30 december 2018

Jaar einde


Op de laatste zondag van het jaar ben ik weer naar de Biesbosch gereden. Nu lijkt het zo dat ik elk weekend naar de Biesbosch rijd, maar dat is niet zo. Zo was ik zowel vorige week zondag als de week daarvoor naar Kinderdijk gefietst. Ik hoopte dat de bewolking even zou openbreken en mij op een paar mooie plaatjes zou trakteren, maar helaas.

De eerste zondag brak de bewolking wel open, maar in plaats van zonneschijn werd ik getrakteerd op een flinke bak regen, zodat ik de molens alleen vanonder mijn schuimkap heb kunnen bekijken. Mijn conclusie: niet het fotograferen waard. Afgelopen zondag was het weliswaar droog, maar dat was dan ook het enige lichtpuntje. Andere lichtpuntjes in de vorm van zonneschijn waren wederom niet aanwezig, opnieuw geen fotoweer dus.

Omdat ik niet voor de derde keer onverrichter zake naar Kinderdijk wilde rijden, zocht ik het dit keer wat dichter bij huis; de Biesbosch maar weer. Gelukkig was er nu wel iets van een voorzichtig zonnetje te zien. Tijd voor foto's dus.






Oh ja, dit was de oogst van vanochtend.....




04 december 2018

Niet zo groen bezig

Afgelopen zondag was het eindelijk eens lekker onvervalst fijn ouderwets Nederlands kloteweer. Prima weer dus om er met een velomobiel op uit te gaan. Fototoestel mee, schuimkap er op en fietsen maar.

Deze ochtend fietste ik langs de Merwede naar de Biesbosch. Zeker in deze tijd is het, afgezien van de vogelaars, heerlijk stil. Van de Biesbosch is de afgelopen jaren een mooi natuurgebied gemaakt, en ik kom er graag.

Ik help regelmatig een handje mee om het mooi te houden, door wat afval van de stranden mee te nemen. De rivier staat nog steeds laag, dus er is nog genoeg strand over waar van alles ligt; emmers, piepschuim, en soms zelfs vreemde dingen zoals een complete halterjurk (katoen, streepje), een opvouwbaar barbecue setje (inclusief spaan) of sterk verkleurde kinder schepjes (zo te zien uit de jaren '70).

Verder met de rit. Ik wil even stoppen bij de pont richting Dordrecht. Tot nu toe heb ik steeds met de wind pal op de neus gereden, maar op het moment dat ik afsla, krijgt de wind ineens vat op de schuimkap, die ik (natuurlijk) niet goed vast had gemaakt. De schuimkap slaat tegen m'n Lexan vizier, die (natuurlijk) ook niet goed vast zit. Natuurlijk rijd ik op dat moment over een brug, en natuurlijk verdwijnt mijn viziertje met een mooie boog in het donkere water. En zo doe ik weer een bijdrage aan de plasticsoep in de oceanen. Shit.

Ik maak dit weer een beetje goed door onderweg weer wat mee te nemen, en vind naast de standaard rotzooi zowaar iets opmerkelijks. Tussen de pas gesnoeide wortels van de braamstruiken langs het fietspad zie ik iets blauwigs en viezigs steken. Wat het moet voorstellen weet ik niet, maar het heeft in ieder geval zijn beste tijd gehad. Mee in de fiets dus.