26 december 2016

Arduino project 17: Winterklaar !

Mijn Arduino project is voor 95% klaar. De lampen zitten op de fiets, en ze werken, maar ik ben nog niet helemaal tevreden met de 'looks' op mijn fiets. Maar omdat ik gedurende de donkere wintermaanden toch niet helemaal onverlicht tijdens mijn schaarse fietstochten door de polder wil rijden, moet het maar even zo.

Voor alle lampjes die mijn fiets sieren, heb ik zoals eerder geschreven eveneens mijn 3D printer ingezet. Rond m'n koplampen zit een ringled die als oranje knipperlicht functioneert, en verder heb ik nog ledstrips aan de zijkant (vier stuks) en drie ringleds aan de achterkant. Dit zijn twee knipperlichten en een gewoon rood achterlicht.

De grootste uitdaging bij deze verlichting was het waterdicht maken. Dit is voor de koplampen natuurlijk geen probleem, omdat die veilig achter glas zitten. Het achterlicht heb ik met siliconenkit ook redelijk dicht gekregen, tenminste, dat hoop ik. De knipperlichten aan de zijkant zitten achter een perspex glaasje, dat verder los in de 3D geprinte behuizing zit. Ik wilde hier niet aan de gang met siliconen, omdat de constructie dermate klein is, dat dit alleen maar uitmondt in geknoei met lijm.

Om de leds toch een beetje tegen de elementen te beschermen, heb ik ze ingesprayed met de PCB plastic spray. Daarna kan alles dan eindelijk op de fiets:


M'n retro-bruine schakelkastje zit veilig in het interieur. Rechtsboven de indicatoren voor de twee LiPo accu's waar ik mee rond pendel, met daartussen de pijl die aangeeft welke accu op dit moment in gebruik is. De drie iconen onderaan in het scherm geven de status aan van de koplampen, de zijlichten en de 'zuinige' verlichtings stand. Het woord zuinige staat hier tussen aanhalingstekens, omdat deze stand allesbehalve zuinig is. Elke led bestaat uit drie afzonderlijke leds die elk 20mA trekken. De twee ringleds rond de koplampen tellen 8 leds. Dan wordt 20x3x8x2 bijna 1A, en dat alleen maar voor de voorlichten. Hier zal ik in de praktijk dus weinig gebruik van maken.


 Hierboven het achterlicht met de twee richting aanwijzers. Hier niets over te klagen, maar aan het ontwerp wil ik in het komende jaar nog wel wat veranderen.


De richting aanwijzer. Hopelijk is deze waterdicht, de toekomst zal het leren. Ook hier wil ik het komend jaar nog wel wat aan wijzigen.


04 december 2016

Koud Kinderdijk

Quest bij Kinderdijk
Vandaag was het een mooie dag om te fietsen. En dat heb ik dan ook gedaan. In alle vroegte, dat dan weer wel. gewapend met ijsmuts en camera ging ik op pad naar Kinderdijk. Ik had zomaar eens het idee dat dit wel wat mooie plaatjes op zou leveren.

Hoewel ik geenzins het idee had om er precies rond zonsopgang te arriveren, deed ik dat stom toevallig wel. En dat terwijl ik het tempo er helemaal niet in had zitten. Dit kwam niet alleen door de lage temperaturen, maar ook omdat ik al een paar weken niet gefietst had. Slecht weer weerhield mij ervan om op de gebruikelijke zondag ochtend een ritje te maken.

Deze ochtend wel dus. Kinderdijk. De door mij eerder beschreven fotografen stonden toen ik aan kwam fietsen al klaar op het bruggetje om de zoveelste zonsopkomst vast te leggen. Geen Japanners dit keer, maar veel Nederlanders, en waarempel een Tsjech of andere Oostblok bewoner.

Fotografen op bruggetje

De temperaturen lagen nog ruim onder nul, maar de plaatjes waren toch wel verwarmend....



10 november 2016

Arduino Project 16: alle elektro in een klein kastje

Met het klaarkomen van de geprinte kast begon het grote inbouwen. Alle door mij geknutselde elektronica moet netjes in het steeds kleiner wordende kastje. Eerst het LCD scherm. Met twee vierkante moeren en schroefjes zet ik het scherm aan de binnenkant vast. Dit scheelt weer wat 'ontsierende' schroefjes aan de buitenkant.


Daarna komt de Arduino Mega met het PCB en alle overige elektronica en schakelaars. Het is al met al een heel gepriegel, maar uiteindelijk past het.


Ik had nog een oranje spoel liggen, en hiermee kleed ik de rest af. Een mooie knop voor de rotary encoder, en een leuke aankleding voor de schakelaars voor de verlichting. Zo krijgt het geheel een leuke retro-look.




30 oktober 2016

Arduino project 15: een nieuwe start

Na onze vakantie van vorig jaar is mijn Arduino project een beetje in de versukkeling geraakt. Dat komt eigenlijk omdat ik een overdaad aan hobby's heb. Naast fietsen en knutselen met Arduino's heb ik ook nog een aquarium, ik film/fotografeer regelmatig en daar is sinds kort nog een vijfde hobby bij gekomen: een nieuwe glimmende 3D printer.



Deze heb ik vorig jaar via een Kickstarter project aangeschaft, en daar wordt door mij (uiteraard) weer flink aan geknutseld. Dit hield in dat ik wat minder tijd besteedde aan het Arduino project, maar daar is afgelopen zomer verandering in gekomen. Omdat het weer in de lente wat te wensen over liet, begon ik vrij laat aan dit project, maar uiteindelijk is het er toch van gekomen.

Eerst terug bij het begin; ik had een kastje geprint waarin alle elektronica netjes opgeborgen zou worden. Dit kastje had ik geprint met mijn oude printer. Maar omdat deze printer niet helemaal stabiel was, kon ik de kast niet in een keer printen, en had ik het ontwerp in delen opgesplitst, die later door mij aan elkaar zouden worden geschroefd.


En daarin lag nu net het probleem: de delen pasten net niet helemaal op elkaar. En dit kwam omdat ik het ontwerp in Sketchup had gemaakt, en dit programma is eigenlijk ongeschikt om ontwerpen voor 3D printers te maken, omdat het bij maten op- of onder de 1 mm onnauwkeurig wordt. Het resultaat was dat het geheel na het monteren van het kastje, en het plaatsen van de elektronica, nogal gammel aanvoelde. Daarbij paste het ook nog niet lekker op de binnenkant van mijn rechter wielkast. Terug naar de tekentafel dus maar...

Nu wil het geval dat er op mijn werk nog een licentie van Solidworks rondzwierf, en daarmee ben ik in het voorjaar aan de gang gegaan. Het vergt even wat leerwerk, maar dan heb je ook wat. Ik kon de kast na wat oefening in één stuk ontwerpen, en met de nieuwe printer kon ik het geheel ook in een stuk printen....




En nu zult u vragen: waarom bruin ? Wel, het zwart was op en ik had geen zin om te wachten op een nieuwe bestelling. Zo gaan die dingen...

16 oktober 2016

Druk bij Kinderdijk

Deze ochtend was ik weer eens naar Kinderdijk gefietst. Altijd mooi zo rond deze tijd. Dat vonden kennelijk meer mensen, want het was er om half negen al behoorlijk druk. En dan niet met de 'standaard' toeristen, maar dan meer met de 'standaard - ik heb een hele dure uitrusting - en ik ga eens fijn wat unieke foto's van molens maken' - toeristen.

Ondanks de mooie omgeving was de sfeer ietwat gespannen. Er werd gemopperd tegen hardlopers omdat ze de brug lieten trillen, hetgeen nou net die ene 'unieke' foto verpestte. Fotografen stonden de dringen op de schaarse plekjes die net dat ene mooie uitzicht op de molens gaven, en omdat het riet nogal hoog stond, waren die plekjes schaars. De smalle vlonders boden weinig steun aan de grote carbon statieven (want carbon is duurder en dus beter).

Onnodig te zeggen dat ik mij in niet deze wedloop wilde mengen, en dus maar even ben doorgefietst om elders wat plaatjes te schieten. Bij deze:






09 oktober 2016

Foto tochtje


Voor het eerst sinds onze terugkeer van onze vakantie in Cuba een fietstocht van betekenis gemaakt. Ik was wel wat huiverig om in alle vroegte in de fiets te stappen, want de thermometer gaf een whopping 5°C aan, terwijl de temperaturen in onze voormalige vakantie bestemming vaak makkelijk het zesvoudige bedroegen. Maar het de lucht in de stad was helder, het was droog, en vrijwel geen wind, dus vooruit dan maar.

In de polder was het nog donker en mistig. En nog wat kouder helaas. Flink doortrappen dan maar. Eenmaal over de van Brienenoord brug had de zon genoeg kracht om mij een beetje op te kunnen warmen. De mist trok aarzelend op, en dat leverde tussen de bomen de volgende plaatjes op:



Toch blij dat ik er even uit ben geweest deze ochtend :-)

17 mei 2016

Nieuw Freewheel

Ruim een week geleden heb ik tijdens een fietstocht moeten besluiten om terug te keren. Dat gebeurde als volgt: ik had al eerder gemerkt dat mijn freewheel niet meer zo vrolijk meer ratelde als voorheen. Ik had besloten om tijdens het eerstvolgende onderhoud (lees: met lekker weer) dit euvel eens onder handen te nemen. Maar je weet hoe dat gaat: je vergeet zoiets, en dan kan het zomaar eens gebeuren dat je met pech komt te staan.

En dat gebeurde heel geleidelijk; na het stilstaan bij stoplichten gebeurde het ineens dat ik eerst een paar slagen vrij trapte, voordat de vertanding van m'n freewheel wilde pakken. Bij het eerstvolgende stoplicht waren dat ineens een paar slagen meer. Nu was ik op weg naar Kamera-Express in Rotterdam, en dat was een tochtje van bij elkaar 80km. Maar na elke korte stop of elke haakse bocht moest ik langer vrij trappen voordat ik weer wat grip op de tandjes kreeg. Ik dacht bij mijzelf: dit ga ik niet halen. En dat deed ik ook niet.

Ik besloot na 27km om te draaien. Heel voorzichtig keerde ik de neus en keerde ik huiswaarts. Gelukkig had ik nog grip, maar ik moest weer wat langer trappen voordat dit gebeurde. Ik wist dat er nog wat stops gingen komen dus ik moest dit tactisch benaderen. Bij elk stoplicht moest ik niet te snel terug schakelen, en flink druk op het freewheel blijven houden. Dit moest ik volhouden tijdens het wachten op het groene licht, wat nog best lastig was. Daarna weg zien te komen in een net niet zo lekker verzet, met de trapas in een net niet zo toffe stand was helemaal een uitdaging. Op 10km van huis gebeurde het onvermijdelijke: ik stopte een halve seconde met trappen en was de grip volledig kwijt. Freewheel naar de kl@##te. Deksels. Wat ik ook deed, er was niets meer aan te doen.

Door op de rand van het instapgat te gaan zitten en te steppen wist ik nog een snelheid van 11km per uur te bereiken, maar makkelijk ging het niet. Ik stopte nog een paar keer om wat te eten en te drinken, en om te proberen of ik ondertussen weer wat grip kreeg. En warempel, na de derde stop en 5km steppen had ik weer contact met de tandwieltjes. Ik snel weer op pad, en ik wist al fietsend thuis te komen.

De volgende dag ging het freewheel eruit. Door het ding door te blazen en het te spoelen met dunne olie wist ik er weer wat leven in te krijgen, maar lekker liep het niet allemaal, zo af en toe bleef het kreng helemaal vast zitten. Ik naar de lokale fietsenboer. Daar bestelde ik een nieuw freewheel, het exemplaar dat ik had was verouderd (mijn Quest is negen jaar oud) dus moest even besteld worden. Dat had ik achteraf gezien niet moeten doen natuurlijk, ik had gelijk contact op moeten zoeken met Velomobiel.nl. Heel dom natuurlijk.

Het probleem was namelijk dat niet elk freewheel gelijk is, zelfs al zijn ze helemaal gelijk. De paddenstoel van mijn oude freewheel paste namelijk niet in het nieuwe freewheel. Dit is een plaatje van met de paddenstoel in het nieuwe freewheel:


En dit in het oude freewheel.


Ik (eindelijk) contact opgenomen met de mensen in Dronten, voor een aangepaste paddenstoel. Daar hoorde ik dat mijn freewheel sowieso niet ging passen, omdat een standaard gat in een freewheel 14.3 mm is. Bij Velomobiel.nl maken ze daar altijd 15,1 mm van anders past de as er niet doorheen.

Gelukkig mocht ik mijn fietsenwinkel freewheel opsturen, en kreeg ik een nieuw freewheel met bijpassende paddenstoel retour. Alles draait nu weer als een zonnetje.

10 januari 2016

Kinderdijk


Vanochtend naar Kinderdijk gefietst. Het was voor het eerst sinds tijden mooi weer deze ochtend, dus ik dacht: ik waag het erop. En ik had geluk deze ochtend. Het was weliswaar vrij winderig en fris, maar ik kwam dankzij stevig doortrappen precies op tijd aan om enkele mooie plaatjes te schieten. Normaal gesproken staan er rond deze tijd drommen fotografen met lenzen en statieven in de kou te bikkelen, maar deze dag stond er maar één. Een vrouw die nog even een plaatje schoot van mijn (ik citeer) leuke fiets. Omdat ik verder niets warms mee had genomen (dom) wordt het een kort gesprek. Ik duik mijn fiets weer in en begeef mij weer op de terugweg.

Nog even wat foto's...