Mist en zon

Afgelopen zondag was het mooi weer. Voor mijn gevoel de eerste zonnige dag na een lange reeks van sombere en saaie dagen. En omdat het ineens de hele dag zonnig was, leek de dag ineens ook een heel stuk langer. In alle vroegte kroop ik de fiets in om eens lekker een tochtje te gaan maken. In de binnenstad was het donker, koud en helder. Maar eenmaal in de polder dienden zich de eerste mistbanken aan en werd het (fotografisch gezien dan) genieten geblazen.

Mistige ritjes in het nieuwe jaar.

 

We hebben nu ruim twee weken achter de rug in het nieuwe jaar. En hoewel het koud is, wil het niet echt winteren. Wat we vooral hebben is mist. Dat is eigenlijk iets van vroeger, toen we nog gezellig smog hadden. Fietsen in een velomobiel in de mist, en terwijl het donker is valt niet mee. De wegen zijn donkerachtig grijs en de bermen grijsachtig donker. Dit is geen probleem wanneer er belijning is langs de wegen, maar op veel polderwegen heb je die niet. Dus raakte ik regelmatig van de weg af. Ik reed dus voorzichtig en dus lag het tempo niet al te hoog. 

Onderweg heb ik nog wat sfeervolle plaatjes geschoten. Maar toch heb ik liever een zonnetje ;-)

Heel erg donkere december dagen

 

Het is de afgelopen weken wel heel somber geweest. Volgens het KNMI heeft deze maand de zon nog maar 27 uur haar gezicht laten zien. Ik heb de afgelopen weken nog wel elk weekend gefietst, maar erg lange tochten waren dat niet. Er valt onderweg namelijk niet zoveel te zien als het de helft van de tijd donker is, en die andere helft van de tijd mistig en regenachtig. Dan blijf je liever thuis zitten. Met het licht aan. En de voetjes bij de verwarming. Maar ook in het donker valt er nog wat te fotograferen. Vergeleken met een mooie zonsopkomst zijn de kleuren niet zo uitbundig, maar de mensen proberen er zo hier en daar wel wat van te maken. Zo is in Arkel elk jaar het station uitbundig van kerstverlichting voorzien. Subtiel is het niet, maar het trekt wel de aandacht.

Ruim een week geleden was ik naar Kinderdijk gefietst. De zon liet zich daar even zien. Maar er was vooral heel veel modder en water.

Nog verder terug in de tijd trapte ik door de Ablasserwaard, en die dag was zowaar even helder. Gelukkig worden de dagen nu langzaam aan weer wat langer, er is dus licht aan het einde van de tunnel.

Oktober en november ritjes

 Afgelopen weken zoals gewoonlijk gefietst en ook geklust (aan mijn fiets). Maar daarover later meer.

Eerst het fietsten. Zonnige en minder zonnige weekenden wisselden elkaar af. Vorig weekend was het op zondag mooi weer, dus ik had het plan opgevat om weer eens langs Kinderdijk te fietsten. Het was nog donker toen ik vertrok, maar er twinkelden sterren in de hemel boven mij. Het zag er dus kortom veelbelovend uit. Ik kwam een half uur voor zonsopkomst aan, en er hing een dikke mist tussen de molens.

Nu is dit normaal gesproken geen beletsel voor het maken van mooie plaatjes, maar deze mist was niet van plan om op te lossen. Er stond een horde fotografen in de nevel te wachten op spectaculaire beelden, maar deze bleven uit. De mist gaf geen krimp en bleef koppig de polders en de molens bedekken.

Afgelopen weekend had ik gelukkig meer mazzel.

Regenboog en paarden

Afgelopen zaterdag naar de Biesbosch gefietst. Daar was ik al een tijd niet geweest. Het was nog donker toen ik de fiets in stapte, en had dus geen idee hoe het weer zou worden. Ik kon de maan zien schijnen, maar op de straten lagen overvloedige plassen, dus helemaal droog was het afgelopen nacht niet geweest. Net voorbij Werkendam werd het allengs lichter en kon ik een beetje duidelijker zien wat de hemel mij deze ochtend brengen zou.

In het oosten dreven donkere wolken weg, terwijl in het noordwesten (waar de wind vandaan kwam) zich nieuwe buien aankondigden. Waar ik fietste was de hemel wolkenloos, en dat zorgde voor een mooie zonsopkomst.

 

Tegen het licht van de opkomende zon zwommen wat zwanen voorbij. Ze deden flink hun best om het plaatje nog wat pittoresker te maken dan het al was, met een mooie fiere houding dreven ze traag door het water.

Aan de horizon donkere luchten en wegvliedende regenbuien.

 

Op de weg terug reed ik langs een weide waar wat paarden stonden te grazen. In mijn spiegels zag ik dat er achter mij een mooie regenboog gevormd was, als aankondiging voor weer meer regen. Ik stopte bij een hek. De paarden kwamen in gestrekte draf aan om dat rare vehikel eens van dichterbij te bekijken.

Dat merk ik wel meer. Wanneer paarden vrij in de wei lopen zijn zij helemaal niet bang meer voor een velomobiel. Dat wordt anders wanneer ze op pad zijn met een berijder. En ontaardt in schuimbekkende paniek wanneer ze aangespannen zijn aan een wagen. Maar deze dames stonden dus vrij in de wei, en dan is er niets aan de hand.

Kou en mist.

Terwijl het in het midden van Europa overvloedig regent, en het in de alpenlanden uitbundig sneeuwt, was het in Nederland dit weekend fijn zonnig en droog. Het is weliswaar bijna 20°C graden koeler dan een week geleden, maar dat mag de pret amper drukken. Want door die sterke afkoeling krijg je mooie mistbankjes, en daar houd ik als vroege ligfietser van. Vandaar dus onderstaande plaatjes.

 

Zomerritjes

De afgelopen maanden en weken gefietst zoals gewoonlijk. Dit behoudens een vakantie van twee weken in de Azoren. Deze eilanden waren overigens mooi. Groen en bergachtig, met veel mooie wandelpaden en niet al te warm. Dat is het in Nederland deze zomer gelukkig ook niet. We zijn de afgelopen jaren gewend aan bermen die er rond deze tijd bruin en dor bij liggen, maar nu zijn veel bloemen aan een tweede bloei begonnen, en staan langs de fietspaden de schermbloemen weer overdadig te bloeien. En afgelopen weekend was het na een weer een natte week ineens mooi mistig in de vroege uren, getuige de onderstaande foto's.

 

Puik hemelvaarts weekend

 

Het was mij 't weekend wel, afgelopen Hemelsvaart weekend. Na wekenlang wisselvallig en nat weer, waren daar ineens vier aaneengesloten droge en zonnige dagen. Elke ochtend stond ik voor dag en dauw op om eens lekker een stuk te gaan fietsen. Hooikoorts pilletje slikken (want daar heb ik last van), waterfles mee, camera's in de fiets en gaan met die banaan.

Op de foto hier boven staat m'n fiets in het Munnikenland, vlak bij slot Loevestein. De polder is hier een aantal jaar geleden op de schop gegaan. Boeren akkers hebben plaats gemaakt voor meertjes, vennetjes, en moerassen. Meestal lopen hier paarden en koeien vrij rond, maar die grazen nu ergens anders.

Op de foto's hieronder is de Alblasserwaard te zien, met een mooie laag mist over de polders.

Tussen Woudrichem en Zaltbommel loopt een mooi fietspad over de dijk langs de Merwede. In de lente slapen hier elke ochtend de schapen met nieuwe aanwas op het fietspad. Ik rijd hier altijd stapvoets. Het is nog vroeg, en de meeste schapen zijn nog in diepe slaap als ik aan kom rijden. Meestal staan ze bij mijn naderen en het wakker worden lodderig op, om mij vrij baan te geven. Een enkel lam kan nog wel eens blijven staan om aan mijn fiets te snuffelen.

Verder ben ik ook nog even naar Kinderdijk gefietst. Het was er opvallend rustig. Behalve wat joggers en een enkele man die zijn hond uit liet, waren er nog geen mensen te zien. Zelfs de fotoclubs waren afwezig.