Terug van vakantie

Voor wie deze blog de afgelopen weken in de gaten heeft gehouden en heeft gedacht: waar is die vent ? Die vent was op vakantie met zijn vriendin en nog een stel andere mensen. De bestemming: Centraal Azië. Of om wat preciezer te zijn: Kirgizië, Oezbekistan en Tadzjikistan.
De aktiviteiten waren; het doorkruizen van bergen in Kirgizië en Tadzjikistan en het bezoeken van enkele zijderoute steden in Oezbekistan. Veel mooie plaatjes geschoten, waarvan er binnenkort een stel te zien zullen zijn op mijn fotosite.

Op de website van Velomobiel zie ik dat ik m'n fiets aanstaande weekend kan ophalen. Dat is mooi. Wat minder mooi is, is het weer hier in Nederland. In Centraal Azië waren we ondertussen gewend geraakt aan temperaturen van meer dan 30°C en een zonovergoten hemel. De situatie in Nederland doet meer denken aan een koude moesson.

Om als laatste nog even een brug te slaan tussen het onderwerp van deze blog (fietsen) en mijn voorbije vakantie bestemming: er wordt in Centraal Azië heel, heel weinig gefietst. De enige twee voertuigen die het straatbeeld domineren zijn auto's (bij voorkeur oeroude Lada's) en ezels. Die ezels worden vooral door kinderen en boeren gebruikt. En die kinderen gaan er verbazend soepel mee om; er wordt op gereden als ware het kinderfietsjes. En als ik er zo bij nadenk; een ezel heeft een aantal voordelen boven een kinderfiets: een ezel roest niet, valt niet om, kan geen lekke band krijgen, gaat niet stuk en rijdt niet zomaar tegen een paaltje. Enige nadeel: een ezel kan een flinke berg lawaai produceren (dat kan een roestige kinderfiets ook eigenlijk).

Dat het fenomeen 'fiets' in de door ons bezochte landen toch niet totaal onbekend is bewijst onderstaande foto. Onderweg van Buchara naar Samarkand kwamen we deze twee meiden tegen. Ze waren op een pleintje bezig elkaar de kunst van het fietsen bij te brengen. Veel progressie maakten zij niet, maar ze hadden in ieder geval een hoop lol. En dat is wat fietsen ook kan zijn, met elkaar veel lol hebben.