Oliebollentocht 2019

De laatste keer dat ik met een oliebollentocht ben mee gefietst was in 2010. Mijn ervaringen destijds hebben mij toen doen besluiten dat dit voor mij de laatste keer zou zijn. Ik vond het te massaal worden. Met een colonne van meer dan honderd velomobielen door de polder fietsten gaat prima en is een prachtig gezicht, maar met diezelfde bakkies in één grote kluit door de bebouwde kom douwen leverde verstoppingen, irritaties en boze gezichten van mede weggebruikers op. Maar toch dacht ik er al die jaren met fijne herinneringen aan terug.

Toen ik het bericht las dat de oliebollentocht dit jaar weer in Utrecht gehouden zou worden, ben ik toch eens gaan lezen hoe het dit jaar georganiseerd zou worden. Tot mijn vreugde las ik dat we zouden fietsen in kleine groepjes, en dat er vanuit de ligfiets.net organisatie ondertussen regels zijn opgesteld om hinder van mede weggebruikers te beperken. Mooi ! Aanmelden ! Geld overmaken ! Fietsen !

Helaas was ik op de dag van de oliebollentocht niet erg in de stemming om te gaan fietsen. Mijn lieve oude schoonvader was op eerste kerstdag na een lang ziektebed toch vrij plotseling overleden. Ik heb even overwogen om maar niet te gaan fietsen, maar het weer zou mooi worden, en ben dus toch maar gegaan. Even de gedachten op iets anders.

Langs het Merwede kanaal fietste ik naar het noorden. GPS met route naar de Anafora klaar voor gebruik. Het is licht vriezend weer en er is vrijwel geen wind.

Bij de brug bij Vianen zet ik de GPS aan. Deze valt tot mijn ergernis vrijwel direkt uit. Grmbl. Misschien zijn de batterijen wat oud. Verse batterijen erin en opnieuw opstarten. Deksels ! Valt weer uit ! Misschien een slecht contactje op de geheugenkaart ? GPS weer open, geheugenkaart eruit peuteren, contactjes oppoetsen en kaart er weer in. Geen resultaat. Ik weet wel ongeveer waar ik naartoe moet fietsen, maar ik zal navigatie toch echt wel nodig hebben.

Op m'n smartphone snel even gegoogeld naar "Oliebollentocht 2019", hoe heet die tent ook alweer ? Ah, Anafora. Anafora in Google maps, route plannen en weer fietsen met smartphone in de hand. Niet echt handig, maar het gaat. Om even over negenen kom ik bij het startpunt aan en meld mij aan bij de mensen van de organisatie.

Terwijl ik mij warm aan een vers bakkie koffie zie ik iemand buiten tot mijn verbazing met één hand een velomobiel optillen en op een tafel zetten. Ik begin mij te beseffen dat ik op qua ontwikkelingen op velomobiel gebied de laatste jaren wat ben achter gelopen. Kennelijk zijn de fietsen de laatste flink lichter geworden. Naar buiten lopend zie ik toch heel wat fietsen die ik niet ken. Alpha 7, DF, QV, ik zie ze tot mijn schaamte voor het eerst. Ziet er heel mooi uit allemaal.

En ook dit ;-)...

De groepjes worden opgesplitst en rustig rijden we richting de Dom, die helaas lekker warm ingepakt in de stijgers staat. We verzamelen ons voor de groepsfoto en gaan daarna verder.

Fietspad vliegbasis Soesterberg.

In hotel restaurant Oud London zetten we onze fietsen neer om de inwendige mens te versterken.

Nadat we het Amsterdam-Rijn kanaal zijn overgestoken haak ik af. Ik wil vanavond op tijd thuis zijn.

 

Dank aan de organisatie voor het organiseren van deze geweldige tocht, en iedereen een gezond 2020 toegewenst.


PS: De dagen na de oliebollentocht ben ik mij toch maar weer gaan verdiepen in wat er tegenwoordig op velomobiel gebied te koop is. Mijn Quest is meer dan tien jaar oud, en misschien wordt het tijd voor een nieuwe fiets. Dit jaar komt de Quest 3.0 uit, maar ik kan natuurlijk ook kiezen voor een DF, QV of Alpha 7. Keuzes .. keuzes...