Twee keer pech vandaag

Vandaag speciaal vanwege het nogal plotseling ingetreden lenteweer een dag vrij genomen om te gaan fietsen. Fysiek en psychisch was ik er klaar voor. Ik rijd de fiets de poort uit, en hoor een vreemd geluid van het linker voorwiel komen, als van een knisperende plastic zak. Ik werp een blik en... shit lekke band. Ik heb de nieuwe F-Lite bandjes er pas 80 kilometer opzitten en het gaat nu al mis.

Fiets weer naar binnen, op z'n kant, en de binnenband eruit. Ik pomp deze op en hoor de lucht overvloedig weglopen, en zo te horen bij het ventiel. De aanhechting van het ventiel naar de band is kaduuk. Kennelijk was hier al sprake van slijtage, en heeft de recente bandenwissel het bandje de nek om gedaan. Ik trek een nieuw bandje van de plank en kan met een kleine vertraging op weg.

Wim Schermer heeft mij na mijn laatste blog de juiste omtrek van de nieuwe bandjes doorgegeven en ik ben benieuwd naar de prestaties. En die vallen reuze mee ! Normaal gesproken ligt mijn kruissnelheid rond de 37 km/h, maar met de F-Lite is dat 40 tot 42 km/h. Wat mij verder opvalt is het gedrag van de bandjes op straatklinkers. Met de Schwalbe Durano's voelde ik de fiets altijd flink afremmen op die klinkers, maar de F-Lites hebben daar veel minder last van. Verder zijn ze nog eens stiller ook.

Aarzelende lente

Ik rijd vandaag naar Udenhout, om daar weer eens een Udenhoutse Broeder te scoren. Het is vrijwel windstil en de lente komt aarzelend op gang. Her en der lammetjes in de wei en de eerste hommel kom ik tegen wanneer ik in de Loonse en Drunense duinen een bammetje eet. En daar heb ik ook mijn tweede pech geval van vandaag. Het achterwiel.


Afgelopen winter heb ik daar al eerder last van gehad. Tijdens het fietsen ontspoorde ineens mijn versnelling. Stel je dan de kabelspanning bij, dan ontspoort de zooi gelijk weer. En dat bij elke pedaalslag. Alleen bij rechte en gladde stukken asfalt werd het fenomeen minder. Al fietsend ben je dan bezig naar de oorzaak van deze storing, en ik kwam toen tot de conclusie dat mijn achterwiel bezig was van zijn as te lopen. En dit kon ik snel testen door te proberen het achterwiel langs zijn as te schuiven. Lukt dit niet, dan is er niets aan de hand. Lukt dit wel, dan heb je poep aan de knikker. En dat had ik dus. Nu is dat euvel snel te verhelpen door de twee moertjes aan het eind van de as weer aan te draaien. Alleen is het jammer dat de ketting (die natuurlijk op het grootste blad zit), van de cassette dondert en hopeloos tussen fiets en cassette vast komt te zitten. En daar ben je dan wel even mee bezig.

Bij de Rustende Jager

In Udenhout schaf ik een Udenhoutse Broeder aan en duw deze in het vooronder. Dan gaat de neus weer richting het noorden, maar niet voordat ik bij de Rustende Jager nog even een Broeder en koffie naar binnen heb gewerkt. Het is er nog niet zo druk, afgezien dan van een enkel bejaard koppel en wat mountain bikers. Na de inwendige mens versterkt te hebben ga ik huiswaarts.