Krakatau

In 1883 barstte de Krakatau uit. Deze gebeurtenis bracht een grote hoeveelheid as in de atmosfeer. De temperatuur op het noordelijk halfrond daalde met 1.2 ℃, en het klimaat wereldwijd was danig van slag.

Bijkomend verschijnsel was dat deze gebeurtenis talloze schilders heeft geïnspireerd tot het maken van schilderijen van prachtige zonsondergangen, veroorzaakt doordat de atmosfeer wereldwijd gevuld was met vulkanisch stof.

Op deze zondag ochtend was er geen sprake van Krakatau-achtige vervuiling, maar de hemel was wel mooi gekleurd. En omdat we tegenwoordig niet meer naar de kwast hoeven te grijpen om zoiets vast te leggen, hier een paar foto's:

Omgekeerde wereld

Vorig weekend was het zonnig, windstil en winters (nou ja, een klein beetje dan). Afgelopen weekend was winderig, zacht, nat en zeer herfstig. Geen weer om mooie plaatjes van de molens bij Kinderdijk te maken, maar meer iets voor mooie lege Hollandse landschappen. Op naar de Biesbosch dus.

Ik hield voor vertrek de buienradar in de gaten, maar het was hopeloos, regen, motregen en slagregen. Dat was het enige wat deze zondag ochtend op het menu stond. In de fiets dan toch maar. Schuimkap mee, cameraatje mee en fietsen maar.

Onderweg kreeg ik natuurlijk een lekke band. En wat mij normaal nooit overkomt gebeurt nu: de plakkertjes willen niet plakken. Misschien door het vocht, of de solutie was te oud, of de plakkertjes over de datum. Gelukkig heb ik nog wat oude reserve (binnen) banden in de fiets liggen, en die graaf ik ergens achterin tussen de andere rommel op. Daarna weer terug naar huis en lekker bij de centrale verwarming zitten met een bakkie thee.

Eindelijk de moeite waard

Het weer was de afgelopen weekends niet om over naar huis te schrijven. Veel wind, regen, laaghangende bewolking, enzovoort. Ik wilde graag weer eens naar Kinderdijk, maar druilerige molens onder een loodzware hemel zijn nu eenmaal niet zo fotogeniek.

Vanochtend was het voor het eerst dit jaar dan eindelijk raak. Ik in de fiets, bepantserd met muts en wanten richting het westen. Onderweg was het nog flink oppassen, want het was gevaarlijk glad op de fietspaden. Ik kom net voor zonsopkomst aan, alwaar een schamel rijtje fotografen mij al staat op te wachten.

De plaatjes waren de moeite waard, en ik heb deze tocht gelukkig niet voor niets gemaakt.