De weersvoorspellingen beloofden niet veel goeds. De vrijdag was koud en druilerig, de zaterdag was somber en druilerig, dus ik maakte mij op voor een sombere fietstocht. Groot was mijn verassing dan ook toen ik op de vroege zondag ochtend de slaapkamer gordijnen opentrok. Een fris herfstzonnetje verlichtte de zondagse ochtend, geen mist, geen wind. Prachtig !
Kadootje mee, fototoestel mee, en verder nog dakje, schuimkap, warme kleren en eten voor onderweg, en op weg ga ik. Vandaag ga ik voor de kanalenroute. De reden: lekker lange rechte wegen, weinig autoverkeer, dus lekker opschieten.
Ik begin met het het Merwede kanaal. Dit kanaal wordt aan beide zijden geflankeerd door een smal weggetje, dat over een groot gedeelte vers geasfalteerd is. Ik heb deze weg in de spits ook wel eens gereden, en dan is het door het sluipverkeer vaak geen pretje. Maar het is nu zondag ochtend, en het enige dat ik nu tegenkom zijn wat slaperige meerkoeten, al dobberend in het stille water.
Bij Vianen ga ik de brug over. Even later volgt de Beatrix sluis. Via het sluispad steek ik weer een brug over, en nu rijd ik langs het Lekkanaal. Ik doorkruis de buitenwijken van Nieuwegein en fiets noodgedwongen door het kille industrieterrein Lage Weide. Aan de naam valt af te leiden dat dit vroeger een zompige polder geweest moet zijn, maar daar is nu weinig van te zien. Bij Utrecht zie ik ook overal de weilanden volgebouwd worden, een somber gezicht, ook op deze zonnige ochtend.
Even na Lage Weide begint voor mij het feest; kilometers lang volg ik het fietspad langs het kanaal der kanalen: het Amsterdam - Rijn Kanaal. Over grote afstanden is deze weg autoluw, en ligt het asfalt er strak bij. Alleen wordt op deze ochtend de oever ontsiert door een lange rij auto's: een plaatselijke visvereniging heeft deze dag uitgekozen om een viswedstrijd te houden. Nu staan de auto's allemaal netjes in de berm, maar zo af en toe komt er een carbon-hengel de weg over zwieren en moet ik even stevig in de ankers.
Ter hoogte van Baambrugge stop ik even voor een banaantje. Een peloton wielrenners passeert mij. Leuk ! Zo'n buitenkansje krijg ik niet veel. Ik kom wel regelmatig wielrenners tegen, maar zij rijden mij in de regel tegemoet. Deze dus niet. Ik stap in en zet de achtervolging in. Ze hebben het tempo er aardig in, en rijden ongeveer 40km/h. Als ik eenmaal achter ze zit word er netjes ruimte voor mij gemaakt. Ik passeer ze met een redelijk verschil in snelheid, en zie ze in mijn spiegels snel kleiner worden. Alleen de dijk is lang, en ik kan het nu natuurlijk niet maken om in te zakken, dus ik houd het tempo een kwartier lang op 40+. Dat blijkt afdoende, ik zie ze niet meer verschijnen.
In Amsterdam ga ik de Schellingwoude brug over. Ik passeer het zwembad waar ik veertig jaar geleden mijn eerste zwemlessen kreeg. Met mijn moeder achterop de fiets gingen wij toen over hetzelfde fietspad. Dat pad ligt er nu niet zo fraai meer bij, het wordt hoog tijd dat het een nieuw laagje asfalt krijgt. Via het noorden van Amsterdam kom ik aan bij het laatste kanaal van vandaag: het Noordhollands kanaal. Dit kanaal loopt helemaal door tot aan Den Helder, maar zover ga ik vandaag niet. De Zuidoost Beemster is genoeg.
Bij mijn pa en ma verlos mijzelf van de fles Amaretto die ik in m'n fiets had liggen. Ik bewonder de nieuwe badkamer en maak gelijk gebruik van de douche. In de middag ga ik weer terug. Helaas wordt het bewolkt en regent het zo af en toe licht. Het wordt snel donker en bij mij gaat het licht ook een beetje uit. Ik heb al een hele tijd weinig gefietst, en dat ga ik nu merken. Ik geniet echter nog steeds van de tocht; het is windstil en de lichten worden mooi weerspiegeld in het kalme water van het kanaal.
Om half zeven kom ik aan en heb ik tweehonderd kilometer gefietst. Lekker tochtje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten