Donkere dagen

De afgelopen weken heb ik weliswaar regelmatig gefietst, maar van fotograferen kwam maar weinig terecht. Op 20 december naar Kinderdijk gefietst. Ik had het plan opgevat om naast de zonsopkomst op de langste dag van het jaar op Kinderdijk, ook een foto te maken van zo'n fenomeen op de kortste dag van het jaar. Vroeg opstaan was nu niet nodig, en de hemel was niet helemaal bewolkt, dus ik had goede hoop dat de operatie zou slagen. Maar helaas liet de zon zich pas twee uur nadat deze was opgekomen zien. Dus dat moet wachten tot volgend jaar. 

Verder ben ik nog een paar keer flink te pletter geregend in een donkere polder. Een mens heeft tijdens een lockdown toch wat lichaamsbeweging nodig nietwaar. Maar al die tijd kwam er van fotograferen niets terecht. Vanochtend een tochtje door de Biesbosch gemaakt. Het weer was rustig en het water stond lekker hoog, dus toch wat foto's gemaakt van eenzaam gelegen boerderijen in natte polders (zonder zon overigens 😉)

Drie gebroken spaken

Afgelopen zaterdag ochtend wilde ik een ritje maken, na een week lang niet gefietst te hebben. Het was uiteraard nog donker. Het werd een ritje van 250 meter. Bij het wegrijden klonken er onheilspellende geluiden vanuit mijn linker voorwiel. Ik parkeerde de fiets onder een lantaren paal en haalde het wiel eraf. Er was een spaak gebroken en deze schoof bij elke omwenteling van het wiel tegen de wiel ophanging. Terug naar huis dan maar om het een en ander bij daglicht nader te inspecteren. Groot was mijn schrik toen bleek dat er drie spaken waren gebroken, en dit allemaal aan één kant van het wiel. Hoe lang heb ik hier mee rond gereden ? En nog belangrijker: hoe heeft dit kunnen gebeuren ? 

Ik met mijn wiel naar de fietsenmaker om de hoek, maar die konden mij niet verder helpen. Ze hadden de spaken niet op voorraad en was niet duidelijk of deze ook snel besteld zouden kunnen worden. Het viel hem op dat de overgebleven spaken niet allemaal even goed op spanning zaten (was mij ook al opgevallen, maar zoveel ervaring heb ik hier niet mee, het is de eerste keer dat ik met een velomobiel tegen gebroken spaken aanloop). Nu is mijn fiets een speciaal geval; deze is gefabriceerd vóór en tijdens de eerste Covid lockdown. De fabriek in Roemenië is toen een tijdje gesloten geweest, en ik heb zes weken langer op mijn fiets moeten wachten. Mogelijk is mijn linker voorwiel toen terzijde gelegd, en na die zes weken lockdown direct ingebouwd, zonder de spaak spanning te controleren. Ik spreek af met de fietsenmaker dat ik eerst contact opneem met Dronten, met het verzoek om nieuwe spaken, en ze dan door de fietsenmaker in te laten bouwen, want ervaring met het spannen van spaken heb ik niet.

Diezelfde zaterdag gemaild naar Intercitybike, en zij zouden per ommegaande de spaken + nippels opsturen. Door de drukte bij de post duurde het echter tot donderdag voordat ik de spaken in handen had. En ondertussen was de tweede lockdown een feit en was de fietsenwinkel gesloten. Pech komt zelden alleen.

Dan maar zelf doen. Ik bluf mij er wel doorheen. Gelukkig zitten de gebroken spaken allemaal aan de binnenkant, anders had ik de carbon wieldeksel eraf moeten steken. Een klusje waar ik niet op zit te wachten. Het lijkt erop dat de wielkap met zwarte siliconen kit zit vast gekit, maar zeker weet ik dit niet. Maar omdat de spaken aan de binnenkant zitten kan ik ze er met een beetje gepeuter in krijgen. Daarna de spaken op spanning brengen. Ik loop gelijk de andere spaken langs. Sommige spaken staan wel héél erg strak, terwijl andere er maar een beetje slap bij hangen. Voor de zekerheid controleer ik gelijk even het andere wiel, maar daar is alles zo te voelen in orde. 

Ik heb nu een paar testritjes gedaan, in het donker, en aanvankelijk heel voorzichtig. Zo te voelen heb ik alles weer goed in elkaar kunnen zetten. Het linker voorwiel wobbelt niet, en vooralsnog zitten alle spaken er nog in. En omdat mijn blog niets is zonder een paar (panorama) foto's, nog even een toegift, gemaakt tijdens de testritjes.

(voor het archief: mijn velg is een Alexrims DA16, de spaken zijn (als ik het goed heb opgemeten), Sapim Laser spaken, double butted, 154 mm, met Sapim Polyax nippels)

November ritjes

De afgelopen weken was het qua weer nogal wisselend. Tijdens mijn quarantaine tochtjes was het meestal koud, grijs en somber. Maar zo af en toe, al duurde het soms maar heel even, brak 's ochtends de zon toch even voorzichtig door. En dan was het mooi.

 

Project Arduino in DF: eindelijk klaar !

Nu wordt het toch eindelijk tijd om het Arduino project in de DF af te maken. De stuurschakeling is klaar, het achterlicht kan gemonteerd worden, en de doos met de Arduino kan ik inbouwen. Er moesten alleen nog wat kleine puntjes op de i gezet worden. Eén van die puntjes was het dimlicht. Dit worden twee ledjes die ik bovenop de Inoled koplamp plaats. Dit vergt niet zoveel denkwerk. Stukje printen, plakkertje eronder. Klaar.

Hierboven een foto van de ledjes. Met 20mA zijn ze lekker zuinig. Recht van voren gezien geven ze in het openbaar verkeer genoeg licht om op te vallen. Zelfs overdag.

Meer denkwerk ging zitten in de schakelaars voor de claxon en het bladerknopje voor het oled scherm. Deze schakelaars komen in de beide uiteinden van het stuur. Het schakelaartje is een simpele 12x12 mm drukschakelaar:

De uitdaging zat er in om iets te printen waarin deze schakelaar goed past, en het liefst met zo min mogelijk onderdelen te monteren is. Na heel tekenen, testen, weggooien en opnieuw ontwerpen kwam ik uiteindelijk met een werkbaar principe:

In deze geprinte buis monteer ik het drukknopje, met het kleine vierkante blokje ernaast zet ik de drukknop met twee verzonken schroefjes vast. De drukknop (hieronder in het rood, een dwarsdoorsnede van mijn bedenksel) wordt ingedrukt door het gele knopje eronder, dat ik in één keer mee print. Dit gele knopje zit los in de print, maar kan er door de vorm niet uitvallen.

Deze hele buis gaat in een van de stuur uiteinden. Ik heb de buis zó lang geprint zodat ik deze met een schroefje door de aluminium stuurbuis vast kan zetten. Achteraf was dit niet nodig, de buis zit nu klemvast. 

Het schakelkastje voor de Arduino is nu ook klaar om op het stuur gebouwd te worden:

Met het schakelkastje bedien ik zo meteen het dim- en groot licht, de richting aanwijzers en de interieur verlichting. Verder zit er nog een aan/uit schakelaar op voor de Adruino op, en een schakelaar om tussen de twee accu's te schakelen.

De bedrading omleggen naar het stuur was even een flink uitzoek werkje. Een deel van de draden spaghetti hieronder moest verlengd worden naar de stuurbrug voorin de DF. Gelukkig hebben de draden ieder een andere kleur, en is uit de documentatie van Intercitybike ook makkelijk te achterhalen waar alles naartoe loopt.

De grootste uitdaging die ik had was het om-solderen van de draden bij de knipperlichten in de neus van de DF. Omdat de knipperlichten met de Arduino anders geschakeld worden, moest ik + en - omwisselen. Ik moest mij eerst door een laag siliconen kit heen worstelen en daarna met beleid de Tesa kabelboom tape verwijderen. Daarna de kabels los solderen en weer in de omgekeerde volgorde vastzetten. En dit alles met één hand, omdat ik net iets te breed ben om met alletwee m'n schouders door de 'motorkap' te kunnen. 

De schakeldoos gaat  achter de 'driehoek' / stuurbrug / trapbuis steun (hoe heet dat ding ?). 

Het past gelukkig allemaal prima. Ik had dit natuurlijk eerst wel van tevoren uitgemeten, maar omdat ik er niet goed bij kon, kan je soms toch voor onaangename verassingen komen te staan. 

Het achterlicht ging er gelukkig een stuk makkelijker in. Helaas was hier de pasvorm niet helemaal ideaal. De kap is iets te kort. Van veraf valt dat gelukkig niet zo op. Misschien dat ik volgend jaar een verbeterde versie van het achterlicht ga printen. Deze winter ga ik er in ieder geval niets meer aan doen.

En dan tot slot de stuur schakeling, met indicatoren voor de knipperlichten, groot- en dimlicht, het accu niveau en de buiten temperatuur. Met de bladerknop rechts in het stuur kan ik door de verschillende schermen bladeren, met meer informatie over de accu's en de lichten.

De twee accu's krijgen ieder een plekje naast de veerpoot boven de voorwielen. Ze zitten vast met klittenband aan de fiets, zodat ik ze makkelijk los kan maken en binnen opladen.

De elektra draden heb ik netjes weggewerkt met Tesa kabelboom tape en vast gelijmd met smelt lijm. De draden zijn nu netjes uit het zicht, net zoals het was toen ik de fiets kocht.

Ik fiets er nu een aantal weken mee. Er zijn wat kleine kinderziekten. Het gebeurt mij soms dat ik tijdens het rijden per ongeluk de accu schakelaar aantik. De Adruino valt dan even uit. Misschien moet ik even aan die schakelaar wennen, en anders print ik een klein opstaand randje rondom de schakelaar. We zien wel.

Een ander vreemd fenomeen is het gedrag van klittenband op PLA. Bij vochtig en koud weer laat de kleeflaag los. Eenmaal binnen en op temperatuur plakt een en ander weer als de neten. Eén van de accu's kieperde zo tijdens het rijden van de wielkast naar beneden. De klittenband heb ik daarna met superlijm op de accuhouder gelijmd. Dat werkt dan weer wel. 

Oh ja, ik vergeet de claxon:

De claxon werkt als een tierelier, genoeg herrie van voren. En ik heb de keuze tussen een normale (gewone) toeter en een irritant maar zeer goed werkend jengel geluid. Zelfs een buslading scholieren hoort dan dat ik eraan kom, en dat wil wel wat zeggen 😃.

Project Arduino: nieuw achterlicht voor de DF

De afgelopen weken (het is eigenlijk al wat langer geleden, maar goed), bezig geweest met een nieuw achterlicht voor DF. Nu zult u zich afvragen waarom een nieuw achterlicht nodig is. Welnu, ten eerste omdat ik zo meteen toch al bezig ben met het verbouwen van de elektra in de DF, en ten tweede omdat het kan 😉.

Ik ben over de huidige twee leds voor het achterlicht en de knipperlichten niet helemaal tevreden, dat kan mooier en beter, en vooral meer. Het is natuurlijk wel een hele hoop werk, maar dat geeft niet, want ik vind het leuk om weer eens wat te knutselen.

Bij Intercitybike had ik bij het ophalen van de fiets al gevraagd of de kap waarin de achterlichten zitten makkelijk los gehaald kon worden. Ymte verzekerde mij dat dit kon, met beleid en geduld. Voorzichtig met een plamuurmes de siliconen laag tussen tussen de kap en de fiets weggehaald. Na een uurtje prutsen had ik de kap eindelijk los. Ik had de lak van de fiets op twee punten een beetje beschadigd, maar dat tip ik wel weer bij. Hieronder de kap met een hele berg siliconen.

Eerst maar eens gekeken hoe een en ander in elkaar zat. De knipperlichten worden elk gevoed door een 350mA constant current voeding, de leds van het remlicht en de achterlichten krijgen ieder 20mA. Mijn plan is om de twee ledjes van de remlichten te vervangen door een heuse 350mA led. De twee leds voor het achterlicht worden er vier, en de knipperlichten laat ik zoals het nu is. De kap waarin ik alles monteer wordt echter nieuw. Die ga ik lekker 3D printen. Maar daarvoor moet ik eerst secuur de afmetingen en contouren van de kap opmeten.

Eerst de lengte van de kap...

... en de contouren. Vervolgens moet ik dat allemaal overzetten in Solidworks, en een eerste ontwerp maken. Nadat ik nog wat aanpassingen heb moeten doen heb ik iets dat past.

Nu moeten de leds erin. Ik ga hiervoor ruitjes printen: rood doorzichtig voor het achterlicht en het remlicht, en kleurloos doorzichtig voor de knipperlichten. In theorie zou het er dan als volgt moeten uitzien:

Aan de achterkant / binnenkant van de kap moet natuurlijk ook het een en ander gebeuren. Ik ontwerp twee houders voor de knipper- rem- en achterlichten, die ik er later op kan plakken.

Nu kan je dat op de computer natuurlijk wel allemaal mooi bedenken. Maar het moet ook uiteindelijk werken. Na het printen van de led ruitjes merk ik dat het licht van de leds haaks op de printrichting het best verstrooid wordt, dus moet ik daar rekening mee houden als ik ga printen.

Hierboven print ik een ruitje voor een van de knipperlichten. Liggend printen zou makkelijker en sneller zijn geweest, maar dan wordt het licht direct naar boven en beneden verstrooid. Al doende leert men.

Hier wordt de kap geprint, met heel veel ondersteuning voor de gaten.

Van die kap print ik er gelijk maar een paar, van verschillende materialen. Die moet ik vervolgens glad schuren en voorbereiden voor het spuitwerk, want de kap krijgt uiteraard dezelfde kleuren als de DF.

Hieronder het binnenwerk van de kap. De vier ledjes van de knipperlichten krijgen een eigen houder. Met dubbelzijdig tape plak ik ze vast.

Dit is de houder voor het remlicht (in het midden) en de vier leds voor het achterlicht.

Toen kwam het spuitwerk.

En dan het uiteindelijke resultaat.

In de volgende aflevering zet ik alles op- aan- en in de fiets. Zodat ik eindelijk dit project kan afronden.

 

Tweede-golf-quarantaine-tochtjes

Veel mensen zitten net zoals afgelopen voorjaar weer noodgedwongen thuis. Zo ook ik. Zo af en toe verschijn ik wel op m'n werk, maar alleen als dit niet anders kan. Maar van alleen thuis zitten knapt een mens ook niet op, dus ga ik elke ochtend een uurtje fietsen. Nu was het weer deze week ook een stuk beter vergeleken met de afgelopen weken, dus reden tot klagen had ik niet.

De week begon stormachtig en zacht. Toen ik op maandag ochtend de tuindeur open schoof, voelde het buiten nog warmer aan dan binnen. Temeer omdat de luchtvochtigheid buiten erg hoog was. Ik hoopte op wat mooie ochtend luchten, maar werd alleen maar getrakteerd op snel langs waaiende wolken en dreigende luchten.

Op dinsdag was het al een stuk beter. De wind was grotendeels weg, evenals de wolken. Alleen de weilanden lagen er nog wat nattig bij.

Donderdag was het qua fotografie een topdag. Er werd van tevoren al gewaarschuwd voor mist, en daar zat ik dus op te wachten. Lekker een eind de polder in gefietst in de hoop dat de mist niet te dicht was, en dat was gelukkig ook zo...

 

... en vandaag was het weliswaar niet mistig, maar gelukkig ook nog steeds erg mooi.