Ik rijd de laatste dagen ’s ochtends nog in het donker. Dat levert vaak onverwachte ontmoetingen op. De route tussen Gorinchem en Schoonhoven voert mij over grotendeels onverlicht fietspad. M’n twee koplampen doen dan waar ze voor gemaakt zijn; het fietspad verlichten. Soms verlichten zij ook de obstakels die zich op het fietspad bevinden, takken, hobbels, kuilen, ik zie ze allemaal.
Regelmatig moet ik echter uitwijken voor eenden op mijn weg. Kennelijk vinden ze het prettig om in het stikke donker op het fietspad rond te banjeren, want ze geven meestal geen krimp wanneer ik voorbij rijd. Afgelopen week trof ik een ander dier op de baan aan. Het stond op z’n achterpoten en was gefixeerd op iets dat zich een paar meter verderop in de berm bevond. Ik verwachtte dat het dier op mijn naderen wel weg zou stuiven, maar tot m’n verbazing bleef het zitten...
Op een afstand van 10cm reed ik erlangs. De koplampen streken langs zijn glanzende vacht, en zag ik tot mijn verbazing dat het een marter was. Zijn blik bleef onveranderd gefocust op dat wat zich in de berm afspeelde. Geen idee wat het was, maar het was kennelijk een stuk interessanter dan een drie meter lange rode banaan die met een snelheid van 40km/u op een afstand van 10cm in het stikke donker langs je heen zoeft.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten