

's Avonds mail ik Wim Schermer met wat vragen over de Risse demper. Hij mailt per ommegaande terug:

De demper moet alleen de eerste keer los komen van de frictie van de O-ringen. Dat gaat goed als je in de Quest gaat zitten. Je moet de fiets dan enkele centimeters in voelen zakken. Is ie eenmaal los, en je drukt hard op de bovenkant van de tunnel en het instapgat, dan moet de Quest inzakken en langzaam weer omhoog komen.

Dat gebeurt bij mij dus niet. Sterker nog: onder de 3 bar hoort het achterwiel tegen de wielkast te hangen als je instapt, maar ik kan bij 1 bar nog vrolijk fietsen. Ik neem mij voor om de komende dagen nog wat stevige keienweggetjes te nemen om de O-ringen frictie te overwinnen. Misschien zelfs met een drukloze demper. Mocht dit allemaal niet helpen, dan gaat de demper terug en stuurt Wim mij een nieuwe op.

Nanoot:
We komen net terug van een wandeling, ik wil mijn vriendin laten checken of de veerpoot indrukt als ik in de fiets zit, druk nog even op de "smurfenmuts", en de veerpoot zakt in !!!!

Gisteren 130 stuiterende kilometers gefietst, en nu komt ineens de veerpoot los. Het zullen de hogere temperaturen zijn geweest. Morgen avond doe ik even een testrit, ik laat dan wel weten hoe deze gegaan is. Vooralsnog is de Risse demper genezen verklaard :-)