Jaaroverzicht 2017

Zo ziet een jaar lang fietsen met een velomobiel en een camera eruit.

Iedereen een gezond en gelukkig 2018 toegewenst.

Winterweer

De afgelopen weken heb ik sporadisch wat gefietst. Ik zeg sporadisch, omdat het weer wel wat te wensen overliet. Of het waaide te hard, of het regende te hard, of het winterde te hard (je moet als Hollander toch wat te klagen hebben over het weer).

Nadat de afgelopen 24 uur de code rood was afgezwakt naar code wit, het weer wat opklaarde en de fietspaden weer enigszins begaanbaar waren, ben ik erop uit getrokken voor een kort fietstochtje. Helaas niet naar Kinderdijk, want er zijn daar op dit moment wegwerkzaamheden, en het mooie fietspad dat Kinderdijk doorkruist word maar zelden geheel geveegd, en in ploeteren door de sneeuw heb ik geen zin.

Rund Um Hause dus maar. Maar daar was het toch ook wel mooi...

Laveren tussen de buien

Zondag ochtend weer in alle vroegte in de fiets gekropen. De straten zijn nat wanneer ik instap, maar enkele fletse sterren aan het firmament geven aan dat het, althans tijdelijk onbewolkt is. Voor de zekerheid de schuimkap maar in de fiets geschoven. Deze keer gaat de route over Zaltbommel. Al een paar maanden niet geweest. De wind komt weliswaar uit het westen, en dat houdt in dat ik op de terugweg wind tegen heb. Normaal gesproken deel ik mijn fietstochten zo in dat ik op de terugweg wind mee heb, dat fietst wat lekkerder. Maar het waait niet erg hard, dus vooruit dan mij.

Ik stop even in Woudrichem, hier komen we vaak zomers, als de visserij dagen gehouden worden, maar nooit als het donker is en regent. Ik maak even een foto van de Gevangenen poort (goed restaurant heb ik mij laten vertellen), en fiets weer verder.

Tussen Woudrichem en Zaltbommel word ik overvallen door de eerste bui, en tussen Zaltbommel en Gorinchem door de tweede. Dat levert dan weer wel mooie plaatjes op.

Na regen komt zonneschijn

Zondag ochtend weer een fietstocht gemaakt. Het was er de afgelopen twee weekenden niet van gekomen. Het is donker maar droog wanneer ik de fiets instap en richting de Biesbosch fiets. Eenmaal over de voor automobilisten beruchte Merwede brug dienen de eerste regendruppels zich aan, en gaandeweg gaat de aarzelende regen over in een onvervalste en koude plensbui. Ik stop even bij de pont richting Kop van 't Land bij Dordrecht. In de schemer zie ik de pont aan de overkant van het water liggen. De pontbaas ligt nog op één oor. Groot gelijk, want met dit weer en op deze tijd van de dag gaat geen zinnig mens erop uit. Hoewel, ik kom her en der in de Biesbosch een eenzame fotograaf tegen, die zittend vanuit z'n auto, en gewapend met een grote telelens probeert wat gevogelte voor de lens te krijgen.

Langzaam aan wordt het droog en een uur na zonsopkomst gloort er aan de westelijke horizon zowaar een stuk blauwe lucht tussen de wolken.

Wanneer ik deze ochtend voor de tweede keer de Merwede brug beklim, schijnt de zon aarzelend tussen de buienwolken, maar onstuimig blijft het, vandaag.

Eindelijk weer eens een natte zondag

Afgelopen zondag was het voor het eerst sinds tijden lekker slecht weer. Lekker weer dus om achter de geraniums naar de stromende regen en natte keien te kijken. Helaas hebben wij geen geraniums, dus moest ik wat anders gaan doen met mijn vrije tijd. Ik ben weer eens gaan fietsen.

Het is (uiteraard) flink donker als ik de fiets in stap, maar dat mag de pret niet drukken. Schuimkap erop, dakje erbij, en ik ben afdoende beschermd tegen de elementen. Ik ben al een paar weken niet in Kinderdijk geweest, dus ga ik daar maar weer eens naartoe. Het word net licht als ik daar aankom, en wonder boven wonder houdt het dan ook nog heel even op met regenen. Dat komt goed uit, want ik moet natuurlijk weer even wat foto's maken.

Dit keer geen zonovergoten landschappen met een mooie zonsopkomst, maar lekker Hollands druilerig weer. Dat hoort bij de herfts vind ik.

Allemaal eikels op de weg

Ik rijd omringd door bomen over een mistig pad. Het is zondag ochtend, mistig en vroeg. Onder mij knisperen de afgevallen eikels die van de herfstige bomen zijn gevallen. Zo af en toe ketst er eentje venijnig tegen de onderkant van de fiets.

Ik bevind mij op een pad in de Loonse en Drunense duinen, en de weersvoorspellingen zijn voor deze dag dermate gunstig (warm en zonnig) dat ik blij ben dat ik hier zo vroeg naar toe ben gereden. Terwijl ik door de bossen tijd, maken de diverse doelgroepen zich op om vandaag het gebied in overtollige hoeveelheden te bevolken. Ik zie veel elektrische fietsers, wielrenners, mountain bikers en een enkele gewone wandelaar (al dan niet met hond).

Op een mooie open plek maak ik zoals gebruikelijk een panorama foto, maar de mist belemmert het uitzicht een beetje. Langs het fietspad staat een kudde schapen binnen een afrastering tussen de uitgebloeide heide. Zij zijn door Staatsbosbeheer ingezet om de heide grasvrij te houden. Nadat ik een paar foto's van de wollige dames gemaakt heb ga ik weer op pad.

Mazzel met het weer

Tijdens mijn wekelijkse zondagse fietstochten ben ik afhankelijk van het weer. September 2017 staat nu officieel te boek als te nat en te koud, maar van nattigheid heb ik de laatste zondagen geen last gehad, doordeweeks wel, maar zondags niet.

Zo ook de afgelopen twee zondagen. Lekker weer, niet al te veel wind, met zo hier en daar en wolken- c.q. mistbankje. Dat doet het altijd goed op de gevoelige plaat. Gisteren was ik naar de Biesbosch, en vorige week deed ik een rondje Moerdijk brug. Een (panorama) beeldverslag.

Hieronder de Zeedijk bij Dordrecht (vorige week bezocht)....

 

... en hier de Bieschbosch van afgelopen zondag.

Stilte na de storm

Met de eerste officiële herfststorm achter de rug kunnen we nu wel zeggen dat de zomer definitief voorbij is. Afgelopen zondag echter gooide de natuur nog een mooie dag uit het reservoir. Mooi weer om te fietsen dus. Met het korter worden van de dagen komt ook het bij fotografen zo bekende 'gouden uurtje' weer binnen handbereik. De zon kwam gisteren op om 7:18, en dat is (in ieder geval voor mij) best een schappelijke tijd.

Ik ben een uitgesproken ochtendmens, en dat houdt in dat ik altijd vanzelf (vroeg) wakker word. Zo ook afgelopen zondag. Het was kwart over zes en dus nog donker toen ik op internet controleerde wat voor weer het was (windstil, droog, mistig en fris). Na even met mijzelf overlegd te hebben besloot ik naar Kinderdijk te fietsen. Dat is vanuit Gorinchem een uurtje rijden, dus dan zou ik net na zonsopkomst aan komen. En aldus geschiedde: