21 september 2015

Arduino project 11: Griep !

In de 'planning'van mijn Arduino had ik het niet ingecalculeerd. Maar ik had kunnen weten dat het er aan zat te komen, want daar kan je bij mij de klok (redelijk) op gelijk zetten. Griep. Door snot, koorts en algemene hangerigheid van geest en lichaam is de voortgang in het Arduino project de laatste weken wat tot stilstand gekomen. Althans, de sneltreinvaart die er in het begin in zat, is nu tot het niveau 'oude paardenkar' gereduceerd. Is er dan helemaal niets geknutseld de laatste weken ? Jawel ! Ik steek van wal:

De 3D prints voor de behuizing van de elektronische schakeling zijn af, dus kan het Grote Inbouwen beginnen. Nu is een gemiddelde Velomobiel 'zomers vrij droog, maar dat kan in de rest van het jaar nog wel eens omslaan, zeker als het regent en de berijder al zwetend onder de schuimkap de elementen trotseert. Dan kan het klimaat in de fiets al snel oplopen tot niveau 'klamme sauna'. Om de electronica tegen deze zwetende elementen te beschermen, impregneer ik de compnenten eerst met een laag 'plastic - componenten - vitaal - spray'. Eerst natuurlijk alle contacten afplakken, anders werkt zometeen de hele zooi niet meer.



Buiten in de tuin worden alle componenten uitgestald en van een fijn laagje plastic voorzien. De Arduino hierboven ziet er drijfnat uit, maar het is allemaal plastic wat er glimt. Het bordje wordt hierdoor weliswaar niet water bestendig, maar in ieder geval wél condens bestendig.

Als na een paar minuten het spul is opgedroogd kan het grote monteren beginnen. Alle schakelaars, connectoren, voedingen, draaiknoppen en draadjes moeten samen met de Arduino en het scherm in een kastje van 18 x 13 x 6 cm gepropt worden.


Het display is ongeveer 10° gedraaid, waardoor het voor de bestuurder wat makkelijker afleesbaar is


Aan de onderkant twee USB connectoren, voor het opladen van smartphone en/of andere apparaten. Daarnaast de USB connector voor de Arduino, waarmee ik deze makkelijk kan herprogrammeren zonder dat de hele kast open moet. Daarboven de zwarte keuze-schakelaar voor de twee accu's


In de kast zit de Arduino, met alle verbindingen via stekkertjes. Alles trillingsvast, zodat de zooi na 100 kilometer rammelen niet uit elkaar dondert.


Hierboven een onderaanzicht van de kast. Ik heb de kabels nog niet netjes weg gewerkt of samen gebonden, want ik heb nog niet alle verbindingen doorgemeten.

Op mijn huidige schakeldoos zitten mooie connectoren van Binder. Daarvan heb ik er twee over, die ik gebruik voor de accu's. De rest gaat via ouderwetse RS232 connectoren. 


Zo'n stekker oogt minder fraai dan m'n huidige 19 pins Binder connector, maar ik kan deze niet overzetten van mijn huidige schakelkast, omdat ik dan de komende tijd zonder licht op de fiets zit. Dan maar even zo dus. Ik beschouw dit elektro-kastje vooralsnog als een tijdelijke testversie. Waarschijnlijk print ik volgend jaar een nieuw kastje, met wat mooier afgeronde hoeken. En dan is er ook weer plaats voor de mooiere connectoren.

De komende tijd moet er in ieder geval weer flink geprint worden, om alle lampen een mooie behuizing te geven. Wordt vervolgt dus.....

05 september 2015

Arduino project 10: 3D printen

Het wordt stilaan een beetje tijd om al mijn knutselwerk een plekje in de Quest te geven. Nu heb ik boven op zolder een apparaat staan dat hiervoor bij uitstek geschikt is: een 3D printer. Deze heb ik vorige zomer in een gekke bui zelf gebouwd. Ook weer via losse onderdelen die ik grotendeels op Ebay gekocht heb. Het was een testproject om te kijken of ik wat ga doen met zo'n printer, of dat het apparaat na twee weken staat te verstoffen in een vochtig hoekje.

De 3D printer dus. Voor de geïnteresseerden: het is een Prusa I3, en hij heeft mij ongeveer 400 euro gekost. Ik kan er ABS, PLA en nog een paar andere soorten kunststof mee printen, maar omdat PLA verreweg het makkelijkst print, ga ik deze gebruiken voor mijn project. Maar eerst moet er gemeten worden. Ik koop in een hobbyzaak een kilo KinderKnutselKlei en figuurzaag de twee belangrijkste onderdelen van het Arduino project: de Arduino zelf en het LCD scherm. Deze onderdelen prak ik samen met de klei op de kast van het rechter bovenwiel, en ik boetseer net zolang totdat ik een fraai resultaat heb. Ik moet hierbij opletten op de maximale printgrootte van mijn printer: ongeveer 18,5 bij 19 centimeter.
Het boetseerwerk in mijn fiets
Daarna komt het moeilijkere werk: het omzetten van mijn analoge klei-prestatie in een digitaal exemplaar. Hiervoor gebruik ik al een tijdje Google Sketchup. Met als voornamelijke redenen dat het gebruikersvriendelijk en gratis is. Na ettelijke uren schuur- en schaafwerk komt er iets uit dat theoretisch in mijn fiets zou moeten passen, en ook nog al mijn electroniek moet kunnen behuizen.


Het 3D model bestaat uit zes afzonderlijk te printen onderdelen, die ik met M3 schroefjes aan elkaar ga zetten. Dit maakt het soldeerwerk makkelijker, en bekort de printtijd per onderdeel aanzienlijk. Dit laatste telt voor mij het zwaarst, omdat mijn printer weliswaar prima werkt, maar nog niet alle kinderziektes zijn eruit. Het zou dus zomaar eens kunnen dat er na acht uur printen een storing optreedt, en ik naast een hoop PLA ook een hoop tijd kwijt ben. Dat is vervelend, en dus print ik de kast maar in zes delen uit. Hieronder even een kort filmpje in (semi) 3D.


En als de printer aan het werk is ziet dat er ongeveer zo uit (let niet op de herrie: er rammelt nog ergens iets aan mijn printer, nog steeds niet gevonden :-(



Hierboven print de printer de achterkant van het schakelkastje, waar de Aduino tegenaan geschroefd wordt. De gaatjes zitten er al in geprint, evenals de afstands-busjes. Lekker makkelijk ;-)
Ik heb nu een aantal wandjes afgedrukt, als alles af is kan het grote passen en meten beginnen. Wordt vervolgt.

(PS: voor wie meer wil weten over mijn printer: 3d.robbroek.nl. De Nederlandse versie is nog niet volledig, de Engelse wel (bijna))