Eerste ervaring met Garmin Colorado

Gisteren een eerste langere tocht gemaakt met m'n nieuwe Garmin Colorado. Thuis zette ik een route uit die mij naar Kinderdijk zou leiden. Omdat ik geen heen-en-weertje wilde rijden, programmeerde ik een verschillende heen- en terugroute. Dat gaat vrij eenvoudig. Geef simpelweg vijf waypoints aan (start, heen, eind, terug, en start), en de Garmin rekent aan de hand van de Onroute fietskaart een route uit die je hoofdzakelijk over fietspaden voert, en je weer bij huis aflevert.

Ik op pad. Op het moment dat ik vertrok (zaterdag ochtend om 11 uur), werd het centrum van Gorinchem geteisterd door carnaval. De Garmin wilde mij hier doorheen voeren, maar ik voelde er niets voor om onbedoeld mee te moeten doen met een carnavals-optocht. Dus maar even een omweg. De Garmin protesteert direkt, maar rekent al snel een nieuwe route uit. Bij sliedrecht lijdt het ding mij langs de dijk van de Merwede, maar ik kies liever het fietspad langs de A15. Lekker breed, stil, zonder bochten en hobbels. De mensen van Onroute denken hier anders over. Het fietspad staat wel op de Onroute kaart, maar loopt op het eind dood. Dit is natuurlijk niet zo, maar is waarschijnlijk een truukje geweest om te voorkomen dat de software gebruik gaat maken van het fietspad. De filosofie van Onroute is namelijk dat alleen mooie routes gevonden worden, en daar valt een fietspad langs een snelweg natuurlijk niet onder.

Bij Papendrecht heb ik weer een meningsverschil met het ding. Dwars door de stad loopt een mooi fietspad, gescheiden van de rijbaan. In eerste instantie wil ik dat ook wel volgen (ik ben de beroerdste niet). Maar nadat ik binnen 200 meter drie stoplichten gepasseerd ben is de maat vol. Ik zoek een andere route en steek de A15 over, ik wil langs deze snelweg richting het westen. Er ligt een fietspad, maar Onroute kent 'm niet. Het lijkt erop dat de software een chronische blinde vlek heeft wat fietspaden langs snelwegen betreft. Gelukkig heb ik naast de Onroute kaart ook nog de topografische kaart van Nederland in de Garmin zitten. Als ik deze kaart raadpleeg zie ik wel degelijk een route die mij in de gewenste richting zal leiden. Niet getreurd, dan maar even zonder Onroute.



Eenmaal uit de 'blinde vlek' vindt de software weer een geschikte route en kan ik mijn weg gegidst vervolgen. Bij Kinderdijk is het rustig, en komt de zon net door. Ik maak een foto van m'n fiets bij de molens en verorber een stuk chocolade. Daarna gaat het verder, via een route die mij de polder terug naar huis zal leiden. Hier is Onroute gelukkiger een stuk standvastiger. De weg die voor mij berekend is, ken ik voor een groot deel omdat ik deze al eerder gereden heb. Mooie route, en nog snel ook. Bij Gorinchem ontwijk ik de papier-maché colonne weer.

De eerste indruk van de Onroute kaart is goed, maar je moet er niet mee langs snelwegen willen rijden. Verder is de zichtbaarheid van het scherm prima, ook in het volle zonlicht.

Een beugel voor de GPS

Nu moet die Garmin Colorado natuurlijk een mooi plaatsje in mijn fiets krijgen. De eTrex zat aan de rechterkant tegen de Questhuid geplakt, op een 'statief' van een afgezaagde bezemsteel. Dat beviel mij niet. Slecht afleesbaar, altijd turen naar de juiste route. Talloze keren ben ik in de berm beland omdat ik op de GPS probeerde te achterhalen of ik de afslag die ik net voorbij reed tóch had moeten hebben. Vaak ging het maar net goed....

Dat wil ik dus niet meer. Maar waar dat ding dan te laten ? De beide wielkasten zijn al bezet. Links door de kilometerteller en een digitale thermometer, rechts door de schakeldoos voor de verlichting. Al zittend in de fiets houd ik de Colorado dan weer hier, en dan weer daar. Hmmm, een mooie plaats zou het stuur zijn. Past dat ? Jawel het past. Het idee is er, nu nog de uitwerking. Bij de plaatselijke doe-het-zelf boer koop ik een aluminium haak en een 20mm pijp van hetzelfde materiaal. Na wat zagen, vijlen, boren en schroeven heb ik onderstaande houder gefabriceerd:



Links ligt de houder. Het kale deel van de beugel gaat met tie-wraps tegen het stuur. Ik monteer het geheel en maak een testrit. De construktie moet nog een klein beetje afgesteld worden. Na de aanpassing zit alles goed. De Colorado is goed afleesbaar, ook in het volle zonlicht. Een tweede project is het voorkomen dat ik tijdens mijn langere ritten niet afhankelijk ben van batterijen. Ik heb twee keer 12 volt aan boord, en het is zonde om die niet te gebruiken. De Garmin Colorado wordt gevoed via een mini-USB plug. Er zijn voor de Garmin 12V autoladers te koop, maar die vind ik vrij duur. Bovendien heb ik ergens in een la nog zo'n lader liggen. Weliswaar van een ander apparaat, maar USB is USB. Er zijn wat kleine verschillen in de manier waarop een en ander wordt aangesloten, maar het basisprincipe gaat uit van een 0-kabel en een +5V kabel. Verder wordt er soms gebruik gemaakt van een weerstand in combinatie met een derde kabel, maar ik ga het eerst maar op de simpele manier proberen.

Met een dremel slijp ik de 12V sigaretten-plug van de autolader voorzichtig open. Hierin vind ik de schakeling die de accuspanning reduceert naar 5V. Op het printplaatje is duidelijk aangegeven wat de + en de - moet zijn, dus er zijn verder geen problemen. Ik haal de schakeldoos uit de Quest en maak wat plaats. De LED-dimmers gaan eruit. Ik heb ze eigenlijk nooit gebruikt. Na wat pas-, meet- en soldeerwerk krijg ik het geheel aan de praat. De twee adertjes in de USB-kabel verleng ik door naar het stuur, en sluit ik aan op de Garmin. En waarempel, het werkt ! Ik blijf mijzelf verbazen.......

Nieuwe GPS

De quest-tochten van de afgelopen jaren heb ik ondernomen met een veelheid aan navigatie-hulpmiddelen. Ten eerste natuurlijk mijn interne kompas. Voordelen: altijd aanwezig, nadelen: niet erg betrouwbaar. Verder heb ik natuurlijk gewone papieren kaarten gebruikt (wellicht nog bekend uit een grijs verleden). Met TomTom heb ik ook al wat avonturen beleefd, dit toestel is redelijk onbekend met het fenomeen 'fietsnavigatie' en geeft dus niet altijd (lees altijd niet) de gewenste resultaten. Tevens heb ik enkele routes afgelegd langs het fietsroute knooppunt, maar deze kunnen voor een Quest soms vreemd uitpakken. Ik ben op deze manier regelmatig over rulle zandpaden en ontoegangkelijke fiets/voetpaden gestuurd

Meer succes had ik met mijn oude Garmin Venture. Thuis stippelde ik urenlang routes uit langs plaatsen die er zo op de kaart wel mooi uit zouden kunnen zien. Deze routes zette ik vervolgens via de com-poort van m'n pc op de Garmin. Helaas heeft mijn nieuwe computer geen com-poort meer, dus moest ik uitkijken naar een ander apparaat. En gezien de technische vorderingen op dit gebied werd het wel tijd om naar een nieuwe GPS uit te kijken.



Mijn eerste keuze viel op Garmin, omdat daar verreweg de meeste kaarten voor beschikbaar waren. Verder wilde ik een groot scherm, en met kleur. Na een snelle selectie kwam ik uit op de Garmin Oregon of de Colorado. Na veel wikken en wegen ben ik gezwicht voor de laatste. Waarom ? De Oregon heeft een aanraakscherm, en omdat ik zomers nogal zweet in de Quest (wie niet), zal het beeldscherm in no-time veranderen in een vlekkerige pekelbrij. Verder ga ik het ding niet alleen voor fietsen maar ook wandelen en rugzak trekkings gebruiken, en dan lijkt mij een aanraakscherm wat minder duurzaam dan een gewoon scherm. Vandaar dus. Uiteraard heb ik gelijk de fietsroutekaart van www.onroute.nl besteld. Bij deze een laatste plaatje. Nu nog een plaatsje in de fiets vinden....