.... deed m'n fiets de afgelopen week. Het begon tijdens de tocht naar Noord Holland, vorige week. Op kilometerstand pakweg 4700. Een zwak geratel steeg op vanachter m'n zitje. Zo te horen kwam het van m'n achterwiel.
Al tijdens het fietsen begon de analyse; lag het aan het derailleur of aan het achterwiel ? Even stoppen met trappen, en het gekraak hield op. Het derailleur dus. Maar een half uur later ging het knerpen gewoon door, ook als ik niet trapte. Niet het derailleur dus, maar het achterwiel dus. Zal wel het lager zijn dan, of iets anders dat aanloopt.
Ik heb er toen die dag even verder geen aandacht aan besteed. En het vreemde was, op de terugweg van de 105km was er helemaal niets meer te horen. Probleem opgelost zou je zo denken. Maar helaas, de praktijk was weerbarstig. Dus kon ik maandag ochtend, op weg naar m'n werk, weer luisteren naar een door merg en been gaand geknerp, afkomstig van het achterwiel. Piep - kners, piep - kners.........
In het begin van de week duurde de krekel-aubade maar een half uur per rit, daarna was het achterwiel kennelijk genoeg opgewarmd, en kon ik in alle rust mijn weg vervolgen. Maar aan het eind van de week kon ik gedurende de hele fietsroute (zo'n 40km) van het kraken uit de achtersteven genieten. Tijd dus om eens in de inwendige fiets te duiken.
Afgelopen zondag het achterwiel er maar weer eens uit. Ik begin er handigheid in te krijgen. Het vet rond de achteras is stroperig en taai geworden, en er loopt ongeveer halverwege een groefje door het smeersel om de as. Zand ? Ik maak de as schoon, voorzie het geheel weer van een smeerseltje en zet de boel weer in elkaar. Even testfietsen. Een oorverdovende stilte valt mij toe !!
Heerlijk.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten