De afgelopen dagen ondanks het onsympathieke weer toch met de Velomobiel in de(het) weer geweest. De route Gorinchem – Gouda is naar aanleiding van tips van Kees wat meer gepolijst. In Gouda heb ik nu een route gevonden met minder kruispunten, minder rotondes en vooral minder stoplichten.
Door al het hemelvocht van de afgelopen dagen zijn de condities in m’n fiets te omschrijven als een klamme sauna. Het knipkaartje dat ik elke dag overhandig aan de pontbaas van Schoonhoven hangt iedere keer slap in m’n handen. De baas krijgt z’n tangetje amper door het zompige papier. M’n fiets staat overdag droog, maar dat is nauwelijks genoeg om de inhoud ervan naar enigzins aanvaardbare vochtconcentraties te brengen.
Gisteren ochtend in het donker nog wat pech onderweg. Ineens schoot mijn linker voet uit de SPD-clip. Ik duw het bewuste lichaamsdeel weer op z’n plaats, maar zonder resultaat. Al fietsend rommel ik een tijdje door, maar ik krijg geen grip. Ben ik soms het plaatje onder m’n schoen verloren ? Vreemd, want dan zou dat al fietsend moeten zijn gebeurd, en ik heb niets horen vallen. Al filosoferend kom ik tot de conclusie dat het plaatje nog gewoon op de trapper moet zitten. En jawel, als ik later overdag de trapper bekijk blijkt het ding trouw met mij meegefietst te zijn. Ik haal het los en schroef het weer onder m’n schoen.
Op de terugweg vijl ik weer wat bij op m’n route door Schoonhoven. Tot nu toe volgde ik een weg vol hobbels en drempels, maar als ik de stad in wil rijden zie ik aan m’n linkerhand een mooi stukje asfalt. Ik sla af, maar merk dat ik aan de verkeerde kant van een watertje zit. Ik stop om de fiets te keren. Aan de overkant van het watertje staan twee jongetjes met een hengel. Ze kijken geboeid toe terwij ik de fiets keer. ‘Meneer, wilt u zometeen zo hard mogelijk langsrijden ?’ klinkt het van de overkant. Natuurlijk wil ik dat, en met een lekker gangetje kachel ik langs de twee opgetogen knaapjes, onderwijl volijk zwaaiend en toeterend.
Eenmaal over de Lek verhoog ik het tempo, om zo te voorkomen dat een naderende bui mijn fiets volgiet, want ik fiets vanmiddag dak- en kaploos. En dat is ook voor het eerst sinds dagen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten