De Rustende Jager

Rustende Jager.

Ik schijn er een neus voor te hebben, voor slecht weer. Een paar dagen geleden een vrije dag ingepland om weer eens lekker te gaan fietsen. En die dag was afgelopen donderdag. De dag begon gelukkig fris en fruitig, met een waterig zonnetje en een straf westelijk briesje. Had ik vorige keer de oostelijke windstreken verkend, nu was het de beurt aan het zuiden.

Via google maps was ik op het spoor gekomen van een parallelweg die langs de A27 liep, en ik was benieuwd hoe die weg zou zijn. Het fietspad onder Sleeuwijk leidde mij keurig netjes naar de bewuste asfaltstrook. Voordat ik die weg opreed, passeerde ik eerst nog een verwarrende hoeveelheid gebods- en verbodsborden. Maar omdat die allemaal op de autoweg stonden en niet aan het fietspad, besloot ik die maar te negeren.

Aan het einde van de parallelweg trof ik ineens een bussluis aan, met een verbodsbord voor alle verkeer. Had ik hier nou in mogen rijden of niet? Bij Hank ga ik de brug over de Bergsche Maas over en daar zoek ik het fietspad op dat ik gedurende mijn vorige tocht in deze contreien had ontdekt. Dit fietspad is aangelegd op een voormalige spoorlijn en ik volg het helemaal tot aan Waalwijk. Bij Waspik maak ik nog een noodstop, want de batterijen van m'n Garmin Etrex zijn bijna leeg. Ik moet nog ergens een landkaart in het vooronder hebben liggen, maar het is maaaaaanden geleden dat ik dat ding voor het laatst heb open gevouwen. Misschien moet ik er wel een halve centimeter schimmel afhalen als ik dat ding eindelijk gevonden heb.

Met verse batterijen ga ik weer op pad. In Waalwijk sla ik af en duik ik de Loonse en Drunense duinen in. De wind van de afgelopen dagen heeft zijn tol geëist en de paden zijn amper zichtbaar onder het dichte bladerdek. Ik strijk neer bij De Rustende Jager. Normaal gesproken heb ik het niet zo op jagers, maar rustende jagers hebben bij mij een streepje voor. En ik weet nog van de geschiedenis boekjes van vroeger, eigenlijk zijn wij allemaal rustende jagers, in ieder geval de mannelijke helft van de bevolking.

In Udenhout scoor ik nog even snel twee lekkere Udenhoutse Broeders bij de plaatselijke Udenhoutse Broeder-dealer. Naast mijn gereedschapskist, het opgevouwen dakje, fleece vest en de schuimkap gaan ze er nog net in. Het dak en de schuimkap gaan er een half uur later weer uit, want het begint te regenen. En de dag die fris en fruitig begon, eindigde in een vochtige winderige zware erwtensoep….