De afgelopen week heb ik mij ingelaten met gewoon woon-werk verkeer. Drie keer met de fiets, twee keer met de auto. De vermoeidheid die mij de eerste week parten speelde was nu veel minder, dat gaat dus de goede kant op.
Donderdag ochtend ervoer ik dat je ondanks de schuimkap en het dakje toch nog behoorlijk nat kunt worden tijdens een regenbui. Het was nog donker en er stond een flinke wind. Een stevige bui brak los en teisterde het landschap en mijn fiets gedurende ongeveer drie kwartier. Het opspattende water op de neus van de Quest werd door de wind onder het dakje gewerveld, met als gevolg dat Rob een nat hoofd kreeg. Ik moet natuurlijk niet zeuren, want onder dezelfde omstandigheden was ik met m'n open ligger totaal verzopen aangekomen.
Op aanraden van Kees heb ik op donderdag op de terugweg de route langs het riviertje de Vlist genomen. Dat ging snel en goed. Het ging goed omdat ik de weg aan de oostkant van de rivier heb bereden, en die is erg autoluw. En het ging snel omdat er een straffe wind stond, die mij de eerste keer het onder velomobilisten zo bekende zeil-effect deed ervaren. Ik moest de handen geconcentreerd aan het stuur houden en de bochten in de weg vooral netjes aansnijden (zoals dat zo mooi heet), maar de wind deed m'n fiets zonder trappen zo af en toe versnellen naar snelheden boven de veertig kilometer.
De pont bij Schoonhoven lag door de regenval van vanochtend ineens een halve meter hoger....
hoi,
BeantwoordenVerwijderenBij Schoonhoven merk je de invloed van eb en vloed nog behoorlijk. Dat kan dus ook nog een oorzaak van de hoge pont zijn.
Als hij echt hoog op het water lag was je waarschijnlijk de enige klant...:-)
leuk blog overigens.
Groetjes,
Kees