Dus ik er even uit met de fiets, kijken of de bloesems in de Betuwe al een beetje willen ontluiken. Eerst door de polder richting Leerdam, en daarna langs de Linge verder richting Geldermalsen.
In sommige appel gaarden was sprake van een voorzichtig ontluiken van het aanstaande seizoen, maar echt uitbundig was het nog niet. Gelukkig was het op het dijkje in de buurt van Rumpt wel raak. Daar stonden enkele bomen pittoresk en uitbundig te bloeien.
Ten opzichte van vorig jaar loopt de lente zo'n twee tot drie weken achter. In mijn blog van een jaar geleden zie ik volop bloeiende appelbomen en uitbundige schermbloemen langs de weg.
Nu pas beginnen de appelbloesems voorzichtig te ontluiken, en van schermbloemen is in Gorinchem en omstreken nog helemaal geen sprake.
Maar net als nu zaten we ook toen in een lockdown, maar toen waren de wegen echt leeg, en nu is er toch sprake van behoorlijke drukte. Vorig jaar rond deze tijd waren (vrijwel) alle winkels en alle scholen dicht, en konden we ons nog niet laten testen. Een keer in de week ging ik vier uur naar mijn werk, om de meest noodzakelijke problemen op te kunnen lossen. Nu zitten we zo'n beetje aan het eind van de rit, en wordt het al behoorlijk druk op kantoor. Toch ben ik nog voorzichtig. Het zou jammer zijn als ik na een jaar alsnog Covid oploop.
Door het aangenamere weer van de afgelopen dagen weer wat meer kunnen fietsen en fotograferen. Het vriest nog regelmatig 's ochtends vroeg, maar dat mag de pret niet drukken. Nu is het wachten op de appelbloesems en het koolzaad...
Zondag een nieuwe route gefietst, maar dat was achteraf gezien niet zo handig. Normaal gesproken oriënteer ik mij op de omgeving, maar de mist was zo af en toe zo dicht, dat er van het omringende landschap niet veel te herkennen was. Dat maakte de fietstocht wel spannend, want zo af en toe doemden er contouren op in de dichte nevel waarvan ik geen idee had waar ik mij überhaupt bevond.
Zodra ik weer thuis was brak de zon natuurlijk door, zal je altijd zien 👨.
Na een klein aantal aangename dagen aan het begin van deze maand volgde aanzienlijk minder aangenaam weer. We werden achtereenvolgens getrakteerd op harde wind, regen, hagel en sneeuw. En als het een beetje mee zat op alle vier tegelijk.
De afgelopen weekenden heb ik wel gefietst, maar er viel niet veel te fotograferen. Gisteren ochtend was het eindelijk een beetje rustig, en zowaar niet helemaal bewolkt.
Camera mee, warme kleren mee (want het was maar nét boven nul), en de polder in voor een quarantaine tochtje.
Het was gelukkig de moeite waard deze ochtend...
