Een druilerige dag met paarden

Brug over de A15 bij Papendrecht

Vandaag een druilerige dag, maar niet druilerig genoeg om er niet met de fiets op uit te trekken.Voordat ik in de fiets stap, check ik de laatste whatsapp berichten op mijn telefoon. Mijn vader is op dit moment met zijn broer aan het toeren in Zweden. Zij vermaken zich prima, maar in een van de laatste berichten maken zij melding dat het daar 9°C is, en dat de massaal aanwezige muggen zich daar helemaal niets van aan trekken.


Ik stap zoals gewoonlijk vroeg in de fiets, en de zon schijnt zo af en toe nog door de laag hangende wolken. Met een schamele 17°C en het volledig ontbreken van stekend ongedierte is het hier toch een stuk aangenamer dan in Zweden. Nu heb je van muggen in een Velomobiel niet zo heel erg veel last, tenminste, als je een bril op hebt en je mond dicht houdt.

Omdat de wind uit het westen komt doe ik (weer) een rondje Rotterdam. Ik vind het altijd heerlijk fietsen vanuit Rotterdam richting Vianen. Een mooi fietspad langs de N210, met de wind in de rug, en dat 34 km lang. Dan mag het van mij best een beetje druilerig zijn.

Langs het Merwede kanaal wordt het toch nog even (een beetje) spannend. Ik kom een paard met wagen tegen op de Kanaaldijk. Ik zie het voertuig gelukkig op tijd, want al op een paar honderd meter afstand gaan de oren van de viervoeter spits omhoog. Ik stop en wacht af. Eén van de wagenmenners  gebaart mij om door te rijden, maar op het moment dat ik een paar duimbreedten ben gevorderd gaat het dier stroef in de ankers. Dus ik maar weer stoppen. De collega-menner stapt uit, en met één man op de bok en één man aan de teugels wordt het weerbarstige dier voort getrokken.

De situatie is hier vrij hachelijk, met links een diepe greppel met sloot, en rechts het kanaal. Maar met vereende krachten wordt het wild bokkende dier langszij getrokken, terwijl ik het bemoedigend toespreek. De heren bedanken mij voor het stoppen, en wij gaan ieder ons weegs...