27 januari 2006

Lithium-Polimeer

Ik ben al een tijd bezig met het vinden van de juiste voeding voor alle elektriek in mijn toekomstige fiets. In eerste instantie was ik gefocussed op NiMh accu's. Maar zoals dat zo vaak gaat als je langere tijd over internet zwerft, je komt altijd wel in een of andere hoek iets tegen wat nog mooier is. Zo ook nu. Lithium-Polimeer accu's, ofwel kortweg LiPo. Het grote voordeel van deze accu's is het gewicht. Hieronder een lijst van de algemeen verkrijgbare accu's (12 volt)...




TypeGewicht (gr)Capaciteit (mA)
Lood
1700
4500
NiCd
1200
5000
NiMh
900
5000
Li-Po
360
5500


Zoals je ziet is het grote voordeel van LiPo accus het geringe gewicht. Maar elk voordeel heb zijn nadeel; en dit geldt dus ook voor LiPo accu's. Ze zijn erg gevoelig voor over- en onder belading. Dit is zelfs zo erg dat wanneer een LiPo accu wordt overladen deze kan ontploffen en verbranden. Zo'n accu brandt dan zeker een kwartier. Ik heb er filmjes van op internet gezien, en dat ziet er niet prettig uit. Gelukkig wordt bij een goede accu een plak elektronica geleverd die dit moet voorkomen. Zo'n electronische schakeling wordt verkocht onder de naam Protection Circuit Board (PCB) en behoedt de accu voor de volgende kwalen:
  • overbelading ( meer dan 4.35 volt per cel)
  • onderbelading ( minder dan 3.0 volt per cel)
  • kortsluit detectie
  • te sterke belasting van de accu
Een enkele LiPo cel levert een standaard voltage van 3.7V. Zelf wil ik m'n fiets-elektronica voorzien van 12V, dus dan kom ik met een aantal van 3 cellen op 11.1V uit. Nog een nadeel van LiPo cellen is de hoge prijs. Zeker de cellen die in de modelbouw worden aangeprezen zijn prijzig. Dat heeft echter een reden; deze accu's zijn erg zwaar belastbaar. Soms zelf tot 60A!. Onnodig te zeggen dat ik daar helemaal geen behoefte aan heb. Gisteren vond ik echter een site in Amerika die LiPo accu's levert die speciaal voor fietsverlichting zijn toegerust. En wat mooier is, de prijs is erg aangenaam. Dus gisteren heb ik bij batteryspace.com een 5500mA 11,1V LiPo accu besteld met een gewicht van 360 gram en een prijs van $70,-. Ben erg benieuwd.....

26 januari 2006

En er was licht !


Na maanden van denken, plannen, prakkizeren, overwegen, materiaal inslaan, zagen, gieten, vijlen, schuren, snijden, roeren, gieten, weer vijlen en schuren, weer gieten, vakantie houden, weer verder, LEDs bestellen, printplaten knutselen en andere niet bij name te noemen zaken is dan toch eindelijk de dag aangebroken waarop de ruwe versie van de lamp als 'af' kan worden beschouwd. Alle kappen in elkaar, 12 volt op de voeding en de vier LEDjes laten branden. Zie hiernaast het lichtende resultaat. Het beeld komt niet helemaal overeen met de werkelijkheid, hoofdzakelijk veroorzaakt door de bejaarde staat van mijn digitale camera.

25 januari 2006

Het drietal

Vandaag de LEDs op een proefprintplaat gemonteerd. Ik kom uit op twee LEDs per Dotlight voeding. Om de lamp een beetje mooi vol te krijgen kom ik uiteindelijk uit op acht LEDs; vier voor de verlichting en vier voor de remlichten. De voet is nu ook bijna af, er moet nog wat gladgeschuurd worden en hij krijgt nog een kleur (ik weet nog niet welke). Het geheel ziet er zo uit:

22 januari 2006

Talkpoeder

Na het maken van de voet en het (grof) afwerken ervan volgde het inmonteren van de LEDjes. Dit deed ik eerst op een proef printplaat, omdat ik nog wat wilde schuiven en rommelen om tot een zo mooi mogelijke verlichting te komen. De LEDjes zijn van het High Brightness fabrikaat en doen hun naam eer aan. Toen ik ze uit het postenvelop van de duitse firma Dotlight haalde zat er een brief bij met een waarschuwing om toch vooral niet recht in in een LEDje te kijken. Ze moesten eigenlijk beschouwd worden als kleine lasers. En inderdaad, ze overdreven niet. Een korte blik in zo'n ding stond garant voor een paar lasogen. Dit wil ik mijn toekomstige mede-weggebruikers natuurlijk niet aandoen, dus zon ik op een manier om dat licht wat diffuser te maken. Ik had nog genoeg giethars over, en ik wilde wel eens proberen of het mogelijk is om met dit spul een zogenaamde diffusor te maken, waarmee ik het licht wat kon verstrooien. Na wat proefjes en testjes kwam ik tot een goede combinatie; ik mengde simpelweg wat talkpoeder door de giethars en goot het mengsel in de juiste vorm. Na wat geknoei met de juiste dosering had ik uiteindelijk de volgende diffusor gefabriceerd:

18 januari 2006

De harsvoet

Het resultaat van de siliconen-giet-actie van eergisteren was matig; veel bellen in de siliconenmal. Maar aangezien ik door mijn pot siliconenrubber heen was en ik zo snel geen nieuwe kon kopen, moest ik maar het even met deze mal doen. Na de mal met tandenborstel en water van oude gipsresten ontdaan te hebben, heb ik het geheel klaargemaakt voor het gieten van de hars-voet. Het kartonnen bakje dat ik voor de siliconenmal gebruikt had, diende nu als malhouder. Hiermee voorkwam ik dat de mal tijdens het gieten zou doorbuigen, waardoor de vorm wel eens niet goed zou kunnen aansluiten bij de lamp.

Na het gieten met giethars weer een dag wachten. Schrik niet, maar zo kwam de voet uit de siliconen mal (maar het kwam gelukkig allemaal goed hoor...)

16 januari 2006

Een nieuwe mal

Na veel schaven en schuren werd het dan toch eindelijk tijd om de lampevoet te vereeuwigen middels een siliconenbad. Ik had er vooraf een hard hoofd in want het gipsen/alabastine ding bleef bros en breekbaar. Het maken van de gietbak werd zo langzamerhand routine. Deze keer beplakte ik de binnenkant van de kartonnen bak met plakband, zodat de siliconen er zometeen wat makkelijker uit gaan. De voet in de gietbak, siliconen mengen met harder, gieten en 24 uur wachten

14 januari 2006

Witte voeten

Na lang experimenteren en nog langer rommelen uiteindelijk een manier gevonden om een lampe-voet te maken voor het achterlicht. De eerste 'prototypes' maakte ik (zoals gewoonlijk) van gips. Ik zette de kap van de lamp op twee ijzeren draden en dichtte de kap onder af. Met gips boetseerde en kleide ik vervolgens met een mal een gipsen 'ornament' rond de kap. Zoals het een prototype betaamt kwam ik twee problemen tegen. Probleem één; er bleef te weinig ruimte over om de printplaat en de LEDs onder de kap kwijt te kunnen. Probleem twee: het gips was te bros om achteraf te worden nabewerkt.

Probleem één heb ik opgelost door de voet iets te verhogen en een verlaagde mal in de lampekap te maken (weer van gips). Zo ontstaat er een verdieping in de voet waarin straks de printplaat valt. Punt twee heb ik opgelost door in plaats van gips Alabastine Allesvuller te gebruiken. Dit droogt een stuk langzamer dan gips en is dus ook langer na te bewerken. Hieronder een foto van de lampekap op z'n metalen onderstel.


De witte voet die onder de lamp uitsteekt is de mal die voor de 'verdieping' van de gipsen voet moet zorgen. Hij is ingepakt in plastic en plakband, anders krijg ik 'm niet los van de voet. Hieronder de gipsen voet direkt na het verwijderen van de lampekap. Zoals te zien is, moet het geheel nog fiks bijgewerkt worden, want dit ziet er niet uit.

01 januari 2006

Voetje

De lamp die ik maakte moet natuurlijk voorzien worden van de nodige electronica, en moet daarbij waterdicht op de Quest gemonteerd worden. Nu had ik al wat ideeën over een voet, maar hoe ik het een en ander kon maken, daar was ik nog niet over uit.

Vandaag een psychologisch belangrijke dag; dit jaar wordt m'n Quest geleverd ! Dat gebeurt weliswaar pas in september, maar toch. Mensen die op dit moment een fiets bij Velomobiel bestellen moeten daar nog drie jaar op wachten. Voordat de fiets af is heb ik in ieder geval nog een aantal projecten die afgerond moeten (kunnen/mogen) worden:
  • Accu indicatoren.
  • Een derde licht op het trekhaak-punt. Om beter op te vallen in stadsverkeer.
  • Knipperlichten met hoge rendements LEDs erin, de standaard knipperlichten zijn volgens de veel fietsers te zwak.
  • Nadenken over Luxeon verlichting en de mogelijkheid deze te dimmen.
  • Ook nadenken over welke accu er in de fiets gaat; NiMH of Li-Polymer.
Maar eerst moet de lamp af.