29 juni 2015

Begin van Arduino project 1. het LCD scherm


Post !
De bestellingen die ik de afgelopen weken bij Ebay gedaan heb, beginnen nu langzaam binnen te komen, getuige de foto hier links.

Toegegeven, het ging toch niet zo snel als het plaatje doet lijken, maar toch met voldoende vaart om met het project te kunnen beginnen. De belangrijkste componenten waren er, dus ik kon aan de slag met het prototype. Om te voorkomen dat het een onoverzichtelijke dradenboel wordt gebruik ik een aantal breadbordjes voor de verschillende voltages en flans ik van triplex een frontje in elkaar waarop ik het LCD scherm kan schroeven. Ik boor de gaatjes voor de schakelaars die ik denk te gaan gebruiken (vooruit, ik boor er wat meer voor 'je ken niet weten'). De twee schakelaars voor het licht en de hoofdschakelaar zijn ook al binnen, dus die krijgen ook een mooi plekje. De Arduino komt tussen de breadbordjes, nu nog de voeding aansluiten en ik kan aan de gang.



Om het  LCD scherm te kunnen aansturen is een library nodig. Nu had ik al een aantal van die libraries 'in het vooruit' gedownload, maar geen van allen blijken ze te werken. Als ik op onderzoek uitga blijken deze libraries stuk voor stuk hopeloos verouderd. Ik breng een lange avond door met het zoeken en testen van de juiste software, en kom uiteindelijk op de library van U8glib uit.

Deze heeft alles wat ik wil hebben: goede documentatie, goede uitleg en hij ondersteunt de SPT interface van het LCD scherm zonder problemen.

Op een standaard 128 x 64 scherm zitten flink veel aansluitingen, die ook vrijwel allemaal gebruikt worden. Dit ziet er dan als volgt uit (schrik niet)

Dit vind ik onacceptabel, omdat ik dan zelfs op een Arduino Mega niet veel aansluitingen overhoud om lekker mee te rotzooien. Gelukkig kan dat anders. Ik heb een scherm gekocht met achterop een SPT module die maar drie draden nodig heeft om met de buitenwereld te babbelen.

Het aan de praat krijgen van het scherm geeft wel enige problemen, en dat komt voornamelijk omdat de documentatie geheel ontbreekt, en ik dus niet kan vinden waar ik die drie draadjes in moet douwen. Ook internet geeft mij niet veel soelaas, totdat ik ergens in een obscuur hoekje van de digitale wereld de juiste aansluitingen vind.



Ik sluit de boel volgens onderstaand schema aan, en waarachtig, het werkt.
1. 5V
2. GND
3. SCK - doe ik op pin 13 van de Arduino
4. CS - pin 15
5. SID - pin 14

Het schema ziet er ook een stuk eenvoudiger uit. De SPT module staat hier niet tussen, die moet je er maar even bij denken.



Achterop het scherm zitten een naast schakelaar voor de communicatie keuze, een schakelaar voor het licht en een potmetertje voor het contrast. De voeding voor het scherm moet persé van de Arduino komen, en niet van een externe 5V bron, omdat het contrast dan nooit lekker in te stellen is. Nu de eerste stap gezet is, kan ik verder met de volgende. De Rotary Encoder.


26 juni 2015

Bestel lijst Arduino project

Op Ebay heb ik inmiddels een 40-tal bestellingen uitstaan, waarvan al een deel begint binnen te druppelen. Ik ben van plan om mijn huidige schakelkast te gaan vervangen. Het ding is groot en zwaar, en dondert regelmatig van de wielkast. Niet erg handig dus. Met de Arduino ben ik van plan om naast het aansturen van de RGB leds ook nog de rest te bedienen, en daarmee bedoel ik de richting aanwijzers, de accu's en de voor- en achter verlichting. De hoofd ingrediënten even opgesomd:


1. Om een en ander zo compact mogelijk te houden skip ik een hoop indicatie ledjes op het bedieningpaneel, en wil ik de status van de accu's en dergelijke op een display tonen. Mijn oog is gevallen op een LCD display met een resolutie van 126x64 pixels. Normaal gesproken heb je een flink aantal pinnetjes nodig om zo'n display aan de Arduino aan te sluiten, maar met een SPI interface heb je (naast de 5V voeding) maar drie pinnetjes nodig. Verder heb ik voor een groen verlicht display gekozen, omdat ik tijdens mijn aquarium project heb gemerkt dat de gangbare blauwe displays minder goed afleesbaar zijn.









2. Omdat ik begin met een test opstelling die een beetje makkelijk op m'n bureau moet kunnen staan heb ik vier kleine ledstrips besteld die makkelijk in een breadbordje passen. Zo beperk ik de rommel en dradenbende die ongetwijfeld gaat ontstaan. Ze zijn van het type WS2812B, en hebben naast de standaard 5V aansluiting een draadje nodig voor het aansturen van de kleuren en de helderheid.


3. De led strips en nog een aantal andere sensoren, toeters en bellen moeten allemaal gevoed worden. Ik heb een DC-DC omvormer van 5V en 5A gevonden die de hele zwik moet gaan voeden. Het ding is lekker klein (46x32x18mm) en heeft een efficientie van 90%, dus zal niet snel warm worden.





4. Naast de kleine ledstrips komen de grote. Ook weer van type WS2812B. Deze zijn te verkrijgen in stroken van 30, 60 of 144 leds per meter. Ik heb gekozen voor de laatste. Voor overdag moet dit genoeg zijn, en ik kan bij het rijden in het donker ervoor kiezen om de leds te dimmen of er een aantal uit te doen. Bij het bestellen van de leds moest ik nog even opletten; deze kosten ongeveer 32 dollar per meter, en dan kan je bij import uit China ineens invoerrechten, belasting en nog een aantal dingen gaan betalen. Enkele leveranciers leverden de strips gelukkig ook per halve meter, en dan blijf je nog net onder de kritieke grens.



5. Het hart wordt natuurlijk gevormd door de Arduino. De taal waarmee dit dingetje geprogrammeerd wordt is C++, waarmee ik tijdens het bouwen van mijn aquarium kennis gemaakt heb. Arduinos zijn leverbaar in verschillende soorten. Hele kleine met maar een paar aansluitingen, tot de wat grotere, met flink veel meer aansluitingen. Ik heb gekozen voor de Arduino Mega 2560. Deze heeft 16 analoge en 54 digitale in/uitgangen. Deze heb ik nodig voor onder andere het scherm, de ledstrips, de schakelaars, het uitlezen van de accu's en de rotary encoder (waarover later meer).



6. Om de componenten straks makkelijk aan te kunnen sluiten heb ik dit bordje gekocht. Deze komt zo meteen bovenop de Arduino en hierop komen de weerstanden en stekkers. Ik maak geen gebruik van schroefverbindingen, want ik weet uit ervaring dat die in een Velomobiel snel los kunnen trillen





7. Voor de snelheidsmeter en cadans meter had ik natuurlijk gebruik kunnen maken van mechanische reed switches (die heb ik nog ergens liggen), maar deze hall switches waren zo goedkoop dat ik wel het risico durfde te nemen om er een zakje van te kopen. Voldoen ze niet, dan ga ik gewoon over op reed switches, hoewel die wel een stuk breekbaarder zijn dan deze exemplaren.




8. Een buzzer. Om de richting aanwijzers te horen (ik wil deze nog wel eens per ongeluk aan zetten), bouw ik een buzzer in mijn project. Dit ding kost maar 99 dollarcent, inclusief verzendkosten (vanuit China). Hoe ze het doen begrijp ik niet.
9. De rotary encoder. Dit fraaie stukje techniek is ook niet duur, dus vooruit maar. Om zo meteen de wieldiameter makkelijk in te stellen (i.v.m. de in te bouwen snelheidsmeter), heb ik een rotary encoder nodig. Dit dingetje telt pulsjes als het wordt rond gedraaid, en er zit een drukknop op.
10. Naast allerlei stekkertjes, draden en verbindingen bouw ik ook nog twee (of vier) USB connectoren in. Handig om de telefoon mee op te laden als deze weer eens bijna leeg is, of de MP3 speler.

11. Rond de twee koplampen die mijn fiets rijk is monteer ik twee ringleds. Deze zijn ook van het type WS2812B. Overdag kan ik bij somber weer deze leds als zicht licht gaan voeren, terwijl ze tegelijkertijd ook als knipperlicht gebruikt kunnen worden (met wat programmeer werk uiteraard).





 12. Er kunnen van het budget nog twee kekke schakelaars af, die ik ga gebruiken voor het inschakelen van de bediening, en de voorlichten.

23 juni 2015

Arduino in Velomobiel

De Arduino Mega 2560
Zoals ik de vorige keer al schreef, ben ik van plan om mijn fiets te gaan uitrusten met ledstrips. Deels om in het verkeer meer op te vallen, en deels 'voor de leuk'. Nu wil ik hiervoor RGB ledstrips gaan gebruiken; leds die van kleur kunnen veranderen dus. De reden hiervoor is dat ik ze ook als knipperlichten wil gaan gebruiken. Dit houdt vervolgens ook in dat ik die RGB leds op een of andere manier moet gaan besturen, en dit kan (onder andere) heel goed met een Arduino bordje.

Met deze veelzijdige kleine computertjes heb ik al eerder kennis gemaakt, toen ik in een wilde bui besloot mijn oude aquarium te gaan vervangen, en de besturing van het nieuwe aquarium over te laten aan zo'n zelfde Arduino computertje. Dit is na veel vijfen en zessen gelukt, en de glazen bak draait inmiddels al anderhalf jaar naar volle tevredenheid.

En dan is nu mijn Quest aan de beurt om toe te treden tot het digitale tijdperk. En als je dan toch bezig bent met het 'automatiseren' van je Velomobiel, waarom douw je er dan niet wat andere dingen bij ? Ineens is er van alles mogelijk. Een lcd scherm ? Check. Cadans- en snelheidsmeter ? Check. Temperatuur en voltmeter voor de accu's ? Dubbelcheck. Nadat ik een boodschappen lijstje had samen gesteld ben ik maar eens gezellig internationaal gaan shoppen.

Om de (verzend) kosten te drukken bestel ik dit soort zaken altijd op Ebay. Dat klinkt raar, maar als je kleine elektronica onderdelen uit China laat komen, betaal je meestal nul verzendkosten. Wat daar tegenover staat is wachttijd; je moet rekening houden met 2 tot 4 weken levertijd, en soms nog langer. Maar dat maakt mij nog even niet uit, ik heb immers geen haast.

Afgelopen week de eerste bestellingen de deur uit gedaan, en de eerste enveloppen druppelen nu langzaam binnen.

16 juni 2015

Over blinde paarden en scherpziende amazones

Sommige gebeurtenissen willen wel eens lange schaduwen werpen. Ongeveer een jaar geleden maakte ik op een fietstocht het volgende mee; het was hoogzomer, een graad op 25 en stralend weer. Het was zaterdag, rond een uur of 2 in de middag, en dus druk op straat. Deze dag had ik het plan opgevat om weer eens een rondje Rotterdam te gaan doen; via Gorinchem naar Rotterdam, en dan langs de Lek naar Vianen, om daar weer naar Gorinchem af te buigen. Een route van ca 110 km.

Ik op pad richting Rotterdam. Ter hoogte van Oostendam, ik heb het even moeten opzoeken, vindt gebeurtenis één plaats. Ik maak een bocht en rijd de ventweg naast de Rotterdamseweg op. Bijna een halve kilometer verderop zie ik een ruiter op paard op de ventweg lopen, en bijna tegelijkertijd zien ze mij. En dat vind ik knap op die afstand. Ik nader het duo en zie dat het paard wat onrustig begint te worden, dus ik minder wat vaart.

Eenmaal bij de amazone aangekomen beginnen we een vriendelijk gesprek. Het blijkt dat het edele dier al eerder geschrokken was van een Velomobiel, en dat zij het prettig vond dat ik m'n snelheid had aangepast. Het paard kijkt mij met grote schrikogen aan (of voornamelijk m'n fiets), maar gaandeweg het gesprek ontdooit haar houding, en laat het dier haar hoofd zakken, om de fiets met nieuwsgierige blikken op te nemen. Wij zetten ons gesprek voort en na 10 minuten gaan wij ieder ons weegs.

Ik rijd weer verder, de van Brienenoord brug over. Over het fietspad langs de Schaardijk rijd ik nu naar het oosten. Dit fietspad wordt op gezette tijden gekruist door een autoweg, automobilisten moeten daar de fietsers voorrang verlenen. Van links komt een auto met een rustig gangetje richting het fietspad rijden. Ik rijd wat harder, want ik heb hier een lekker windje in de rug, en bovendien is het fietspad breed en leeg. Het gras is gemaaid, het zicht is goed, dus ik verwacht dat de bestuurder mij wel aan ziet komen. Ik maak oogcontact (tenminste, dat denk ik), denk 'dat zit wel snor'. Maar zo snor zat het niet. Terwijl we elkaar naderen begin ik te twijfelen, sommige mensen houden er een vreemde rijstijl op na en remmen altijd op het laatste moment. Ik stop met trappen en houd de bestuurder nog steeds in het oog. Hij lijkt nog steeds mijn kant op te kijken, dus ik rem nog niet.

Als we elkaar vijf meter genaderd zijn zie ik zijn bijrijder iets tegen hem zeggen trapt hij abrupt op de rem, ternauwernood een botsing voorkomend. Ik ben kwaad en verbaast. Hoe blind kan je zijn ? Ik fiets in een fucking knalrode fiets, van fucking 2 meter fucking 85, in een fucking groen grasveld, en je ziet me niet ?!?! Ik ben niet eens gestopt om verhaal te halen, tegen zoveel stupiditeit kan je niet op. Ik gok dat als ik mijn Quest had uitgerust met twee pimpelpaarse opblaaspoppen, hij mij nog niet gezien had. Youtube staat vol met dat soort gasten.

Terwijl ik al mopperend verder rijd ontpopt zich het idee om wat aan zijverlichting te doen, zodat ik in dit soort gevallen een kans van 5% heb dat ik wel gezien word (ik maak mij geen illusies ;-). Iets met knipperende lichten. Zodat het beter opvalt. Hoewel, ik kan mij een gesprek met oom agent herinneren van een decennium geleden. Ik werd aangehouden in mijn open ligger omdat mijn ledlampje knipperde. Dat mag niet. Als reden voerde hij op dat dat niet genoeg op viel. Dat een standaard zwaailicht van een standaard politiewagen ook knippert, heb ik maar even niet gezegd. Ik weet dat je met zo'n man nooit de discussie aan moet gaan, anders slingert hij je op de bon. Een agent moet handhaven en de wet naleven. En verkeerswetgeving is niet altijd even logisch, zeker niet met verlichting. Dus ik heb netjes ja-en-amen gezegd en ik kon weer verder.

Maar nu ga ik dus iets aan verlichting doen. Iets waar ik de komende weken of maanden mee bezig zal zijn. Ondertussen overweeg ik de aanschaf van twee flinke opblaaspoppen. Met wat duct-tape en vindingrijkheid moet dit wel te doen zijn. Dit heeft echter wel een aantal nadelen:
  • De fiets past niet meer tussen de fietspaaltjes.
  • De luchtweerstand zal naar verwachting wel wat ongunstig uitpakken ;-)
  • Ik heb een grotere kans opgepakt te worden wegens verstoring van de openbare orde, helemaal aangezien een groot deel van mijn actieradius in de Bible Belt ligt.

Wordt vervolgt......


14 juni 2015

Remkabels

Ik fiets er al maanden mee rond, maar steeds heb ik het voor mij uit geschoven. Een jaar geleden dacht ik heb na een groot onderhoud aan de voorwielen opgelost te hebben, maar dat is niet het geval. Wat is dan wel het geval ? Mijn remweg. Die is lang. Te lang. Veel te lang. Een volgeladen olietanker zou zich er niet voor hoeven schamen. Ik doe dat wel, en nu heb ik er eindelijk wat aan gedaan.

De ankerplaten zelf zijn in orde. De laatste keer waren ze mooi schoon en (uiteraard) niet vet. En de scharnieren van de ankerplaten scharnieren zoals scharnieren scharnieren moeten. Eerst maar eens een mailtje gestuurd naar de heren van Velomobiel, en die bevestigden al wat ik een klein beetje vermoedde: nieuwe remkabels. De volgende dag lagen ze al in huis, een complete remkabel kit, inclusief buitenkabels.

Afgelopen weekend de oude kabels eruit gehaald. Dat gaat snel. De nieuwe kabels erin gaat wat minder snel, maar dat ligt voornamelijk aan mij. Ik doe namelijk eerst de rechter kabel, en daarna wil ik met de linker beginnen. Maar dat lukt niet, omdat het busje van de rechter kabel in de weg zit. Daar heb ik een neus voor; onderbewust de dingen net verkeerd om doen. Dus moet de rechterkabel weer helemaal los kan ik weer opnieuw beginnen, maar nu met de linker kabel.

Dat gaat niet makkelijk, omdat ik het busje aan het uiteinde van de remkabel niet tussen de remhendel uit krijg. Ik moet de remhendel eruit halen en er een schroevendraaier tussen zetten om dit voor elkaar te krijgen. Daarna doe ik (bijna) alles goed. Eindbusjes goed, stelschoefjes goed, handrem staafje goed. Alleen aan het eind, wanneer ik de kogelkopjes vast zet..... shit, de borgclip dondert eruit, tussen de wielophanging. Ik zoek en ik zoek, ik ga aan de gang met een magneet, maar ik kan het kleine kreng niet vinden. Ik zet het even tijdelijk vast met een paperclip, en maak een testrit. De remweg is weer een stuk beter. En daar doen we het voor.

Setje binnen- en buitenkabels op de vloer van de schuur.

De binnenkabels, met de coating

De buitenkabels, mooit afgewerkt




01 juni 2015

Zondagse weersvoorspellingen

Afgelopen zondag was mijn moeder jarig, en dan fiets ik er traditie getrouw altijd naar toe. Zij wonen in de Zuidoost Beemster en dit is een tocht van in totaal 188 kilometer. Dit doe ik al negen jaar, en dat is zo rond deze tijd altijd prettig fietsen. Al een week van tevoren hield ik de website van het KNMI in de gaten, en de betreffende zondag zag er veelbelovend uit; 20°C, 10 procent kans op regen, weinig wind.

Gaandeweg de week werden deze verwachtingen steeds meer bijgesteld, en helaas altijd in negatieve zin; hier er nog een schepje regen bij, nou vooruit; wat van de temperatuur af dan, en laten we er ter compensatie nog wat Beaufortjes bij gooien. En zo ging dat de hele week door.


De dag ervoor verliep prachtig. Mooie wolkjes, zo af en toe een buitje, en toen de zon onderging was de hemel wolkenloos. Tegen beter weten in hoop je dan dat de KNMI het bij het verkeerde eind heeft, maar eigenlijk weet je het al; dit kan niet goed gaan.

Toen ik de volgende ochtend om 7 uur in m'n fiets stapje zag het er nog redelijk uit. Het was droog en een waterig zonnetje kleurde de hemel in het oosten, en er stond weinig wind. De hemel boven mij was echter al stevig bewolkt, en in het westen was de horizon al aan het donkeren.

Tot aan Vianen bleef het droog, en daarna begon het gedonder. Regen werd afgewisseld door motregen en daarna door droge perioden. De wind bleef nog wat achterwege, en dat was wel jammer, want langs het Amsterdam-Rijn kanaal is het altijd lekker fietsen met de wind in de rug. Ik deed rustig aan wan ik rekende erop dat de wind deze dag wel aan zou trekken, en dan had ik 'm (natuurlijk) tegen.

Om tien uur kwam ik al bij m'n ouders aan. De houtkachel stond aan, de koffie was bruin, en de taart was lekker. De rest van de familie druppelde binnen. We zaten gezellig rond de nagloeiende kachel terwijl het weer buiten verslechterde. Meer wind, meer regen, minder temperatuur.

Om half drie stapte ik weer in m'n fiets. Lekker knus onder mijn Versatile dakje en de schuimkap. In het verleden had ik altijd last van opspattend water dat in m'n gezicht en ogen terecht kwam, maar sinds ik rondrijd met een mini vizier op m'n fiets is dat verleden tijd.

Over de terugtocht kan ik kort zijn: (tegen) wind, slagregens afgewisseld door motregen en steeds korter wordende droge periodes.

Ik zou mezelf niet geweest zijn als ik van deze tocht geen foto's gemaakt had, dus hieronder nog even wat sfeer impressies.

Het laatste zonnetje aan de horizon
 
Even schuilen voor de regen

Op de terugweg