Er was al sprake van lang voordat ik voor het eerst in m'n Quest zou stappen: een fietstocht naar mijn ouders in Noord Holland. Toen die fiets er eenmaal was moest er voor het ondernemen van een dergelijke tocht nog aan een tweetal criteria worden voldaan: een reden, en lekker weer.
Afgelopen vrijdag was daar de reden; mijn moeder was jarig, en jawel, het was ook nog lekker weer. Hoogste tijd dus om mij op te maken voor een flinke fietstocht. De route hoefde ik niet meer uit te zetten, want die had ik een paar maanden geleden al tot in de puntjes nageplozen. Het fijne is dat men daar tegenwoordig Google maps voor kan gebruiken. Als Quester zoek je natuurlijk de mooiste en meest rechte stukken asfalt, en met de luchtfoto's van Google maps zijn die vrij eenvoudig op te sporen.
De route die ik uitstippelde was grofweg als volgt: eerst naar Schoonhoven (bekend terrein). Daarna via de ventweg van de N210 en 204 naar Woerden. De volgende plaats die ik zou aandoen was Breukelen. En vandaar wilde ik de kanaalweg langs het Amsterdam-Rijn kanaal gaan volgen. Deze loopt door tot aan de Schellingwoude brug in Amsterdam. Wanneer ik die brug geslecht had zou het verder kinderspel zijn, want ik ben in Amsterdam geboren en dus nog redelijk bekend met het aldaar aanwezige stratenplan.
Tot zover de theorie, en nu de praktijk. Op de dag van mijn moeders verjaardag was het dus zoals eerder gezegd mooi weer. Gewapend met drank, voedsel en navigatie-elektronica ging ik op weg. De eerste kilometers was het terrein bekend. De pontbaas bij Schoonhoven doorboorde m'n kaartje, en ik werd de Lek over gebracht. Aan de andere zijde van de rivier ging het verder, richting Woerden dus.
De navigatie-kastjes in m'n fiets deden hun werk naar behoren en loodsten mij zonder noemenswaardige problemen door Woerden. Daarna was Breukelen mijn richtpunt, pittoresk gelegen aan de A2 en het Amsterdam-Rijn kanaal. Ik slechtte het Groene Hart van Holland en wurmde mij tussen de zandhopen die de A2 flankeren door.
En daar lag de weg; bijna 25km asfalt die mij zonder oponthoud naar Amsterdam zou leiden. Tenminste, dat hoopte ik. En verdomd, het was ook zo. Behoudens een klein stuk net na Driemond was de gehele weg geasfalteerd, en mooier nog, vrijwel auto luw, en nog mooier nog, er was op die hele weg geen kip te bekennen. Helaas veel te snel kwam ik in Amsterdam aan. Die weg had van mij nog wel even door mogen lopen.
Nu ging het de Schellingwoude brug over, en daarna hop, richting Purmerend. De route ken ik nog van vroeger, en heeft voor mij dus geen verrassingen meer. Mijn ouders wonen in de Zuidoost Beemster. Na een tocht van 105km kom ik aan. De fiets wordt beklopt, besnuffeld en bewonderd door kennissen en familie.
's Middags om drie uur wordt het weer tijd om huiswaarts te keren. Ik volg dezelfde route terug, dus veel valt daarover niet te vertellen. Alleen was het wel prettig dat de noordoosten wind die middag verder was aangetrokken, waardoor ik met een gangetje van 42km/u langs het Amsterdam-Rijn kanaal kon bolderen.
Na een tocht van 210km kwam ik, een beetje moe maar voldaan, weer thuis aan. Lekker tochtje !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten