Gisteren gebeurde dan eindelijk het onwaarschijnlijke. De zon scheen, en dan ook nog vrijwel de hele dag. Dit was weliswaar aan het begin van de week door de weermannen en -vrouwen van het KNMI voorspeld, maar mijn motto is altijd: eerst zien, dan geloven.
Afgelopen zondag even naar de Biesbosch gefietst. De wind van de voorgaande dag was wat getemperd, dus die hield mij deze ochtend niet tegen. Onderweg dansten veel reeën met witte kontjes in de schemer voor mij uit. Het zijn er meer dan normaal. Dat komt omdat de uiterwaarden en rietkragen onder water staan, waardoor zij een hoger en droger heenkomen hebben moeten zoeken. En niet alleen de uiterwaarden staan onder water, maar ook veel velden zijn prijs gegeven aan het water. De fietspaden door de polders steken her en der maar enkele handbreedten boven het water uit. Dat maakt deze tocht wel weer wat mooier.
