Quest opgehaald

Gisteren was het dan eindelijk zover; na anderhalf jaar wachten en knutselen was dan de tijd aangebroken voor het ophalen van de Quest. M'n vriendin (Astrid) en ik waren in alle vroegte vanuit Gorinchem vertrokken. Het weer was goed; aangename temperaturen, een zwak windje vanuit het zuidoosten en een prettig nazomer-zonnetje. Bij binnenkomst bij Velomobiel konden we de fiets in eerste instantie niet zien staan. Er stonden een paar Alleweders in meer of minder ontbonden staat op diverse werkbanken op nieuwe onderdelen te wachten. Mijn fiets stond in de entree. Zoals afgesproken met Velomobiel werd mijn fiets kaal geleverd; geen koplampen, geen achterlicht, geen accu en geen schakelaars. Alleen de claxon had een plaatsje voorin de neus gekregen. Nadat met hulp van Ymte de fiets op maat was geschoven kon ik op pad.



Ymte had mij al een goede route van de hand gedaan, maar ik was eigenwijs. Met de hand en met de Fietsrouteplanner van Utrecht had ik al een fietsroute uitgezet. Deze route had ik vervolgens omgezet naar Ozi Explorer CE en deze op m'n Pocket PC gezet. De LiPo accu's gingen in de fiets, de Pocket PC aan de accu verbonden en presto, het hele zooitje werkte. Zelfs met de GPS-muis op de bodem van de Quest had ik nog prima ontvangst-. Daarnaast had ik op m'n trekkers GPS (een Garmin Venture) een fiks aantal waypoints uitgezet. Mocht de Pocket PC om de een of andere reden de geest geven dan kon ik met de Garmin toch nog verder.

Ik op pad. Daar ik al een aantal maanden niet gefietst had, deed ik het rustig aan. Ik vond het een vreemd effect dat het in eerste instantie wel enige kracht kost om een bepaalde snelheid te bereiken, maar dat vervolgens die snelheid zonder enige moeite vast te houden was. Ik heb even 40km/h gefietst, maar ben daarna terug gegaan naar een meer gezapiger snelheid van zo'n 33km/h. Ik moest nog een heel eind, en moest nog wennen aan het stuurgedrag, vandaar dus.

In Nijkerk afgesproken met Astrid, die al een tijdje op een terrasje in de zon zat. Na enkele versnaperingen tot mij genomen te hebben namen we afscheid en ging ik het asfalt weer op. Het eerste stuk van de route in Flevoland had ik zelf uitgezet, het tweede gedeelte van de route (Utrecht) kwam van de eerder genoemde fietsrouteplanner. Had ik maar naar Ymte geluisterd. Ik had bij het berekenen van de route aangegeven dat ik een racefiets route wilde rijden, en dan is het vreemd om op één meter brede bospaadjes gestuurd te worden. Wel mooi allemaal natuurlijk, maar het schiet niet echt op, en tegenliggers (die er gelukkig niet veel waren) konden maar lastig gepasseerd worden. In Nieuwegein werd ik nog een pittoresk jaren-70 wijkje doorgestuurd, kompleet met half vergane fietspaden waar geen hond meer gebruik van maakte. Ook al geen pretje dus.

Eenmaal over de brug bij Vianen kwam ik op bekender terrein. Aan beide zijden van het Merwede kanaal ligt een goede weg. Hier kon weer wat snelheid gehaald worden. Hoewel m'n beenspieren nu toch wel wat tekenen van vermoeidheid begonnen te vertonen, haalde ik met een wind die schuin tegen was toch nog dezelfde snelheden als aan het begin van de tocht. Een geweldige fiets die Quest !

Om half zeven kwam ik in Gorinchem aan. De halve straat heeft met bewonderende blikken over de fiets gebogen gestaan. Zometeen komt het grote werk, en dan moeten de gaten van de koplampen in de neus gefreesd worden. Slik........


Actuele km stand: 141