Regenboog en paarden

Afgelopen zaterdag naar de Biesbosch gefietst. Daar was ik al een tijd niet geweest. Het was nog donker toen ik de fiets in stapte, en had dus geen idee hoe het weer zou worden. Ik kon de maan zien schijnen, maar op de straten lagen overvloedige plassen, dus helemaal droog was het afgelopen nacht niet geweest. Net voorbij Werkendam werd het allengs lichter en kon ik een beetje duidelijker zien wat de hemel mij deze ochtend brengen zou.

In het oosten dreven donkere wolken weg, terwijl in het noordwesten (waar de wind vandaan kwam) zich nieuwe buien aankondigden. Waar ik fietste was de hemel wolkenloos, en dat zorgde voor een mooie zonsopkomst.

 

Tegen het licht van de opkomende zon zwommen wat zwanen voorbij. Ze deden flink hun best om het plaatje nog wat pittoresker te maken dan het al was, met een mooie fiere houding dreven ze traag door het water.

Aan de horizon donkere luchten en wegvliedende regenbuien.

 

Op de weg terug reed ik langs een weide waar wat paarden stonden te grazen. In mijn spiegels zag ik dat er achter mij een mooie regenboog gevormd was, als aankondiging voor weer meer regen. Ik stopte bij een hek. De paarden kwamen in gestrekte draf aan om dat rare vehikel eens van dichterbij te bekijken.

Dat merk ik wel meer. Wanneer paarden vrij in de wei lopen zijn zij helemaal niet bang meer voor een velomobiel. Dat wordt anders wanneer ze op pad zijn met een berijder. En ontaardt in schuimbekkende paniek wanneer ze aangespannen zijn aan een wagen. Maar deze dames stonden dus vrij in de wei, en dan is er niets aan de hand.