26 februari 2018

Koud Kinderdijk

Het is dat ik het mij had voorgenomen, en dat het bundeltje fietskleren al op mij lag te wachten, anders had ik deze tocht niet ondernomen. Het was natuurlijk koud, maar dat niet alleen, er stond ook nog een harde wind. En die kwam pal uit het oosten, en dat hield weer in dat ik op de weg terug flinke wind tegen had. Ik pan mijn tochten altijd zó dat ik op de terugweg de wind in de rug heb, maar ik wilde nu eenmaal naar Kinderdijk deze ochtend, dus ik moest eraan geloven.

Alle fietskleding die ik rijk ben ging aan. Lange broek, korte broek, T-shirt, winter shirt, fleece vest en ten slotte handschoenen en een muts. De schuimkap ging er ook op, zo stook ik de fiets tenminste een beetje warm tijdens het fietsen.

De zon zou deze zondag ochtend om 7:35 op komen, en dat hield weer in dat ik om half zeven moest vertrekken om op tijd voor dit fenomeen aan te komen. Met de wind in de rug en de schuimkap erop wordt het al snel warm in de fiets, en kan ik m'n fleece vest uittrekken. Netjes op tijd kom ik bij Kinderdijk aan. Langs het water staat al een pelotonnetje fotografen in het gelid klaar. Om de één of andere reden kiezen ze toch altijd weer dezelfde plekken uit. Zo zorg je ervoor dat je dezelfde foto hebt als Bertus die naast je staat, en de buurman van Willem, die hier twee jaar geleden ook van die mooie foto's had gemaakt. Erg jammer, want ik hoor van één van de fotografen dat ze deze ochtend één uur hebben moeten rijden. (ik bedenk mij net dat ik net hetzelfde heb gedaan, maar een uur in een Quest telt niet: dat is leuk. Een uur in 'n auto duurt voor mij langer dan een uur in een velomobiel, maar dat even terzijde)

Ik kieper de fiets ergens op een stil plekje in de berm, trek mijn fleece vest weer aan en maak wat foto's. Nog geen schaatsende mensen vandaag, hoewel het aardig vriest, waait het te hard om een ijslaag te kunnen vormen. Alleen in de slootjes, waar het windstil is, is geen open water meer te vinden.








De terugweg valt zoals te verwachten valt niet mee. Al na vijf minuten voel ik m'n gezicht niet meer. Na tien kilometer worden m'n voeten ijsklompen. Stevig doortrappen is het devies om te proberen het nog een beetje warm te krijgen. Dat lukt pas na 40 km verwoed doortrappen. Maar toch al met al een mooie tocht.

20 februari 2018

Koude zondag ochtend

Afgelopen zondag weer een tochtje gemaakt. Wanneer ik in alle vroegte naar buiten kijk ligt de rijp dik op de auto's. Het is -4°C buiten, dus laat ik mijn helm thuis en zet ik de wintermuts op.Verder gaan de wanten aan en monteer ik de schuimkap. Ik heb mij bedacht dat ik deze ochtend een rondje Zaltbommel ga doen. Het is (uiteraard) nog donker als ik vertrek, maar het was weer een mooi tochtje.







12 februari 2018

Eindelijk weer eens fietsen

Een weekend wintersport, griep, slecht weer. Dat zijn de redenen waarom ik de laatste weken niet in mijn fiets te zien was. Maar afgelopen zondag kon ik dan toch eindelijk weer een tochtje maken. Toen ik nog na-dommelend in m'n bed naar de wind en de striemende regen tegen het slaapkamer raam lag te luisteren, dacht ik er sterk aan om deze zondag toch maar aan mij voorbij te laten gaan. Maar zoals dat zo vaak gaat, na regen komt zonneschijn: