Voorpui in de poeier

Pech, pech, pech. Afgelopen woensdagochtend de eerste crash met m'n Quest. Gelukkig kan ik niemand anders de schuld geven. Het was gewoon een gevalletje van even niet opletten. Het gebeurde als volgt:

De bewuste woensdagochtend in alle vroegte vertrokken. Fototoestel mee, want het is helder en de zon gaat ongetwijfeld weer mooi opkomen. Ik kar door de polders, leg aan op de pont naar Schoonhoven, en ruis langs de oevers van de Vlist richting het noorden. Onderweg maak ik nog even een fotostop, om het prachtige landschap op de gevoelige plaat vast te leggen.

Onderwijl geniet ik van de opkomende zon, de stilte om mij heen, de bloeiende bermen en de fluitende vogels. Het is lente alom, en dan is het prettig fietsen. Ik beloof mijzelf een mooie route als ik Haastrecht heb gepasseerd. Wanneer ik een bruggetje over hobbel schiet ik bijna langs de bewuste route en trek een scherp bochtje.

Ik voel het linkerwiel loskomen. Ik beslis bliksemsnel; als ik hier omga, raak ik achtereenvolgens een lantarenpaal, een decoratief eiken tonnetje dat bij de ingang van een hotel-restaurant staat, een geparkeerde witte auto, en een gemetseld muurtje. Grote kans dat ik en mijn fiets dan flink in de poeier liggen. Als ik gewoon rechtdoor ga, raak ik alleen de muur voor mij, en dan alleen met de neus, en misschien kan ik de fiets voor die tijd nog wel stoppen.

Ik stuur dus tegen en ga voor het muurtje. Helaas ga ik niet door het muurtje, maar het muurtje gaat door mij, of liever gezegd door mijn fiets. Met een doffe klap sta ik stil. Vloekend stap ik uit en bekijk de schade. De neus van m'n Quest lijkt wel een eierdopje; er gaat met gemak een flinke voetbal in. Het ziet er akelig uit. Van binnenuit trap ik de neus weer terug in z'n originele vorm, en daar knapt het in ieder geval een flink stuk van op. Aan de randen van het 'eierdopje' is de gelcoat her en der losgeraakt, er zitten krassen op de neus, maar voor de rest valt het van een afstand niet eens meer zo op. Gelukkig zitten m'n koplampen niet in de neus, maar er een stuk boven. Ze hebben van het hele voorval niets gemerkt en kijken nog maagdelijk de wereld in.

Die Questneus heeft z'n maagdelijkheid nu wel verloren. Deze ochtend ben ik even een bezoek wezen brengen aan Polyservice, alwaar ik mij heb voorzien van wat reparatiespul. Ik kan komend weekend dus weer aan de gang met epoxy, en vreemd genoeg merk ik dat ik het nog leuk vind ook.......