Naar Dronten voor de achterbrug

De simpele klus waarover ik de vorige keer schreef, was toch niet zo simpel als ik aanvankelijk dacht. Nadat ik de getoonde foto's naar Velomobiel.nl gestuurd had merkte Allert op dat er een kleine scheur zichtbaar was in de achterbrug (zie foto's onderaan). Ik had twee keuzes: of de brug demonteren en opsturen naar Dronten, of even langs komen fietsen om deze te laten lassen. Nu is het hoogzomer en is de temperatuur niet al te onaangenaam, dus dan is een keuze snel gemaakt.

Langs het Merwedekanaal

Met de fietsrouteplanner een leuke en snelle route uitgestippeld en ik op maandagochtend op pad. In Utrecht begon het feest helaas al, over een flinke lengte was men bezig met het wegdek. Dat werd dus omrijden. Even verderop dacht ik een mooie route gevonden te hebben die mij door het noorden van Utrecht zou voeren. Op zich was deze route wel mooi, ware het niet dat ik om de 50 meter moest stoppen voor de rijkelijk geplante stoplichten, die natuurlijk allemaal op rood stonden. 

De weg die mij van Groenekan richting Hilversum bracht was ook al niet veel beter; een rammelig tegelpad weerhield mij ervan de snelheid op te kunnen voeren. Bij Hollandse Rading zocht ik de bossen op. Een mooie route, daar niet van, maar op het schelpenpad kon ik de snelheid ook niet echt opvoeren.

Het Maartendijksche Bosch

Eenmaal uit het bos begon het feest pas goed, weer wat werkzaamheden en vervolgens weer een omleiding, die mij over een onverharde weg leidde. Kilometers lang reed ik niet harder dan 10km/h, terwijl mijn ingewanden door het gerammel en gebots ondertussen alle kanten op stuiterden. Een tweetal aggressief grommende en blaffende honden die aan het eind van de weg nog eventjes 'gezellig' met mij mee dribbelden vervolmaakten het feest.

Bij Huizen reed ik over de brug Flevoland in. Hier zou alles goed komen, dacht ik. Ik werd echter aangehouden door een vriendelijke man in een auto die mij vertelde dat de weg verderop geblokkeerd was, vanwege, u raadt het al, wegwerkzaamheden. Ik in de rats, want in de Flevopolder vind je niet zo snel een andere route zonder kilometers om te moeten rijden. Aarzelend reed ik verder naar de afzetting, en zag tot mijn opluchting dat het fietspad dat ik moest hebben nog vrij was. Zonder verdere problemen legde ik de laatste tientallen kilometers naar Dronten af.

Op het thuishonk

Om 10 uur in de ochtend kwam ik aan. Helaas was het druk; er waren nog twee wachtenden voor mij en Allert stond er vandaag alleen voor. Er stonden twee Duitsers die een mooi uitgevoerde Quest kwamen ophalen. Verder was er nog iemand die zijn Strada rijklaar liet maken voor de Great Baltic Sea Ride. Aan de stamtafel boven aten en dronken we wat. Sinds ik hier negen jaar geleden mijn Quest bestelde is er eigenlijk niets veranderd, behalve (waarschijnlijk) de computer, en de Senseo op het aanrecht.

Dan ben ik aan de beurt. Allert last een extra plaatje op de achterbrug. Verder worden de twee delen van de gebroken pen weer aan elkaar gelast. Terwijl Allert nog bezig is met de Strada knutsel ik de achterbrug weer op z'n plaats, en kan ik weer, weliswaar twee uur later dan gepland, vertrekken.

Drukte bij Velomobiel

Tot aan Huizen houd ik dezelfde route aan. Daarna probeer ik via Blaricum, Laren en het noorden van Hilversum het Amsterdam-Rijn kanaal te bereiken, want ik wil Utrecht zoveel mogelijk ontlopen. Deze route is in ieder geval wat beter dan die van de heenweg, maar echt ideaal is het nog niet, mede omdat ik wederom tegen wat wegwerkzaamheden aanloop.

Flevoland ten voeten uit

Maar landschappelijk gezien is het allemaal erg verantwoord; Blaricum en Laren liggen er in de zon prachtig bij, de Westerheide boven Hilversum ziet er puik uit, en de Loosdrechtse plassen schitteren in het zonlicht. Erg mooi allemaal. Nabij Mijnden heb ik weer aansluiting op het fietspad van het Amsterdam-Rijn kanaal, en nadat ik met het fietspontje (waar mijn Quest overigens maar net op past) ben overgestoken, is het terrein voor mij weer bekend.

De Westerheide boven Hilversum

In een lekker vaartje en met de wind in de rug rijd ik richting Vianen. Ik stop bij een terrasje omdat ik weer eens door m'n lading drinkwater heen ben, en de interne motor bijna droog staat. Er passeren veel mensen in oranje folklore, het is half zes en de kroegen beginnen vol te druppelen voor de aanstaande WK-wedstrijd tussen Nederland en Chili. Ik doe mij tegoed aan twee flinke glazen cola en ga weer op pad.

Om kwart over zes ben ik thuis, en zit nog wat na te dampen in de tuin terwijl links en rechts in de stad zo af en toe kreten van afschuw worden afgewisseld door luid gejuich. Ik kan niet helemaal epibreren wat de uitslag is, maar dat hoor ik ongetwijfeld later wel. In ieder geval is de operatie geslaagd, en heb ik er weer een mooie fietstocht op zitten (van 240 km overigens).

De afgelegde route

De scheur in de brug

Weer netjes gelast en opgekalefaterd