Rondje IJsselmeer

Eigenlijk nooit aan gedacht, aan een rondje IJsselmeer. Maar door een verkeerd verstuurde mail Michiel Ruijter (er zijn kennelijk erg veel Rob's onder velomobilisten) werd de kiem gelegd. In dat mailtje vroeg Michiel mij wanneer ik het rondje IJsselmeer gepland had. Welnu, dat was gisteren.

Ik woon in Gorinchem, dus ik zal vanuit daar eerst bij het IJsselmeer moeten geraken. Het makkelijkst is de route langs het Amsterdam-Rijn kanaal, dus die beslissing was snel genomen. Daarna heb ik uitgebreid gesleuteld aan diverse routes (met de routeplanner van de Fietsersbond), en kwam ik uiteindelijk uit op een route van 392 km. Dat is ver, maar aangezien ik twee weken daarvoor fluitend 200 km had gefietst zou dat geen probleem moeten zijn.

Daarnaast zou het weer goed moeten zijn; niet teveel wind, niet te warm, geen regen. En uiteindelijk gaf het KNMI mij afgelopen dinsdag een groen sein. Drank en koekjes in huis gehaald, appels mee, de track van de route in de GPS en een fris hoofd en uitgeslapen benen. Alles stond klaar.

Toen ik om kwart voor zes vertrok kwam net de zon op. Even buiten Gorinchem was het mistig, prachtige nevelslierten en mistbanken over de kanalen. In die mistbanken werd het koud, mijn onboard thermometer zakt naar 8.5 °C. Even verderop verdwijnt de mist maar laat de zon zich niet meer zien.

Mist bij vertrek vanuit Gorinchem

De route langs het Amsterdam-Rijn kanaal gaat voorspoedig, maar even boven Amsterdam kom ik de eerste hobbel in de route tegen. Op de fietspaden aldaar wordt op twee plaatsen gewerkt. Lekkere actie. Ik keer om en neem een andere route. Maar daar is mijn Garmin het niet mee eens, het apparaat blijft ijzerenheinig vasthouden aan de track. De track opnieuw inlezen lukt even, maar verderop gaat het weer fout. Dan maar geen track, ik gebruik de waypoints wel (die heb ik gelukkig óók gemaakt). Ik ben hier op redelijk bekend terrein dus dat moet geen grote problemen geven.

Ik volg eerst de N247, na eerst in Broek in Waterland een vervelend fietstunneltje gepasseerd te hebben. Als ik weer wil instappen blijkt de ketting van het voorblad te liggen. Deksels en donders ! Ik heb een doekje in het vooronder liggen en weet de ketting zonder vette handen vrij snel weer op z'n plaats te krijgen. Het fietspad langs de N247 ligt er mooi bij, en ik schiet nu weer lekker op. Via Edam haak ik aan op de IJsselmeerdijk. Hier heb ik enkele maanden gefietst, toen ik stage liep in Hoorn. Elke dag vanuit Purmerend, in weer en wind. Met een rechtop fiets en drie versnellingen. De tijden veranderen...

Straatje in Edam

Hoorn kom ik lekker snel door, nadat ik eerst wat vervelende kruisingen heb gepasseerd. Daarna haak ik aan op de Zwaagdijk. Het fietspad langs die weg is goed. Op de weg zelf veel activiteit met trekkers en karren. Sommige trekkers trekken wel zes karren voort, gevuld met iets wat op bloemen lijkt.

Via Wevershoof kom ik aan in Medemblik. Mooi plaatsje. De brug staat open om wat zeilschepen door te laten, op weg naar het IJsselmeer. Dat geeft mij weer de tijd om wat foto's te maken, en wat te nuttigen. Het stadje is gevuld met gepensioneerden, al dan niet met (grijze) baard. Ze kijken wat misprijzend naar mijn rare fiets.

Medembliks terras

In de Wieringerwerf staan veel windmolens, die allemaal flink aan het werk zijn, de wieken naar het westen gekeerd. Dit vind ik geen prettig gezicht, want dat houdt in dat ik zo meteen 200 km wind tegen heb. Geen erg aangenaam vooruitzicht. Ik draai de Afsluitdijk op. De wind is vrij krachtig en komt nog steeds uit het westen, maar het klaart wel iets op, dat dan weer wel. Over de Afsluitdijk valt niet veel te vertellen, hij is recht, en lang.

De zee bij de afsluitdijk

Gemaal bij Medemblik

Driver Rob aan het eind van de afsluitdijk

Schapen aan zee, op de afsluitdijk

In Friesland breekt de zon door. Ik fiets achter de Harlingerdijk en heb zodoende niet veel last van de wind. Via Makkum, Gaast en Workum gaat het naar beneden. Tot mijn verrassing kom ik hier wat heuvels tegen, ik had die niet verwacht, zo dicht langs het IJsselmeer. Bij Koudum gaat het mis met m'n volgende waypoint. Om de een of andere reden wil m'n Garmin mij dwars door het dorp sturen, en daar kom ik pas achter als ik al bijna door het centrum heen rijd. Op zich niet zo erg, ware het niet dat het centrum geplaveid is met kinderkopjes van de ergste soort, zodat alles wat los in m's fiets ligt een nieuwe plaats krijgt, evenals mijn alvleesklier, lever en nieren. Mijn vullingen houden het prima, maar alleen omdat ik mijn kaken stijf op elkaar houd.

Na Koudum wordt het landschap heel mooi, de zon schijnt volop en de velden zijn zó groen dat het bijna pijn aan je ogen doet. Bossen, velden, heuvels en boerderijen sieren het landschap. Hier kom ik opvallend veel fietsers tegen, de rijwielen gevuld met tenten en slaapgerei. Kamperen moet hier een genot zijn.

Na Lemmer ga ik de Westmeerdijk op. Het fietspad is aanvankelijk niet zo denderend (of eigenlijk wel), maar na een aantal kilometers maakt het bonkige asfalt plaats voor een mooi glad baantje. Het IJsselmeer overziend, zie ik tot mijn verrassing dat het windstil is geworden. Het water ligt er glad en rimpelloos bij, de zeilen van de zeilbootjes zijn gestreken. Even verderop wordt het fietspad doorkruist door een leiding, met daarover een rijplaat. Ik vergis mij in de steilte van de plaat en word ondanks de Risse demper gelanceerd. Oeps, toch maar even wat rustiger aan doen. Die rijplaten kom ik nog een stuk of tien keer tegen, en houden het tempo er toch wat uit. Maar het uitzicht over het IJsselmeer is fenomenaal, en daar was het mij om te doen.

Hangjeugd op de Westmeerdijk

Zandhappen op het IJsselmeer

In Urk maak ik even een toeristische route langs de vuurtoren en de haven. De sfeer is rustig en sereen, het toeristenseizoen is nog niet begonnen. Op het vlakke water begint een Urker visser in een motorbootje te zingen, terwijl hij de haven invaart. Het is net of ik in een film zit.

De vuurtoren van Urk

In Flevoland wordt het allemaal wat zakelijker, rechte dijken en windmolens, die er door de windstilte maar passief bij staan. In Lelystad heb ik weer eens een conflict met de route, die mij over een weg stuurt die geplaveid is met bijzonder lompe stenen, waardoor ik niet zo makkelijk verder kom. Nadat ik die hobbel eenmaal genomen heb gaat het verder over de Oostvaardersdijk. Ik verbaas mij over m'n eigen snelheid, na 300 afgelegde kilometers haal ik nog steeds 40 km/h. Dan zie ik aan het gras naast het fietspad dat de wind weer wat aangetrokken is, en ik deze weer in de rug heb. Geweldig !

Even bijtanken in idyllisch Flevoland.

Bij de Hollandsebrug heb ik weer even wat problemen met de GPS route, en kan ik de aansluiting op het fietspad niet vinden. Na wat grote omcirkelende bewegingen kan ik aanhaken, maar de bewegwijzering laat daar wat te wensen over. Aan de andere kant van de brug gekomen word ik uit mijn fietstrance gewekt door een toeter. Ik ken de klank; dit is een Velomobiel toeter ! Ik stop en zie een Strada aankomen. Het is Theo van de Broek, die dagelijks forenst tussen Schiphol en Almere. We maken een praatje en gaan ieder ons weegs.

In de polder tussen krijg ik flinke pech. Ik mis een afslag en flintstone de fiets terug op een oprit van een boerenerf. Als ik verder wil trappen zit de ketting vast. Ik kijk in het vooronder, en zie dat het voorderailleur onder een vreemde hoek staat. Ik kantel de fiets in de berm en inspecteer de schade. Dat ziet er niet goed uit. De ketting geleider loopt tegen het grootste blad aan, en de ketting zit daar dan weer tussen. Geen beweging in te krijgen. Terwijl ik aan het prutsen ben zie ik beweging achter mij. Een boerderijhond bekijkt nieuwsgierig mijn werkzaamheden. Ik vermoed dat hij van Velomobielen niet veel verstand heeft, dus hij zal mij verder niet kunnen helpen, maar te gezien zijn afhangende gezicht leeft hij met mij mee. Dat is in ieder geval iets.

Maar hoe kom ik nu verder ? Ik denk dat door het flintstonen bij het achteruit rijden de ketting het derailleur gepakt heeft en de hele beugel waarop het derailleur zit naar achter heeft gebogen. In ieder geval is er geen beweging meer in te krijgen. Na veel prutsen en duwen weet ik het geheel toch zo te verbuigen dat de ketting met derailleur over het middelste blad ligt. Dan loopt het derailleur nog wel aan, maar er is mee te fietsen. Ik stap weer in en ga voorzichtig op pad. De snelheid valt mee; ik haal met het kleinste blad achter een snelheid van 37 km/uur.

Nadat ik Weesp doorkruist heb kom ik via de Weesperbrug weer op bekend terrein. Het is wederom windstil en het fietsen gaat eigenlijk boven verwachting goed. Ik word alleen wat kriegelig van die ratelende ketting en zet de MP3-speler op. Bij Utrecht beland ik in een horde losgeslagen kinderen. Het is avondvierdaagse en honderden koters maken het fietspad onveilig. De begeleiders proberen wel wat orde in het gepeupel te krijgen, maar daar is geen beginnen aan. Stapvoets passeer ik de joelende menigte, waaruit kreten van schrik en verbazing opstijgen wanneer ik ze passeer. Ik gebruik mijn luide DING/DONG bel, maar dat biedt maar weinig soelaas. Kennelijk wordt dat in die hersentjes geassocieerd met een fiets, en een fiets is ongevaarlijk. Die kan wel wachten. De toeter dan maar. En hee ! Dat werkt wel. Onder het slaken van luide kreten springen ze opzij. Een toeter is natuurlijk van een auto, en die is een stuk gevaarlijker. Dat die toeter van een ongevaarlijke fiets komt zien ze pas als ik al voorbij ben.

Om 8 uur, een uur later dan gepland, kom ik, een beetje moe maar voldaan, weer thuis aan. Met een kilometerstand van 406 op de teller. Ondanks de pech een geslaagde dag.

Hieronder nog wat foto's en de video.

Mist boven het Merwede Kanaal

Gezelligheid op de Afsluitdijk

Schip in de haven van Makkum

Huisje aan dijk bij Gaast

Oude scheepswerf in Workum

Oude scheepswerf in Workum

Oude scheepswerf in Workum

Op de Hoitebuorren

Boerderij in het groen

De Quest op de Westmeerdijk

Urk in zicht !

De vuurtoren van Urk

IJsselmeer route 2013 (406 km)