Doorgaans verloopt een ontmoeting tussen paarden en een willekeurige Velomobiel op z'n zachtst gezegd nogal stroef. Ik ben voorzichtig met paarden; als ik een ruiter tegemoet kom, minder ik langzaam vaart. Doorgaans is dit voldoende. Is het paard schrikkerig, dan moet ik stoppen. Heb ik te maken met een angsthaas, dan moet ik uitstappen.
Dat het ook anders kan ondervond ik afgelopen weekend. Ik passeerde in alle vroegte een weiland met drie nog naronkende paarden. Toen ik in beeld kwam stonden de dieren haastig op. Een paar honderd meter verderop stopte ik om een paar foto's te maken van wat huppelende konijntjes. Ik was lui, en stapte niet uit. Fotograferen vanuit een Quest gaat prima, heb ik gemerkt.
En terwijl ik zo bezig was, kwamen de dames aan. In vlotte draf en gespitste oren. De laatste meters werden aanmerkelijk voorzichtiger afgelegd. Eerst wat schrikkerig, maar allengs met meer zelfvertrouwen. Nieuwsgierig werd de fiets met inzittende bekeken. Om de status quo niet te verstoren bleef ik rustig zitten. De konijntjes liet ik voor wat ze waren. De paarden waren op dat moment even veel leuker.
Hieronder een paar foto's...............
En nog even 'for the record', op deze close-up is nog net m'n fiets in het paardenoog te zien. Ze durven het dus wel, met een beetje geduld, en wat konijnen.