Betuwe en Kinderdijk

 

Lekker drie dagen lang vrij geweest. Dus dat betekent drie dagen lang een vroeg fietstochtje. De eerste dag was ik naar het noorden gefietst, omdat de wind daar zo ongeveer vandaan kwam. Dat doe ik vaak, want dan heb ik op de terugweg lekker wind mee. Niet dat er veel wind stond dit weekend. De eerste twee dagen was het nog wel erg koud in de vroege ochtend uren. Ik had dus besloten mijn winterkloffie weer aan te trekken. Al fietstende word je natuurlijk wel warm, maar ik wil onderweg ook wel eens stoppen. En als je een lekke band hebt is het wel prettig om bij de bandenwissel niet te snel af te koelen.

De tweede dag ging ik richting de Betuwe, dat is naar het oosten dus. Net zoals gisteren weer veel zon, en een schraal briesje. En omdat ik naar het oosten fiets, en de zon net is opgekomen, zie ik eigenlijk geen sodemieter van de in bloei staande appelboomgaarden. Zodra ik in Geldermalsen de steven gewend heb en ik dus weer naar het westen fiets, heb ik wat meer zicht:

 Op de appeldijk bij Tricht staan de appelbomen en het koolzaad mooi in bloei.

's Middags betrekt de hemel langzaam en gaat het 's avonds regenen. Die regen trekt net weg wanneer ik de volgende ochtend opsta. De temperatuur ligt een stuk hoger en het ruikt lekker zompig buiten. Omdat de hemel egaal grijs en grauw is, twijfel ik nog of ik wel zal gaan fietsen vandaag. Morgen zit ik weer achter een saai bureau, dus vooruit dan maar. Misschien blijft het wel droog deze ochtend.

Het is onderweg nog mooi nevelig en heel erg stil. De vogels fluiten weliswaar, maar verder is er niets te horen. Heerlijk. Eenmaal bij Kinderdijk aangekomen breekt de hemel een heel klein beetje open. Ik zet mijn fiets zoals gebruikelijk op het pad naar museummolen Blokweer en kan de onderstaande foto's schieten. Toch wel blij dat ik op pad ben gegaan vandaag.

 

Foto ritjes

De afgelopen weken lekker veel gefietst. Dat was ook niet zo moeilijk, want het was meestal mooi weer. Nog wel wat koud, maar verder droog en meestentijds zonnig. Een paar weken geleden fietste ik door een stil en verlaten Kinderdijk. Nu fiets ik er altijd wanneer het stil en verlaten is. Dit is een van de voordelen wanneer je een vroege vogel bent. Slechts een keer ben ik er overdag doorheen gereden, dat was toen ik een lens bij Kamera-Express in Rotteram had gekocht, en de terugtocht mij door Kinderdijk voerde. Diverse touringcars hadden de buitenlandse ladingen afgegeven. De toeristen hadden even minder oog voor de molens, maar des te meer voor die rare gast in zijn vreemde fiets. 

Maar nu is het er dus stil. Het riet langs de waterkant is links en rechts geschoren, en ik zie eigenlijk te laat hoe mooi de molens er bij staan naast het spiegelende water. Ik ben te lui om te stoppen en om te keren, maar fiets wat alerter verder. Even verder dient zich een molen aan die er mooi bij staat.

En ook in de polder even verderop is het mooi.

En in de weekenden erna is het gelukkig niet anders. Het wordt langzaamaan warmer, en de dagen worden langer. Dat betekent dat de ooievaars weer terug keren uit het zuiden...

.. en de bomen weer vol bloesems staan.

Bij Huibert is een mooi natuur gebiedje dat er op de vroege zondag ochtend stil bij ligt.

Mist en zon

Afgelopen zondag was het mooi weer. Voor mijn gevoel de eerste zonnige dag na een lange reeks van sombere en saaie dagen. En omdat het ineens de hele dag zonnig was, leek de dag ineens ook een heel stuk langer. In alle vroegte kroop ik de fiets in om eens lekker een tochtje te gaan maken. In de binnenstad was het donker, koud en helder. Maar eenmaal in de polder dienden zich de eerste mistbanken aan en werd het (fotografisch gezien dan) genieten geblazen.

Mistige ritjes in het nieuwe jaar.

 

We hebben nu ruim twee weken achter de rug in het nieuwe jaar. En hoewel het koud is, wil het niet echt winteren. Wat we vooral hebben is mist. Dat is eigenlijk iets van vroeger, toen we nog gezellig smog hadden. Fietsen in een velomobiel in de mist, en terwijl het donker is valt niet mee. De wegen zijn donkerachtig grijs en de bermen grijsachtig donker. Dit is geen probleem wanneer er belijning is langs de wegen, maar op veel polderwegen heb je die niet. Dus raakte ik regelmatig van de weg af. Ik reed dus voorzichtig en dus lag het tempo niet al te hoog. 

Onderweg heb ik nog wat sfeervolle plaatjes geschoten. Maar toch heb ik liever een zonnetje ;-)

Heel erg donkere december dagen

 

Het is de afgelopen weken wel heel somber geweest. Volgens het KNMI heeft deze maand de zon nog maar 27 uur haar gezicht laten zien. Ik heb de afgelopen weken nog wel elk weekend gefietst, maar erg lange tochten waren dat niet. Er valt onderweg namelijk niet zoveel te zien als het de helft van de tijd donker is, en die andere helft van de tijd mistig en regenachtig. Dan blijf je liever thuis zitten. Met het licht aan. En de voetjes bij de verwarming. Maar ook in het donker valt er nog wat te fotograferen. Vergeleken met een mooie zonsopkomst zijn de kleuren niet zo uitbundig, maar de mensen proberen er zo hier en daar wel wat van te maken. Zo is in Arkel elk jaar het station uitbundig van kerstverlichting voorzien. Subtiel is het niet, maar het trekt wel de aandacht.

Ruim een week geleden was ik naar Kinderdijk gefietst. De zon liet zich daar even zien. Maar er was vooral heel veel modder en water.

Nog verder terug in de tijd trapte ik door de Ablasserwaard, en die dag was zowaar even helder. Gelukkig worden de dagen nu langzaam aan weer wat langer, er is dus licht aan het einde van de tunnel.

Oktober en november ritjes

 Afgelopen weken zoals gewoonlijk gefietst en ook geklust (aan mijn fiets). Maar daarover later meer.

Eerst het fietsten. Zonnige en minder zonnige weekenden wisselden elkaar af. Vorig weekend was het op zondag mooi weer, dus ik had het plan opgevat om weer eens langs Kinderdijk te fietsten. Het was nog donker toen ik vertrok, maar er twinkelden sterren in de hemel boven mij. Het zag er dus kortom veelbelovend uit. Ik kwam een half uur voor zonsopkomst aan, en er hing een dikke mist tussen de molens.

Nu is dit normaal gesproken geen beletsel voor het maken van mooie plaatjes, maar deze mist was niet van plan om op te lossen. Er stond een horde fotografen in de nevel te wachten op spectaculaire beelden, maar deze bleven uit. De mist gaf geen krimp en bleef koppig de polders en de molens bedekken.

Afgelopen weekend had ik gelukkig meer mazzel.

Regenboog en paarden

Afgelopen zaterdag naar de Biesbosch gefietst. Daar was ik al een tijd niet geweest. Het was nog donker toen ik de fiets in stapte, en had dus geen idee hoe het weer zou worden. Ik kon de maan zien schijnen, maar op de straten lagen overvloedige plassen, dus helemaal droog was het afgelopen nacht niet geweest. Net voorbij Werkendam werd het allengs lichter en kon ik een beetje duidelijker zien wat de hemel mij deze ochtend brengen zou.

In het oosten dreven donkere wolken weg, terwijl in het noordwesten (waar de wind vandaan kwam) zich nieuwe buien aankondigden. Waar ik fietste was de hemel wolkenloos, en dat zorgde voor een mooie zonsopkomst.

 

Tegen het licht van de opkomende zon zwommen wat zwanen voorbij. Ze deden flink hun best om het plaatje nog wat pittoresker te maken dan het al was, met een mooie fiere houding dreven ze traag door het water.

Aan de horizon donkere luchten en wegvliedende regenbuien.

 

Op de weg terug reed ik langs een weide waar wat paarden stonden te grazen. In mijn spiegels zag ik dat er achter mij een mooie regenboog gevormd was, als aankondiging voor weer meer regen. Ik stopte bij een hek. De paarden kwamen in gestrekte draf aan om dat rare vehikel eens van dichterbij te bekijken.

Dat merk ik wel meer. Wanneer paarden vrij in de wei lopen zijn zij helemaal niet bang meer voor een velomobiel. Dat wordt anders wanneer ze op pad zijn met een berijder. En ontaardt in schuimbekkende paniek wanneer ze aangespannen zijn aan een wagen. Maar deze dames stonden dus vrij in de wei, en dan is er niets aan de hand.