22 juli 2020

Zwanenzang voor camera


De foto's die ik afgelopen vrijdag gepost had, waren gelijk de laatste die ik met mijn Sony A7II had gemaakt. Toen ik zaterdag m'n camera aanzette, kreeg ik een vervelende foutmelding in beeld, en werd de camera automatisch uit gezet. Na wat pielen en puzzelen op internet, wist ik de foutmelding weg te krijgen. Maar goed ook, want het lijkt erop dat het mogelijk de beeldstabilisatie of de sluiter is die problemen geeft, en dan gaat reparatie een hoop geld kosten. Eigenlijk meer dan dan de camera nog waard is.

Ik dus voorzichtig de volgende dag met fiets en camera op pad. Ik was nog redelijk op tijd voor de zonsopkomst. Ik ben nog binnen de stadsgrenzen wanneer ik de eerste fotostop heb. Maar... u raadt het al.... weer dezelfde foutmelding.  @!*#@😡💥.

Het Paardewater in Gorinchem

Wat nu ? Ik sta op dat moment langs het Paardewater in Gorinchem, en het is de eerste keer dat ik hier een mooie foto wil gaan maken. Ik dender in vliegende vaart over de lege straten terug naar huis, om mijn oude Sony RX100 te pakken. Die heeft niet echt een groothoek lens, maar met wat kunst-vlieg-knip-en-plak werk moet het wel lukken hier een presenteerbare foto van te maken. Ik dus terug naar huis, naar boven, camera pakken, weer in de fiets, en terug naar het Paardewater.

Het Paardewater heeft haar naam te danken aan de vijver die naast de weg loopt. Vroeger, voor de komst van de auto's, werden de paarden hier gedrenkt. De paarden zijn verdwenen, de naam is blijven plakken.

Langs het Paardewater fiets ik elke ochtend met mijn gewone stadsfiets naar het werk, mij meestal onbewust van haar aanwezigheid. Maar vandaag niet. Ik maak een serie panorama-foto's die ik thuis aan elkaar zal plakken en begin daarna aan de rest van de rit.




19 juli 2020

Kinderdijk, duinen en zomerse oliebollen tocht

De afgelopen weken heb ik voor mijn doen behoorlijk wat afgefietst. Dat komt eigenlijk omdat ik mijn doordeweekse quarantaine tochtjes ben gaan missen. Maar zodra het kan ga ik er weer even kort, maar soms ook langer, opuit.

Hieronder een ritje naar Kinderdijk. Aan de bordjes te zien is Kinderdijk weer open voor toeristen, hoewel er op dat vroege uur alleen maar wat sporters en een enkele honden-uitlater viel te bespeuren. Dat het ook drukker kon zijn zag ik aan de dranghekken die half in het riet weggeschoven stonden. Het bordje op een van die hekken vermeldde dat toegang tot Kinderdijk alleen mogelijk was voor mensen die een kaartje gekocht hadden.



Een langere tocht maakte ik afgelopen weekend naar de Loonse en Drunense duinen. Het was (natuurlijk) weer windstil en de zon was (eveneens natuurlijk) weer eens vroeg op. Maar de stilte tussen de duinpannen en de heide was onwerkelijk.




... en kort voor het weekend ben ik de oliebollentocht van 2019 nog gaan fietsen.
Hieronder sta ik voor de Anafora, waar we op die zonnige winterdag allemaal bijeen kwamen, iets wat nu niet meer voor te stellen is.


Op het Domplein in Utrecht is het nog stil om half negen.


De landingsbaan bij Soesterberg is helaas gesloten. Dit keer is de reden niet Corona, maar Veldleeuwerik. Deze vogels houden het vliegveld maar liefst vier maanden bezet om daar in stilte te kunnen broeden. Van stilte op de baan in allerminst sprake, verscheidene leeuwerikken laten hoog in de hemel met luid geblèr horen dat wat hun betreft dit terrein voorlopig van hun is. Jaja..


Ik had mij verheugd op een stukkie flink asfalt racen, maar dat zit er dus helaas niet in. En terwijl ik even mismoedig over die mooie baan sta uit te kijken breekt de zon even door het dichte wolkendek.




06 juli 2020

Rij ervaring na een maand DF

Er zijn alweer ruim een maand en duizend fietskilometers voorbij gegaan sinds ik mijn trouwe oude Quest heb ingeruild voor een nieuwe glanzende DF. Het was toen nog zomer, terwijl het de laatste dagen wel heel erg op herfst lijkt.
In de Quest heb ik dertien jaar met veel plezier gefietst, maar in de DF heb ik de laatste vijf weken genoten.

De voordelen
  • De vering is stugger dan in de Quest. Dat rijdt wat onrustiger maar je hebt meer 'weg gevoel', en het bochtenwerk is zoveel leuker met stijve vering.
  • Deze fiets is een stuk stijver dan mijn oude (glazen) Quest. Als ik met de Quest een taluudje afreed wilde de versnelling wel eens verspringen, en voelde ik het zitje op de achterbeugel schuiven. In de DF verspringt of verschuift niets.
  • De beschikbare ruimte is natuurlijk minder, maar valt uiteindelijk nog behoorlijk mee. Vooral het opbergvak rechts achter is mooi gevonden.
  • Tijdens de testrit heb ik even rondgereden met een toerkap, maar dat was niets voor mij. Ik rijd veel rond met het dakje. Heerlijk stil (ook geen windgeruis meer, zelfs niet met stevige tegenwind). Bij regen blijf je redelijk droog, al blijft een schuimkap wel nodig (zeker als je stil staat)
  • De Schwalbe G-One speed light banden hebben het de eerste duizend kilometer prima gehouden. En dat wil wat zeggen, want ik heb heel wat te laat opgemerkte ex-bierflesjes onder mijn banden vandaan horen springen.
  • De fiets is stiller dan mijn oude Quest.
  • Ik heb her en der gelezen dat de DF zijwind gevoeliger zou zijn, maar daarvan heb ik tot nu toe niet veel kunnen merken. Ook tegen de wind in fietsen (zoals afgelopen zondag) lijkt makkelijker te gaan dan in de Quest.
  • De electra is erg netjes weggewerkt, en is bijna niet zichtbaar. Het enige vervelende is dat het klittenband van de schakelkast wel eens los wil raken.
De nadelen
  • Flintstonen gaat niet meer.
  • De beperkte bodemruimte. Ik heb al wat krassen aan de onderkant opgelopen, ik ga nog wat stootkussentjes 3D printen om de ergste schade op te vangen.
  • Het losse windscherm was niet zo'n succes. De bovenkant van mijn fiets is wit, en geeft bij zonnig weer vervelende reflecties in het scherm.
Verder had ik de eerste maand wat stuur problemen. Ik schatte een bocht verkeerd in, en probeerde vanuit stilstand wat bij te draaien. Daarna stond ineens mijn stuur scheef. Dat had ik vroeger als kind ook wel eens, en dan klemde je eenvoudig het voorwiel tussen de benen en draaide het stuur weer recht. Met een velomobiel gaat dat natuurlijk wat minder makkelijk, maar gelukkig kan je aan de onderkant van de fiets makkelijk de boel weer bijstellen.


Daarnaast had ik ineens het probleem dat wanneer ik het stuur een beetje losjes vast had, de banden soms heftig begonnen te zwabberen. Ik reed gelukkig niet al te hard, maar het was wel even schrikken. De uitlijning van de banden was goed, dus het moest ergens anders aan liggen. Een mailtje naar Intercitybike bracht uitkomst:

We kennen het probleem ook niet bij de df maar jij hebt een van de eerste fietsen met nieuwe voorwielkasten. Wat je zou kunnen proberen is je voorwielen iets naar voren of achter verplaatsen in de wielkast door de trekstang voor langer of korter te maken.

Als je er voor langs komt doen we het graag voor je maar het is een hele reis, misschien probeer je het liever eerst zelf thuis,

Nu is het aanpassen van de trekstangen ook geen rocket-science, dus heb ik dat eerst maar zelf geprobeerd. Ik heb heel behouden de beide trekstangen 1mm ingekort.


.... en jawel, het probleem was verholpen. Mogelijk moet ik nog wat meer corrigeren, want ik voel zo af en toe een trilling aankomen die binnen een seconde weer uitdempt.

Hier nog een plaatje van afgelopen zondag, in een winderig en bewolkt Biesbosch.