Toch nog een paar maanden niets van mij laten horen. Dat komt zo, er is eigenlijk niets gebeurd. Geen pech met assen of derailleurs. Geen onderhoud. Geen mega-lange fietstochten. Heb ik dan helemaal niet gefietst deze zomer ? Jawel, veel zelfs, voor mijn doen dan.
Elke zondag ochtend maakte ik, als het weer het toeliet, een flinke tocht van ruim 100 kilometer. Iedere keer hetzelfde rondje. Gorinchem - Brienenoord brug - brug bij Vianen - Gorinchem.
Waarom dan wel ? Enerzijds houd ik van ronde getallen, en honderd kilometer is een mooi rond getal. Anderzijds lichter tussen Rotterdam en Nieuwegein langs de N210 een prachtig stuk fietspad, dat MOET bereden worden. Door mij dan. En dan hard. En dan ook nog wat foto's maken. Dat dan weer wel natuurlijk.
Een DF is een Velomobiel. Een Velomobiel is een fiets die (vrijwel) geheel overdekt is en op drie (of meer) wielen rijdt.
De mijne is rood en wit en heeft serienummer 283.
08 september 2013
16 juni 2013
De slag
Tijdens mij fiesttocht rond het IJsselmeer van afgelopen dinsdag liep (of fietste) ik tegen twee dingen aan. Eén: de kromgebogen arm van voorderailleur, twee: de weigering van mijn Garmin GPS om op een fatsoenlijke manier een geuploade track te volgen.
Om even met punt twee te beginnen; dit is opgelost. Wanneer je het profiel van de GPS op Geocaching zet en daarna een track inlaad, wordt hierlangs geen route berekend en is de track gewoon zichtbaar op de kaart. Je kan dan eenvoudig via Trackback de ingevoerde track volgen. Het enige dat je dan mist zijn de piepjes bij een koerswijziging, maar dat vind ik eigenlijk eerder een voordeel dan een nadeel.
En dan nu het derailleur. Ik dacht zo, dat voorderailleur gebruik ik toch amper, kan dat er niet af ? Het risico bestaat dat de ketting dan sneller van het voorblad afloopt, maar misschien valt dit mee. Er is maar één manier om dit te testen; fietsen !
Dus ik de stoute (fiets) schoenen aan en op pad. Dan gelijk ook maar de GPS mee met daarin een leuke route, liefst een die ik nog nooit gefietst heb. De Brienenoordbrug. Dat is een goede. Met de fietsrouteplanner zet ik een route uit en die gaat als track de GPS in. Profiel goed gezet. Op pad.
Er staat een zeer straffe zuidwester, maar het is droog en zonnig. Ik begin voorzichtig in onze hobbelige binnenstad, maar de ketting geeft geen krimp. Ook de Garmin geeft netjes aan dat ik op het juiste spoor zit, punt twee kan ook afgechecked worden. Eigenlijk kan ik dus na een halve kilometer alweer omdraaien en op de bank gaan zitten. Maar nee, de Quest zit net zo comfortabel, dus waarom dan gelijk niet even doorfietsen ?
Er staat zoals gezegd een flinke wind, en ik moet goed opletten om de fiets op het rechte pad te houden. In een zonnig en winderig Rotterdam kom in op voornoemde brug aan. Ik film en foto het een en ander en wend de steven naar het oosten. Nu heb ik de wind lekker in de rug en dat is nadat ik één van de vele voorsteden van Rotterdam ben uitgereden te merken ook. Met onbedwingbare spoed scheer ik over de dijk langs de Lek.
Maar dan vliegt onverwacht de ketting van het voorblad, net op het moment dat ik vanuit mijn rechter ooghoek een misselijk bruin-wit gevlekt keffertje zie opduiken. In de spiegel zie ik dat hij vervaarlijk grommend de achtervolging inzet. Ik voorzie een aanval op op zijn minst mijn halsslagader of een van mijn banden, maar ik heb nog zoveel snelheid dat het beest op zijn korte dikke pootjes al snel uit beeld verdwijnt. Ik rol voor de veiligheid nog een tiental meters door en zet daarna de fiets aan de kant.
Dan nu de ketting rond het voorblad. Dit moet geen probleem zijn dacht ik. Maar dat pakt anders uit. Ik leg de ketting met beleid op het voorblad en draai de cranck rond. De eerste tien centimeters liggen erop en daarna stokt de ketting. Geen beweging in te krijgen. Terug maar weer. Net op het punt waar de ketting de vloetgoot in verdwijnt is een lus in de ketting geschoten. Hoe komt die daar nou weer in ? Ik probeer 'm eruit te draaien, maar dat is niet zo eenvoudig. Op het moment dat ik de slag eruit draai, schiet deze er op een andere plaats weer in.
Wat is dit voor een toverij ? Een toverslag of een Franse slag ? Ik ga aan de slag. Ik draai de ketting nog een keer, maar nu zitten er twee slagen in, ik ben even met stomheid geslagen, maar laat mij niet uit het veld slaan of kisten door zo'n tegenslag. Ik open een nieuwe aanslag op de ketting, en ziedaar, ik weet het aantal slagen te reduceren tot één. Dat ziet er weer wat beter uit, zo zie je maar weer; als je je niet te snel uit het lood laat slaan los je de problemen met een armslag op. Nu een grote lus gemaakt en met een vlotte beweging win ik de slag en is de ketting verslagen. Ik leg deze met beleid om het voorblad en geef de cranck wederom een slag. Ook deze slag win ik, en ik kan eindelijk weer op pad.
Ik was eigenlijk van plan om door te fietsen tot Vianen, maar met die harde wind en losse ketting zie ik daar toch maar vanaf. Vooral met die wind moet ik uitkijken; rond de boerderijtjes die ik passeer zitten verraderlijke valwinden, en ik moet goed opletten, wil ik niet van de dijk donderen.
Bij Bergambacht ligt de pont al voor mij klaar, ik kan zo oversteken. Vijf kilometer voor Gorinchem krijg ik een lekke band. Eén van mijn F-lite bandjes is lek. De eerste keer nadat ze er ergens in februari zijn omgelegd. Ik heb het niet precies bijgehouden, maar ik moet er ongeveer 1000 kilometer mee gefietst hebben. Ik moet even zoeken naar het lek, want ik kan door de harde wind het gaatje niet goed horen. Na een paar minuten is het gat gedicht en kan ik naar huis.
Dat voorderailleur gaat er weer op. Dat wordt even een lastig klusje, maar het is niet anders. Want elke keer worstelen met een vette ketting is ook geen pretje. Ik ben nog steeds een beetje van slag ;-)
Om even met punt twee te beginnen; dit is opgelost. Wanneer je het profiel van de GPS op Geocaching zet en daarna een track inlaad, wordt hierlangs geen route berekend en is de track gewoon zichtbaar op de kaart. Je kan dan eenvoudig via Trackback de ingevoerde track volgen. Het enige dat je dan mist zijn de piepjes bij een koerswijziging, maar dat vind ik eigenlijk eerder een voordeel dan een nadeel.
En dan nu het derailleur. Ik dacht zo, dat voorderailleur gebruik ik toch amper, kan dat er niet af ? Het risico bestaat dat de ketting dan sneller van het voorblad afloopt, maar misschien valt dit mee. Er is maar één manier om dit te testen; fietsen !
Dus ik de stoute (fiets) schoenen aan en op pad. Dan gelijk ook maar de GPS mee met daarin een leuke route, liefst een die ik nog nooit gefietst heb. De Brienenoordbrug. Dat is een goede. Met de fietsrouteplanner zet ik een route uit en die gaat als track de GPS in. Profiel goed gezet. Op pad.
Brug open in Gorinchem |
Er staat een zeer straffe zuidwester, maar het is droog en zonnig. Ik begin voorzichtig in onze hobbelige binnenstad, maar de ketting geeft geen krimp. Ook de Garmin geeft netjes aan dat ik op het juiste spoor zit, punt twee kan ook afgechecked worden. Eigenlijk kan ik dus na een halve kilometer alweer omdraaien en op de bank gaan zitten. Maar nee, de Quest zit net zo comfortabel, dus waarom dan gelijk niet even doorfietsen ?
Er staat zoals gezegd een flinke wind, en ik moet goed opletten om de fiets op het rechte pad te houden. In een zonnig en winderig Rotterdam kom in op voornoemde brug aan. Ik film en foto het een en ander en wend de steven naar het oosten. Nu heb ik de wind lekker in de rug en dat is nadat ik één van de vele voorsteden van Rotterdam ben uitgereden te merken ook. Met onbedwingbare spoed scheer ik over de dijk langs de Lek.
Maar dan vliegt onverwacht de ketting van het voorblad, net op het moment dat ik vanuit mijn rechter ooghoek een misselijk bruin-wit gevlekt keffertje zie opduiken. In de spiegel zie ik dat hij vervaarlijk grommend de achtervolging inzet. Ik voorzie een aanval op op zijn minst mijn halsslagader of een van mijn banden, maar ik heb nog zoveel snelheid dat het beest op zijn korte dikke pootjes al snel uit beeld verdwijnt. Ik rol voor de veiligheid nog een tiental meters door en zet daarna de fiets aan de kant.
Dan nu de ketting rond het voorblad. Dit moet geen probleem zijn dacht ik. Maar dat pakt anders uit. Ik leg de ketting met beleid op het voorblad en draai de cranck rond. De eerste tien centimeters liggen erop en daarna stokt de ketting. Geen beweging in te krijgen. Terug maar weer. Net op het punt waar de ketting de vloetgoot in verdwijnt is een lus in de ketting geschoten. Hoe komt die daar nou weer in ? Ik probeer 'm eruit te draaien, maar dat is niet zo eenvoudig. Op het moment dat ik de slag eruit draai, schiet deze er op een andere plaats weer in.
Wat is dit voor een toverij ? Een toverslag of een Franse slag ? Ik ga aan de slag. Ik draai de ketting nog een keer, maar nu zitten er twee slagen in, ik ben even met stomheid geslagen, maar laat mij niet uit het veld slaan of kisten door zo'n tegenslag. Ik open een nieuwe aanslag op de ketting, en ziedaar, ik weet het aantal slagen te reduceren tot één. Dat ziet er weer wat beter uit, zo zie je maar weer; als je je niet te snel uit het lood laat slaan los je de problemen met een armslag op. Nu een grote lus gemaakt en met een vlotte beweging win ik de slag en is de ketting verslagen. Ik leg deze met beleid om het voorblad en geef de cranck wederom een slag. Ook deze slag win ik, en ik kan eindelijk weer op pad.
Ik was eigenlijk van plan om door te fietsen tot Vianen, maar met die harde wind en losse ketting zie ik daar toch maar vanaf. Vooral met die wind moet ik uitkijken; rond de boerderijtjes die ik passeer zitten verraderlijke valwinden, en ik moet goed opletten, wil ik niet van de dijk donderen.
Bij Bergambacht ligt de pont al voor mij klaar, ik kan zo oversteken. Vijf kilometer voor Gorinchem krijg ik een lekke band. Eén van mijn F-lite bandjes is lek. De eerste keer nadat ze er ergens in februari zijn omgelegd. Ik heb het niet precies bijgehouden, maar ik moet er ongeveer 1000 kilometer mee gefietst hebben. Ik moet even zoeken naar het lek, want ik kan door de harde wind het gaatje niet goed horen. Na een paar minuten is het gat gedicht en kan ik naar huis.
Dat voorderailleur gaat er weer op. Dat wordt even een lastig klusje, maar het is niet anders. Want elke keer worstelen met een vette ketting is ook geen pretje. Ik ben nog steeds een beetje van slag ;-)
Route naar Brienenoord |
Brug over de Noord |
Schip op rivier de Noord |
Viaducten bij knooppunt Ridderkerk |
De Brienenoordbrug |
Labels:
film,
lekke band,
pech,
rotterdam
12 juni 2013
Rondje IJsselmeer
Eigenlijk nooit aan gedacht, aan een rondje IJsselmeer. Maar door een verkeerd verstuurde mail Michiel Ruijter (er zijn kennelijk erg veel Rob's onder velomobilisten) werd de kiem gelegd. In dat mailtje vroeg Michiel mij wanneer ik het rondje IJsselmeer gepland had. Welnu, dat was gisteren.
Ik woon in Gorinchem, dus ik zal vanuit daar eerst bij het IJsselmeer moeten geraken. Het makkelijkst is de route langs het Amsterdam-Rijn kanaal, dus die beslissing was snel genomen. Daarna heb ik uitgebreid gesleuteld aan diverse routes (met de routeplanner van de Fietsersbond), en kwam ik uiteindelijk uit op een route van 392 km. Dat is ver, maar aangezien ik twee weken daarvoor fluitend 200 km had gefietst zou dat geen probleem moeten zijn.
Daarnaast zou het weer goed moeten zijn; niet teveel wind, niet te warm, geen regen. En uiteindelijk gaf het KNMI mij afgelopen dinsdag een groen sein. Drank en koekjes in huis gehaald, appels mee, de track van de route in de GPS en een fris hoofd en uitgeslapen benen. Alles stond klaar.
Toen ik om kwart voor zes vertrok kwam net de zon op. Even buiten Gorinchem was het mistig, prachtige nevelslierten en mistbanken over de kanalen. In die mistbanken werd het koud, mijn onboard thermometer zakt naar 8.5 °C. Even verderop verdwijnt de mist maar laat de zon zich niet meer zien.
De route langs het Amsterdam-Rijn kanaal gaat voorspoedig, maar even boven Amsterdam kom ik de eerste hobbel in de route tegen. Op de fietspaden aldaar wordt op twee plaatsen gewerkt. Lekkere actie. Ik keer om en neem een andere route. Maar daar is mijn Garmin het niet mee eens, het apparaat blijft ijzerenheinig vasthouden aan de track. De track opnieuw inlezen lukt even, maar verderop gaat het weer fout. Dan maar geen track, ik gebruik de waypoints wel (die heb ik gelukkig óók gemaakt). Ik ben hier op redelijk bekend terrein dus dat moet geen grote problemen geven.
Ik volg eerst de N247, na eerst in Broek in Waterland een vervelend fietstunneltje gepasseerd te hebben. Als ik weer wil instappen blijkt de ketting van het voorblad te liggen. Deksels en donders ! Ik heb een doekje in het vooronder liggen en weet de ketting zonder vette handen vrij snel weer op z'n plaats te krijgen. Het fietspad langs de N247 ligt er mooi bij, en ik schiet nu weer lekker op. Via Edam haak ik aan op de IJsselmeerdijk. Hier heb ik enkele maanden gefietst, toen ik stage liep in Hoorn. Elke dag vanuit Purmerend, in weer en wind. Met een rechtop fiets en drie versnellingen. De tijden veranderen...
Hoorn kom ik lekker snel door, nadat ik eerst wat vervelende kruisingen heb gepasseerd. Daarna haak ik aan op de Zwaagdijk. Het fietspad langs die weg is goed. Op de weg zelf veel activiteit met trekkers en karren. Sommige trekkers trekken wel zes karren voort, gevuld met iets wat op bloemen lijkt.
Via Wevershoof kom ik aan in Medemblik. Mooi plaatsje. De brug staat open om wat zeilschepen door te laten, op weg naar het IJsselmeer. Dat geeft mij weer de tijd om wat foto's te maken, en wat te nuttigen. Het stadje is gevuld met gepensioneerden, al dan niet met (grijze) baard. Ze kijken wat misprijzend naar mijn rare fiets.
In de Wieringerwerf staan veel windmolens, die allemaal flink aan het werk zijn, de wieken naar het westen gekeerd. Dit vind ik geen prettig gezicht, want dat houdt in dat ik zo meteen 200 km wind tegen heb. Geen erg aangenaam vooruitzicht. Ik draai de Afsluitdijk op. De wind is vrij krachtig en komt nog steeds uit het westen, maar het klaart wel iets op, dat dan weer wel. Over de Afsluitdijk valt niet veel te vertellen, hij is recht, en lang.
In Friesland breekt de zon door. Ik fiets achter de Harlingerdijk en heb zodoende niet veel last van de wind. Via Makkum, Gaast en Workum gaat het naar beneden. Tot mijn verrassing kom ik hier wat heuvels tegen, ik had die niet verwacht, zo dicht langs het IJsselmeer. Bij Koudum gaat het mis met m'n volgende waypoint. Om de een of andere reden wil m'n Garmin mij dwars door het dorp sturen, en daar kom ik pas achter als ik al bijna door het centrum heen rijd. Op zich niet zo erg, ware het niet dat het centrum geplaveid is met kinderkopjes van de ergste soort, zodat alles wat los in m's fiets ligt een nieuwe plaats krijgt, evenals mijn alvleesklier, lever en nieren. Mijn vullingen houden het prima, maar alleen omdat ik mijn kaken stijf op elkaar houd.
Na Koudum wordt het landschap heel mooi, de zon schijnt volop en de velden zijn zó groen dat het bijna pijn aan je ogen doet. Bossen, velden, heuvels en boerderijen sieren het landschap. Hier kom ik opvallend veel fietsers tegen, de rijwielen gevuld met tenten en slaapgerei. Kamperen moet hier een genot zijn.
Na Lemmer ga ik de Westmeerdijk op. Het fietspad is aanvankelijk niet zo denderend (of eigenlijk wel), maar na een aantal kilometers maakt het bonkige asfalt plaats voor een mooi glad baantje. Het IJsselmeer overziend, zie ik tot mijn verrassing dat het windstil is geworden. Het water ligt er glad en rimpelloos bij, de zeilen van de zeilbootjes zijn gestreken. Even verderop wordt het fietspad doorkruist door een leiding, met daarover een rijplaat. Ik vergis mij in de steilte van de plaat en word ondanks de Risse demper gelanceerd. Oeps, toch maar even wat rustiger aan doen. Die rijplaten kom ik nog een stuk of tien keer tegen, en houden het tempo er toch wat uit. Maar het uitzicht over het IJsselmeer is fenomenaal, en daar was het mij om te doen.
In Urk maak ik even een toeristische route langs de vuurtoren en de haven. De sfeer is rustig en sereen, het toeristenseizoen is nog niet begonnen. Op het vlakke water begint een Urker visser in een motorbootje te zingen, terwijl hij de haven invaart. Het is net of ik in een film zit.
In Flevoland wordt het allemaal wat zakelijker, rechte dijken en windmolens, die er door de windstilte maar passief bij staan. In Lelystad heb ik weer eens een conflict met de route, die mij over een weg stuurt die geplaveid is met bijzonder lompe stenen, waardoor ik niet zo makkelijk verder kom. Nadat ik die hobbel eenmaal genomen heb gaat het verder over de Oostvaardersdijk. Ik verbaas mij over m'n eigen snelheid, na 300 afgelegde kilometers haal ik nog steeds 40 km/h. Dan zie ik aan het gras naast het fietspad dat de wind weer wat aangetrokken is, en ik deze weer in de rug heb. Geweldig !
Bij de Hollandsebrug heb ik weer even wat problemen met de GPS route, en kan ik de aansluiting op het fietspad niet vinden. Na wat grote omcirkelende bewegingen kan ik aanhaken, maar de bewegwijzering laat daar wat te wensen over. Aan de andere kant van de brug gekomen word ik uit mijn fietstrance gewekt door een toeter. Ik ken de klank; dit is een Velomobiel toeter ! Ik stop en zie een Strada aankomen. Het is Theo van de Broek, die dagelijks forenst tussen Schiphol en Almere. We maken een praatje en gaan ieder ons weegs.
In de polder tussen krijg ik flinke pech. Ik mis een afslag en flintstone de fiets terug op een oprit van een boerenerf. Als ik verder wil trappen zit de ketting vast. Ik kijk in het vooronder, en zie dat het voorderailleur onder een vreemde hoek staat. Ik kantel de fiets in de berm en inspecteer de schade. Dat ziet er niet goed uit. De ketting geleider loopt tegen het grootste blad aan, en de ketting zit daar dan weer tussen. Geen beweging in te krijgen. Terwijl ik aan het prutsen ben zie ik beweging achter mij. Een boerderijhond bekijkt nieuwsgierig mijn werkzaamheden. Ik vermoed dat hij van Velomobielen niet veel verstand heeft, dus hij zal mij verder niet kunnen helpen, maar te gezien zijn afhangende gezicht leeft hij met mij mee. Dat is in ieder geval iets.
Maar hoe kom ik nu verder ? Ik denk dat door het flintstonen bij het achteruit rijden de ketting het derailleur gepakt heeft en de hele beugel waarop het derailleur zit naar achter heeft gebogen. In ieder geval is er geen beweging meer in te krijgen. Na veel prutsen en duwen weet ik het geheel toch zo te verbuigen dat de ketting met derailleur over het middelste blad ligt. Dan loopt het derailleur nog wel aan, maar er is mee te fietsen. Ik stap weer in en ga voorzichtig op pad. De snelheid valt mee; ik haal met het kleinste blad achter een snelheid van 37 km/uur.
Nadat ik Weesp doorkruist heb kom ik via de Weesperbrug weer op bekend terrein. Het is wederom windstil en het fietsen gaat eigenlijk boven verwachting goed. Ik word alleen wat kriegelig van die ratelende ketting en zet de MP3-speler op. Bij Utrecht beland ik in een horde losgeslagen kinderen. Het is avondvierdaagse en honderden koters maken het fietspad onveilig. De begeleiders proberen wel wat orde in het gepeupel te krijgen, maar daar is geen beginnen aan. Stapvoets passeer ik de joelende menigte, waaruit kreten van schrik en verbazing opstijgen wanneer ik ze passeer. Ik gebruik mijn luide DING/DONG bel, maar dat biedt maar weinig soelaas. Kennelijk wordt dat in die hersentjes geassocieerd met een fiets, en een fiets is ongevaarlijk. Die kan wel wachten. De toeter dan maar. En hee ! Dat werkt wel. Onder het slaken van luide kreten springen ze opzij. Een toeter is natuurlijk van een auto, en die is een stuk gevaarlijker. Dat die toeter van een ongevaarlijke fiets komt zien ze pas als ik al voorbij ben.
Om 8 uur, een uur later dan gepland, kom ik, een beetje moe maar voldaan, weer thuis aan. Met een kilometerstand van 406 op de teller. Ondanks de pech een geslaagde dag.
Hieronder nog wat foto's en de video.
Ik woon in Gorinchem, dus ik zal vanuit daar eerst bij het IJsselmeer moeten geraken. Het makkelijkst is de route langs het Amsterdam-Rijn kanaal, dus die beslissing was snel genomen. Daarna heb ik uitgebreid gesleuteld aan diverse routes (met de routeplanner van de Fietsersbond), en kwam ik uiteindelijk uit op een route van 392 km. Dat is ver, maar aangezien ik twee weken daarvoor fluitend 200 km had gefietst zou dat geen probleem moeten zijn.
Daarnaast zou het weer goed moeten zijn; niet teveel wind, niet te warm, geen regen. En uiteindelijk gaf het KNMI mij afgelopen dinsdag een groen sein. Drank en koekjes in huis gehaald, appels mee, de track van de route in de GPS en een fris hoofd en uitgeslapen benen. Alles stond klaar.
Toen ik om kwart voor zes vertrok kwam net de zon op. Even buiten Gorinchem was het mistig, prachtige nevelslierten en mistbanken over de kanalen. In die mistbanken werd het koud, mijn onboard thermometer zakt naar 8.5 °C. Even verderop verdwijnt de mist maar laat de zon zich niet meer zien.
Mist bij vertrek vanuit Gorinchem |
De route langs het Amsterdam-Rijn kanaal gaat voorspoedig, maar even boven Amsterdam kom ik de eerste hobbel in de route tegen. Op de fietspaden aldaar wordt op twee plaatsen gewerkt. Lekkere actie. Ik keer om en neem een andere route. Maar daar is mijn Garmin het niet mee eens, het apparaat blijft ijzerenheinig vasthouden aan de track. De track opnieuw inlezen lukt even, maar verderop gaat het weer fout. Dan maar geen track, ik gebruik de waypoints wel (die heb ik gelukkig óók gemaakt). Ik ben hier op redelijk bekend terrein dus dat moet geen grote problemen geven.
Ik volg eerst de N247, na eerst in Broek in Waterland een vervelend fietstunneltje gepasseerd te hebben. Als ik weer wil instappen blijkt de ketting van het voorblad te liggen. Deksels en donders ! Ik heb een doekje in het vooronder liggen en weet de ketting zonder vette handen vrij snel weer op z'n plaats te krijgen. Het fietspad langs de N247 ligt er mooi bij, en ik schiet nu weer lekker op. Via Edam haak ik aan op de IJsselmeerdijk. Hier heb ik enkele maanden gefietst, toen ik stage liep in Hoorn. Elke dag vanuit Purmerend, in weer en wind. Met een rechtop fiets en drie versnellingen. De tijden veranderen...
Straatje in Edam |
Hoorn kom ik lekker snel door, nadat ik eerst wat vervelende kruisingen heb gepasseerd. Daarna haak ik aan op de Zwaagdijk. Het fietspad langs die weg is goed. Op de weg zelf veel activiteit met trekkers en karren. Sommige trekkers trekken wel zes karren voort, gevuld met iets wat op bloemen lijkt.
Via Wevershoof kom ik aan in Medemblik. Mooi plaatsje. De brug staat open om wat zeilschepen door te laten, op weg naar het IJsselmeer. Dat geeft mij weer de tijd om wat foto's te maken, en wat te nuttigen. Het stadje is gevuld met gepensioneerden, al dan niet met (grijze) baard. Ze kijken wat misprijzend naar mijn rare fiets.
Medembliks terras |
In de Wieringerwerf staan veel windmolens, die allemaal flink aan het werk zijn, de wieken naar het westen gekeerd. Dit vind ik geen prettig gezicht, want dat houdt in dat ik zo meteen 200 km wind tegen heb. Geen erg aangenaam vooruitzicht. Ik draai de Afsluitdijk op. De wind is vrij krachtig en komt nog steeds uit het westen, maar het klaart wel iets op, dat dan weer wel. Over de Afsluitdijk valt niet veel te vertellen, hij is recht, en lang.
De zee bij de afsluitdijk |
Gemaal bij Medemblik |
Driver Rob aan het eind van de afsluitdijk |
Schapen aan zee, op de afsluitdijk |
In Friesland breekt de zon door. Ik fiets achter de Harlingerdijk en heb zodoende niet veel last van de wind. Via Makkum, Gaast en Workum gaat het naar beneden. Tot mijn verrassing kom ik hier wat heuvels tegen, ik had die niet verwacht, zo dicht langs het IJsselmeer. Bij Koudum gaat het mis met m'n volgende waypoint. Om de een of andere reden wil m'n Garmin mij dwars door het dorp sturen, en daar kom ik pas achter als ik al bijna door het centrum heen rijd. Op zich niet zo erg, ware het niet dat het centrum geplaveid is met kinderkopjes van de ergste soort, zodat alles wat los in m's fiets ligt een nieuwe plaats krijgt, evenals mijn alvleesklier, lever en nieren. Mijn vullingen houden het prima, maar alleen omdat ik mijn kaken stijf op elkaar houd.
Na Koudum wordt het landschap heel mooi, de zon schijnt volop en de velden zijn zó groen dat het bijna pijn aan je ogen doet. Bossen, velden, heuvels en boerderijen sieren het landschap. Hier kom ik opvallend veel fietsers tegen, de rijwielen gevuld met tenten en slaapgerei. Kamperen moet hier een genot zijn.
Na Lemmer ga ik de Westmeerdijk op. Het fietspad is aanvankelijk niet zo denderend (of eigenlijk wel), maar na een aantal kilometers maakt het bonkige asfalt plaats voor een mooi glad baantje. Het IJsselmeer overziend, zie ik tot mijn verrassing dat het windstil is geworden. Het water ligt er glad en rimpelloos bij, de zeilen van de zeilbootjes zijn gestreken. Even verderop wordt het fietspad doorkruist door een leiding, met daarover een rijplaat. Ik vergis mij in de steilte van de plaat en word ondanks de Risse demper gelanceerd. Oeps, toch maar even wat rustiger aan doen. Die rijplaten kom ik nog een stuk of tien keer tegen, en houden het tempo er toch wat uit. Maar het uitzicht over het IJsselmeer is fenomenaal, en daar was het mij om te doen.
Hangjeugd op de Westmeerdijk |
Zandhappen op het IJsselmeer |
In Urk maak ik even een toeristische route langs de vuurtoren en de haven. De sfeer is rustig en sereen, het toeristenseizoen is nog niet begonnen. Op het vlakke water begint een Urker visser in een motorbootje te zingen, terwijl hij de haven invaart. Het is net of ik in een film zit.
De vuurtoren van Urk |
In Flevoland wordt het allemaal wat zakelijker, rechte dijken en windmolens, die er door de windstilte maar passief bij staan. In Lelystad heb ik weer eens een conflict met de route, die mij over een weg stuurt die geplaveid is met bijzonder lompe stenen, waardoor ik niet zo makkelijk verder kom. Nadat ik die hobbel eenmaal genomen heb gaat het verder over de Oostvaardersdijk. Ik verbaas mij over m'n eigen snelheid, na 300 afgelegde kilometers haal ik nog steeds 40 km/h. Dan zie ik aan het gras naast het fietspad dat de wind weer wat aangetrokken is, en ik deze weer in de rug heb. Geweldig !
Even bijtanken in idyllisch Flevoland. |
Bij de Hollandsebrug heb ik weer even wat problemen met de GPS route, en kan ik de aansluiting op het fietspad niet vinden. Na wat grote omcirkelende bewegingen kan ik aanhaken, maar de bewegwijzering laat daar wat te wensen over. Aan de andere kant van de brug gekomen word ik uit mijn fietstrance gewekt door een toeter. Ik ken de klank; dit is een Velomobiel toeter ! Ik stop en zie een Strada aankomen. Het is Theo van de Broek, die dagelijks forenst tussen Schiphol en Almere. We maken een praatje en gaan ieder ons weegs.
In de polder tussen krijg ik flinke pech. Ik mis een afslag en flintstone de fiets terug op een oprit van een boerenerf. Als ik verder wil trappen zit de ketting vast. Ik kijk in het vooronder, en zie dat het voorderailleur onder een vreemde hoek staat. Ik kantel de fiets in de berm en inspecteer de schade. Dat ziet er niet goed uit. De ketting geleider loopt tegen het grootste blad aan, en de ketting zit daar dan weer tussen. Geen beweging in te krijgen. Terwijl ik aan het prutsen ben zie ik beweging achter mij. Een boerderijhond bekijkt nieuwsgierig mijn werkzaamheden. Ik vermoed dat hij van Velomobielen niet veel verstand heeft, dus hij zal mij verder niet kunnen helpen, maar te gezien zijn afhangende gezicht leeft hij met mij mee. Dat is in ieder geval iets.
Maar hoe kom ik nu verder ? Ik denk dat door het flintstonen bij het achteruit rijden de ketting het derailleur gepakt heeft en de hele beugel waarop het derailleur zit naar achter heeft gebogen. In ieder geval is er geen beweging meer in te krijgen. Na veel prutsen en duwen weet ik het geheel toch zo te verbuigen dat de ketting met derailleur over het middelste blad ligt. Dan loopt het derailleur nog wel aan, maar er is mee te fietsen. Ik stap weer in en ga voorzichtig op pad. De snelheid valt mee; ik haal met het kleinste blad achter een snelheid van 37 km/uur.
Nadat ik Weesp doorkruist heb kom ik via de Weesperbrug weer op bekend terrein. Het is wederom windstil en het fietsen gaat eigenlijk boven verwachting goed. Ik word alleen wat kriegelig van die ratelende ketting en zet de MP3-speler op. Bij Utrecht beland ik in een horde losgeslagen kinderen. Het is avondvierdaagse en honderden koters maken het fietspad onveilig. De begeleiders proberen wel wat orde in het gepeupel te krijgen, maar daar is geen beginnen aan. Stapvoets passeer ik de joelende menigte, waaruit kreten van schrik en verbazing opstijgen wanneer ik ze passeer. Ik gebruik mijn luide DING/DONG bel, maar dat biedt maar weinig soelaas. Kennelijk wordt dat in die hersentjes geassocieerd met een fiets, en een fiets is ongevaarlijk. Die kan wel wachten. De toeter dan maar. En hee ! Dat werkt wel. Onder het slaken van luide kreten springen ze opzij. Een toeter is natuurlijk van een auto, en die is een stuk gevaarlijker. Dat die toeter van een ongevaarlijke fiets komt zien ze pas als ik al voorbij ben.
Om 8 uur, een uur later dan gepland, kom ik, een beetje moe maar voldaan, weer thuis aan. Met een kilometerstand van 406 op de teller. Ondanks de pech een geslaagde dag.
Hieronder nog wat foto's en de video.
Mist boven het Merwede Kanaal |
Gezelligheid op de Afsluitdijk |
Schip in de haven van Makkum |
Huisje aan dijk bij Gaast |
Oude scheepswerf in Workum |
Oude scheepswerf in Workum |
Oude scheepswerf in Workum |
Op de Hoitebuorren |
Boerderij in het groen |
De Quest op de Westmeerdijk |
Urk in zicht ! |
De vuurtoren van Urk |
IJsselmeer route 2013 (406 km) |
Labels:
film,
ijsselmeer,
pech
06 juni 2013
Lange tocht met nieuwe camera
Sinds enkele weken heb ik een nieuw cameratje voor op de fiets. Ik heb al eerder met zo'n ding rond gereden, maar dat geval was te groot en onhandig. Wat ik nu heb is aanmerkelijk kleiner en ook goedkoper. Er zijn meerdere velomobilisten die met zo'n ding rondrijden; het is een 808 keychain #20. Geweldig klein cameratje, kan extern gevoed worden, en er kan een geheugenkaart in van 32GB, goed voor ruim 10 uur aan video.
Ik heb een paar constructies op de fiets aangebracht, zodat ik kan filmen vanuit verschillende camera posities. Ik zal hier later nog op terugkomen. Er moet nog wat aan de constructie gerommeld worden, want de beelden zijn soms nog wat schokkerig, maar het begin is er.
Afgelopen zaterdag ben ik op één van de laatste dagen van de winter (jawel het was toen nog koud en somber), naar mijn ouders in de Beemster gereden. Een lekker tochtje langs het Amsterdam - Rijn kanaal. De wind was noordelijk, dus op de terugweg lekker wind mee. Hieronder een GPS / film / foto impressie.
De route:
En wat foto's van het pittoreske landschap:
Ik heb een paar constructies op de fiets aangebracht, zodat ik kan filmen vanuit verschillende camera posities. Ik zal hier later nog op terugkomen. Er moet nog wat aan de constructie gerommeld worden, want de beelden zijn soms nog wat schokkerig, maar het begin is er.
Afgelopen zaterdag ben ik op één van de laatste dagen van de winter (jawel het was toen nog koud en somber), naar mijn ouders in de Beemster gereden. Een lekker tochtje langs het Amsterdam - Rijn kanaal. De wind was noordelijk, dus op de terugweg lekker wind mee. Hieronder een GPS / film / foto impressie.
De route:
Gorinchem - Beemster - en - weer - terug. |
De oude brug over de lek |
Spoorbrug bij Utrecht |
Lunchplaats |
Polder bij Amsterdam Noord |
Labels:
film,
foto,
zuidoost beemster
23 mei 2013
Velomobiel en verkeersborden
Wat doe je als het weer meer op herfst lijkt dan op lente ? Je gaat wat binnen doen. De afgelopen dagen bezig geweest met klooien. In Photoshop. Aan verkeersborden. En velomobielen.
Fasten your seatbelts.
Fasten your seatbelts.
Fietspad, ook voor velomobielen |
Let op het afstapje.... |
... als dan toch te water, roeien ! |
Velomobielen op hoofdrijbaan |
GoGo Gadget arm ! |
.... mits de velomobiel niet te breed is natuurlijk |
Rustig aan, spelende kinderen |
Acuut gevaar voor verbaasde koeien op fietspad |
Rissen toegestaan... |
... maar hier dan weer niet. |
Let op, lanceer inrichting (uitgezonderd rijders met Risse demper) |
M'n fiets ! Waar is m'n fiets !! |
Fietsroute netwerk, ook voor rode fietsen |
Helm en veiligheidsbril verplicht |
Zachte verlaagde berm in stiltegebied |
Velomobiel voor toeristen, nog niet helemaal afgemonteerd. |
Labels:
foto,
verkeer,
verkeersborden
Abonneren op:
Posts (Atom)