Voor wie deze blog de afgelopen weken in de gaten heeft gehouden en heeft gedacht: waar is die vent ? Die vent was op vakantie met zijn vriendin en nog een stel andere mensen. De bestemming: Centraal Azië. Of om wat preciezer te zijn: Kirgizië, Oezbekistan en Tadzjikistan.
De aktiviteiten waren; het doorkruizen van bergen in Kirgizië en Tadzjikistan en het bezoeken van enkele zijderoute steden in Oezbekistan. Veel mooie plaatjes geschoten, waarvan er binnenkort een stel te zien zullen zijn op mijn fotosite.
Op de website van Velomobiel zie ik dat ik m'n fiets aanstaande weekend kan ophalen. Dat is mooi. Wat minder mooi is, is het weer hier in Nederland. In Centraal Azië waren we ondertussen gewend geraakt aan temperaturen van meer dan 30°C en een zonovergoten hemel. De situatie in Nederland doet meer denken aan een koude moesson.
Om als laatste nog even een brug te slaan tussen het onderwerp van deze blog (fietsen) en mijn voorbije vakantie bestemming: er wordt in Centraal Azië heel, heel weinig gefietst. De enige twee voertuigen die het straatbeeld domineren zijn auto's (bij voorkeur oeroude Lada's) en ezels. Die ezels worden vooral door kinderen en boeren gebruikt. En die kinderen gaan er verbazend soepel mee om; er wordt op gereden als ware het kinderfietsjes. En als ik er zo bij nadenk; een ezel heeft een aantal voordelen boven een kinderfiets: een ezel roest niet, valt niet om, kan geen lekke band krijgen, gaat niet stuk en rijdt niet zomaar tegen een paaltje. Enige nadeel: een ezel kan een flinke berg lawaai produceren (dat kan een roestige kinderfiets ook eigenlijk).
Dat het fenomeen 'fiets' in de door ons bezochte landen toch niet totaal onbekend is bewijst onderstaande foto. Onderweg van Buchara naar Samarkand kwamen we deze twee meiden tegen. Ze waren op een pleintje bezig elkaar de kunst van het fietsen bij te brengen. Veel progressie maakten zij niet, maar ze hadden in ieder geval een hoop lol. En dat is wat fietsen ook kan zijn, met elkaar veel lol hebben.
Een DF is een Velomobiel. Een Velomobiel is een fiets die (vrijwel) geheel overdekt is en op drie (of meer) wielen rijdt.
De mijne is rood en wit en heeft serienummer 283.
29 augustus 2006
01 augustus 2006
De koplamp reflectoren
Nu de ruitjes van de koplampen (bijna) af zijn ben ik verder gaan klussen aan de reflectoren. Zoals al eerder geschreven herbergt elke koplamp drie lampjes; twee 3W Luxeon K2 LED's en een oranje 1W Hi-Power led. Omdat deze LED's een vrij brede bundel lucht uitstralen heb ik er lensjes voor geplaatst die het licht tot een straal van tien graden bundelen. Die lensjes hebben een diameter van 16mm en passen net over een Luxeon heen. Ik kwam de lensjes op het spoor op Ebay, alwaar een Hollander wonend in Shanghai een handeltje bestiert. Ik had ook al eerder geschreven over de plaatjes spiegelpolystyrol die ik bij Conrad besteld had (Bestnr.: 297550 - 89 ). Dit is mooi spul, maar extreem krasgevoelig. Ik heb er een laag DD-lak op gezet, waardoor de plaatjes wat hanteerbaarder werden.
Gisteren bezig geweest met het lijmen van de chroomplaatjes in de reflectoren. Zo'n plaat is te klein om de relfectoren in een keer bedekken, dus moet ik meer plaatjes uitsnijden. De lasnaden bedek ik listig met een reepje 7mm dik sierchroom, dat ik al had aangeschaft voor het afwerken van de koplamp-rand op de Quest. Zie hier een plaatje van een reflector...
De reflector zelf is van gewoon dik karton dat ik met epoxy heb geëmpregneerd.
De koplamp-ruitjes behoeven nog enige nabewerking. Door de hoge temperaturen ten tijde van het aanbrengen van de DD-lak is de verf niet mooi uitgelopen en te snel en dus bobbelig uitgehard. Als de temperaturen bij ons in huis weer wat normale waarden gaan aanwijzen ga ik een nieuwe laag verf aanbrengen. De DD-lak op het Quest-achterlicht is zo strak als een snaar, dus ik weet dat het moet kunnen. Hieronder een foto van de hele opstelling; de Rob Jansen kopie van een deel van de Quest neus, de reflector en de koplamp-ruit.
Gisteren bezig geweest met het lijmen van de chroomplaatjes in de reflectoren. Zo'n plaat is te klein om de relfectoren in een keer bedekken, dus moet ik meer plaatjes uitsnijden. De lasnaden bedek ik listig met een reepje 7mm dik sierchroom, dat ik al had aangeschaft voor het afwerken van de koplamp-rand op de Quest. Zie hier een plaatje van een reflector...
De reflector zelf is van gewoon dik karton dat ik met epoxy heb geëmpregneerd.
De koplamp-ruitjes behoeven nog enige nabewerking. Door de hoge temperaturen ten tijde van het aanbrengen van de DD-lak is de verf niet mooi uitgelopen en te snel en dus bobbelig uitgehard. Als de temperaturen bij ons in huis weer wat normale waarden gaan aanwijzen ga ik een nieuwe laag verf aanbrengen. De DD-lak op het Quest-achterlicht is zo strak als een snaar, dus ik weet dat het moet kunnen. Hieronder een foto van de hele opstelling; de Rob Jansen kopie van een deel van de Quest neus, de reflector en de koplamp-ruit.
Abonneren op:
Posts (Atom)