Al verscheidene jaren heb ik ze met lede ogen in de ligfiets-kalender voorbij zien komen: de oliebollen tochten. Iedere keer was er iets dat mij weerhield om aan dit festijn deel te nemen. Ziek. Te ver weg. Geen vakantiedagen meer. Maar dit jaar was het dan zover, het zou gaan lukken.
Anderhalve week voor de bewuste datum gooide een vage keelontsteking nog bijna roet in het eten, maar daarvan herstelde ik gelukkig snel. Op zondag maakte ik al alles klaar: proviand voor onderweg, schuimkap en dakje voor eventuele regen, en het fototoestel mee. Ik liet mijn Garmin een route uitrekenen naar het startpunt, de afstand was ongeveer 42 kilometer en daar zou ik, gezien de route voor een flink deel dwars door Utrecht ging, ongeveer anderhalf uur over kunnen doen.
Ik maandag ochtend om acht uur op stap. Al na één kilometer kom ik de eerste velomobielen tegen, en ik haak aan. In het donker zie ik niet wie het zijn, en als het licht was geweest had ik waarschijnlijk ook niet geweten wie ik voor mij had. Ze wijken iets af van de route die ik zelf in gedachten had, maar als ze bij Meerkerk rechtdoor fietsen in plaats van rechts naar Vianen af te buigen slaat bij mij de twijfel toe. En als ze dan vervolgens bij Ameide weer een verkeerde kant opgaan vraag ik mij af of zij wel naar de Oliebollentocht op weg zijn. Misschien bezoeken ze een oude zieke tante in Schoonhoven, of een rijke oom in Gouda......
>Maar nee, ze gaan inderdaad naar de bewuste bollentocht, maar zijn de weg een beetje kwijt. Ik bied aan om vóór te gaan rijden. We passeren de brug bij Vianen en rijden een eind langs het Amsterdam-Rijn kanaal. Bij de Prins Clausbrug gaat het weer even mis: de fietsrouteplanner gidst ons over een trap de brug op. Voor gewone fietsen is er een fiets-duwgoot, maar daar kunnen wij natuurlijk niet tegenop. Gelukkig zijn de treden niet te hoog, en met vereende krachten worden de fietsen de brug op gehesen.
Eén kwartier voor de start komen we aan bij het sportcomplex. Ik word her en der herkend en aangesproken, en moet mij haasten om mij in te schrijven en de contributie te betalen. In groep drie ga ik op pad. De regen die wij vanochtend zo af en toe met vlagen over ons heen kregen is gelukkig verdwenen, net als de sneeuw die tot voor twee dagen nog overal op de paden lag. Ze zon schijnt ons recht in het gezicht, en op die manier rijden wij het centrum van Utrecht binnen. Het schaarse winkelend publiek kijkt verbaasd naar het massaal passerende epoxy.
Op het domplein is het al een flinke drukte; alle velomobielen worden klaargezet voor een groepsfoto, en de wethouder van Utrecht houdt een toespraak. Daarna weer vlug de fiets in en op pad, want het is koud en we koelen met z'n allen flink af. De route voert ons door oud- en nieuwbouw. In Haastrecht is het tijd voor een sanitaire stop en koffie + gebak. De velomobielen kunnen gestald worden op een ruime parkeerplaats voor het dorp. In restaurant De Vier Balken staat het gebak al klaar op de tafels. Goed geregeld. Er wordt heel wat afgekletst, en het is gezellig.
We rijden verder op het voor mij persoonlijk mooiste en rustigste deel van de tocht. De polders boven Haarzuilens liggen er hier en daar nog wit en winters bij. We haken later weer aan op voor mij bekend gebied: het fietspad langs het Amsterdam-Rijn kanaal. Rond half drie komen we helaas weer aan bij het eindpunt. Sommige mensen laden de Velomobielen gelijk weer in en gaan naar huis, maar ik neem nog even een bak snert plus oliebol. De gebroeders die met mij deze ochtend meegereden hadden (ik ben de namen helaas vergeten), waren oorspronkelijk van plan om met mij terug te rijden, zodat zij in ieder geval snel door Utrecht geloodst zouden worden. Helaas zijn ze beiden zo moe dat ze besloten hebben vandaag niet meer naar het zuiden terug te rijden. Wie wel met mij meerijdt is Toni, hij moet naar het zuiden en heeft voor Utrecht wel wat hulp nodig.
Ik laat de Garmin een route berekenen en we gaan op pad. We worden langs de rosse buurt geleid, en dat merk ik pas als ik een schaars geklede dame in een zeer ongemakkelijke houding voor een vaag verlicht raam zie staan. Ik dacht eerst nog met mijn stomme kop dat ze de ramen stond te lappen..... Verder lopen hier flink wat vage mannetjes rond, die alleen maar oog hebben voor het geëtaleerd vlees. Even opletten dus op dit fietspad.
Het is altijd weer een verrassing welke route de Garmin voor je in petto heeft, en in dit geval worden wij rechtstreeks door het centrum van Utrecht geloodst. Niet erg handig, maar we komen er doorheen. Zodra we het Amsterdam-Rijnkanaal weer over zijn komen we op bekend gebied. De wind is gaan liggen en er hangt een wat dunne bewolking, maar het vriest gelukkig nog niet. In Gorinchem neem ik afscheid van Toni, die verder richting Breda gaat.
Samenvattend kan ik zeggen dat ik dit een geslaagde tocht vond, en wil ik de organisatie hartelijk bedanken. Alles goed geregeld, geen nare verrassingen onderweg (afgezien dan van een flinke berg lekke banden), prettige accommodaties en dito bediening. Op naar de volgende oliebollen tocht.....
Anderhalve week voor de bewuste datum gooide een vage keelontsteking nog bijna roet in het eten, maar daarvan herstelde ik gelukkig snel. Op zondag maakte ik al alles klaar: proviand voor onderweg, schuimkap en dakje voor eventuele regen, en het fototoestel mee. Ik liet mijn Garmin een route uitrekenen naar het startpunt, de afstand was ongeveer 42 kilometer en daar zou ik, gezien de route voor een flink deel dwars door Utrecht ging, ongeveer anderhalf uur over kunnen doen.
Ik maandag ochtend om acht uur op stap. Al na één kilometer kom ik de eerste velomobielen tegen, en ik haak aan. In het donker zie ik niet wie het zijn, en als het licht was geweest had ik waarschijnlijk ook niet geweten wie ik voor mij had. Ze wijken iets af van de route die ik zelf in gedachten had, maar als ze bij Meerkerk rechtdoor fietsen in plaats van rechts naar Vianen af te buigen slaat bij mij de twijfel toe. En als ze dan vervolgens bij Ameide weer een verkeerde kant opgaan vraag ik mij af of zij wel naar de Oliebollentocht op weg zijn. Misschien bezoeken ze een oude zieke tante in Schoonhoven, of een rijke oom in Gouda......
>Maar nee, ze gaan inderdaad naar de bewuste bollentocht, maar zijn de weg een beetje kwijt. Ik bied aan om vóór te gaan rijden. We passeren de brug bij Vianen en rijden een eind langs het Amsterdam-Rijn kanaal. Bij de Prins Clausbrug gaat het weer even mis: de fietsrouteplanner gidst ons over een trap de brug op. Voor gewone fietsen is er een fiets-duwgoot, maar daar kunnen wij natuurlijk niet tegenop. Gelukkig zijn de treden niet te hoog, en met vereende krachten worden de fietsen de brug op gehesen.
Eén kwartier voor de start komen we aan bij het sportcomplex. Ik word her en der herkend en aangesproken, en moet mij haasten om mij in te schrijven en de contributie te betalen. In groep drie ga ik op pad. De regen die wij vanochtend zo af en toe met vlagen over ons heen kregen is gelukkig verdwenen, net als de sneeuw die tot voor twee dagen nog overal op de paden lag. Ze zon schijnt ons recht in het gezicht, en op die manier rijden wij het centrum van Utrecht binnen. Het schaarse winkelend publiek kijkt verbaasd naar het massaal passerende epoxy.
Op het domplein is het al een flinke drukte; alle velomobielen worden klaargezet voor een groepsfoto, en de wethouder van Utrecht houdt een toespraak. Daarna weer vlug de fiets in en op pad, want het is koud en we koelen met z'n allen flink af. De route voert ons door oud- en nieuwbouw. In Haastrecht is het tijd voor een sanitaire stop en koffie + gebak. De velomobielen kunnen gestald worden op een ruime parkeerplaats voor het dorp. In restaurant De Vier Balken staat het gebak al klaar op de tafels. Goed geregeld. Er wordt heel wat afgekletst, en het is gezellig.
We rijden verder op het voor mij persoonlijk mooiste en rustigste deel van de tocht. De polders boven Haarzuilens liggen er hier en daar nog wit en winters bij. We haken later weer aan op voor mij bekend gebied: het fietspad langs het Amsterdam-Rijn kanaal. Rond half drie komen we helaas weer aan bij het eindpunt. Sommige mensen laden de Velomobielen gelijk weer in en gaan naar huis, maar ik neem nog even een bak snert plus oliebol. De gebroeders die met mij deze ochtend meegereden hadden (ik ben de namen helaas vergeten), waren oorspronkelijk van plan om met mij terug te rijden, zodat zij in ieder geval snel door Utrecht geloodst zouden worden. Helaas zijn ze beiden zo moe dat ze besloten hebben vandaag niet meer naar het zuiden terug te rijden. Wie wel met mij meerijdt is Toni, hij moet naar het zuiden en heeft voor Utrecht wel wat hulp nodig.
Ik laat de Garmin een route berekenen en we gaan op pad. We worden langs de rosse buurt geleid, en dat merk ik pas als ik een schaars geklede dame in een zeer ongemakkelijke houding voor een vaag verlicht raam zie staan. Ik dacht eerst nog met mijn stomme kop dat ze de ramen stond te lappen..... Verder lopen hier flink wat vage mannetjes rond, die alleen maar oog hebben voor het geëtaleerd vlees. Even opletten dus op dit fietspad.
Het is altijd weer een verrassing welke route de Garmin voor je in petto heeft, en in dit geval worden wij rechtstreeks door het centrum van Utrecht geloodst. Niet erg handig, maar we komen er doorheen. Zodra we het Amsterdam-Rijnkanaal weer over zijn komen we op bekend gebied. De wind is gaan liggen en er hangt een wat dunne bewolking, maar het vriest gelukkig nog niet. In Gorinchem neem ik afscheid van Toni, die verder richting Breda gaat.
Samenvattend kan ik zeggen dat ik dit een geslaagde tocht vond, en wil ik de organisatie hartelijk bedanken. Alles goed geregeld, geen nare verrassingen onderweg (afgezien dan van een flinke berg lekke banden), prettige accommodaties en dito bediening. Op naar de volgende oliebollen tocht.....
Ha Rob, leuk verslag maar ik zou Haastrecht even vervangen door Haarzuilens.
BeantwoordenVerwijderenHoi Rik. Oeps, bedankt. Ik heb het gecorrigeerd.
BeantwoordenVerwijderenAls de Garmin je vaker een verboden weg opstuurt (zoals mijn E-trex Legend met City Navigator Europe)zou ik n's proberen de route vooraf te laten plannen door de fietsersbond-routeplanner. 't Bestand (de track) te openen met Mapsource en vervolgens naar je GPS te uploaden.
BeantwoordenVerwijderenDaar heb ik heel goede ervaringen mee!
Beste wensen, Mick
Hallo Mick,
BeantwoordenVerwijderenBedankt. Deze kende ik nog niet. Heb het gelijk even getest op een voor mij bekende route, en het ziet er veelbelovend uit. Ik ga het zeker eens proberen...
Groet, Rob.