07 oktober 2012

Vakantie in Myanmar (Birma)

Afgelopen maand zijn we op vakantie in Myanmar geweest. Een heel mooi land met een hele vriendelijke bevolking. We hebben ontelbare tempels, pagode`s en kloosters gezien en bezocht en een aantal leuke ervaringen gehad. Over één van die ervaringen ga ik het nu hebben.

Het was op een van de laatste dagen van onze vakantie. We waren op dat moment in Bagan, dat wemelt van de oude pagode`s en tempels, allemaal stammend uit (ongeveer) de 12e eeuw. Het weer was er goed, tenminste, voor Myanmarese begrippen. Dat wil zeggen dat het stralend weer was, een graad of 38, en een luchtvochtigheid die richting 100 liep. Onnodig te zeggen dat het zweet bij ons tappelings over de rug liep, op zoek naar andere oorden. Geen weer dus voor een Gezonde Hollandse Jongen.

Maar ja, je bent op vakantie en dus wil je ook wat van de omgeving zien, weer of geen weer. Nadat we in betrekkelijke luxe met de bus naar enkele hoogtepunten van het gebied waren geweest, hadden we wat dagen vrij om zelf de omgeving te verkennen. Te voet was dit vanwege de grote afstanden niet echt te doen, maar fietsend ging dit wel. Voor de som van 500 kyat (ongeveer 50 cent) kwamen wij tijdelijk in het bezit van twee rijwielen, van onbestemd Chinees fabricaat. De fiets van mijn vriendin was haar te klein, en die van mij was niet veel beter. Mijn knieën kwamen tijdens het fietsen zo ongeveer boven het stuur uit.

Wij togen naar de Shwezigon pagode, die niet ver van het hotel lag. Al na de eerste honderd meter voelde ik dat er iets mis was met de trapas; hij wiebelde en zwabberde aan alle kanten. Ik had zoiets wel verwacht, en schonk er dus niet veel aandacht aan. Maar dat had ik beter wel moeten doen. Op de terugweg donderde de hele crank van de trapas, met als gevolg dat de ketting van het tandwiel afliep en hopeloos vast kwam te zitten in de blikken kettingkast. &#@*#^# dus !

Ik kwam hortelend tot stilstand en in een mum van tijd was ik omringd door een viertal Birmezen die zich gelijk op het vastgelopen mechaniek stortten. Een man kwam met een scooter langs en wist vanonder zijn zadel een gereedschaps-tas te toveren. De inhoud van die tas was bedroevend; een ijzeren draadje, een aluminium tangetje en een soort van schroevendraaier, meer niet.

Vier paar handen gingen met voornoemd gereedschap aan de gang met mijn fiets. Al spoedig kwamen er onderdelen los van plekken waar ik deze niet had verwacht, maar de ketting bleef onwrikbaar in de kettingkast vastzitten. Ik bood nog aan om te helpen, maar door de taalbarrière kwam ik niet verder dan hier en daar wat morrelen en duwen. Uiteindelijk wist de jongste van het stel met een flinke tak en het eerder genoemde ijzerdraadje de ketting los te krijgen.

Een niet helemaal passende moer werd op de trapas gemonteerd, waardoor de crank weer enigszins bleef zitten. Ik kreeg groot respect voor die gasten; ik rijd in mijn quest met een uitgelezen set chromen gereedschap rond, en zij repareren dit brik met gereedschap dat wij nog niet eens in de grabbelbak van de Gamma hebben liggen !

Van een bedankje wilden ze niets weten. Ik kreeg wat overgebleven onderdelen overhandigd en werd vrolijk uitgezwaaid. Bij de fietsen verhuurder werd mijn gammele fiets na het aanhoren van mijn verhaal met een glimlachend schouderophalen in ontvangst genomen, kennelijk keek de man niet op van dit avontuur.........



Meer foto's van onze reis zijn te zien op deze link.
Een tempel in Bagan

Onze fietsen op een weggetje

De reparatie

PS: Meer foto's zijn te zien op deze link.