Kinderdijk, duinen en zomerse oliebollen tocht

De afgelopen weken heb ik voor mijn doen behoorlijk wat afgefietst. Dat komt eigenlijk omdat ik mijn doordeweekse quarantaine tochtjes ben gaan missen. Maar zodra het kan ga ik er weer even kort, maar soms ook langer, opuit.

Hieronder een ritje naar Kinderdijk. Aan de bordjes te zien is Kinderdijk weer open voor toeristen, hoewel er op dat vroege uur alleen maar wat sporters en een enkele honden-uitlater viel te bespeuren. Dat het ook drukker kon zijn zag ik aan de dranghekken die half in het riet weggeschoven stonden. Het bordje op een van die hekken vermeldde dat toegang tot Kinderdijk alleen mogelijk was voor mensen die een kaartje gekocht hadden.

Een langere tocht maakte ik afgelopen weekend naar de Loonse en Drunense duinen. Het was (natuurlijk) weer windstil en de zon was (eveneens natuurlijk) weer eens vroeg op. Maar de stilte tussen de duinpannen en de heide was onwerkelijk.

... en kort voor het weekend ben ik de oliebollentocht van 2019 nog gaan fietsen.

Hieronder sta ik voor de Anafora, waar we op die zonnige winterdag allemaal bijeen kwamen, iets wat nu niet meer voor te stellen is.

Op het Domplein in Utrecht is het nog stil om half negen.

De landingsbaan bij Soesterberg is helaas gesloten. Dit keer is de reden niet Corona, maar Veldleeuwerik. Deze vogels houden het vliegveld maar liefst vier maanden bezet om daar in stilte te kunnen broeden. Van stilte op de baan in allerminst sprake, verscheidene leeuwerikken laten hoog in de hemel met luid geblèr horen dat wat hun betreft dit terrein voorlopig van hun is. Jaja..

Ik had mij verheugd op een stukkie flink asfalt racen, maar dat zit er dus helaas niet in. En terwijl ik even mismoedig over die mooie baan sta uit te kijken breekt de zon even door het dichte wolkendek.