Een tijd al niet gefietst. Dat had allerlei oorzaken, ik had het vooral druk met m'n andere hobby's. Afgelopen maandag had ik speciaal een dag vrij genomen om er eens lekker op uit te gaan. Glad vergeten dat ik om twee uur 'smiddags nog langs de tandarts moest. Shit. Dan maar een minder lange tocht. De zaterdag ging somber voorbij. De zondag: idem dito. Het zou maandag toch wel wat beter worden met het weer ?
Maar toen ik op maandagochtend de gordijnen opentrok zwierden de klamme regen slierten over het grijze garageplein. Niks dus met dat weer vandaag. Mijn vriendin had deze ochtend ook vrij, dus we ontbijten uitgebreid en nemen rustig en bedaard een bakkie koffie. Daarna neem ik nog maar een bakkie leut. Ondertussen hield ik met een schuin oog die vochtigheid buiten in de gaten. Helaas, al dat tijdrekken mocht niet baten. Sterker nog, het werd alleen maar donkerder, en het werd nog vochtiger.
Ik moest er toch maar aan geloven. In mijn hoofd had ik een route uitgestippeld die mij grofweg langs de Linge richting Geldermalsen zou leiden. Het eerste stuk, tot aan de glasstad Leerdam was mij nog bekend, maar daarna kwam de grote witte vlek om mijn mentale landkaart, en die zou ik vandaag dan gaan opvullen.
Het leuke is, dat wij op de kop af tien jaar geleden ongeveer dezelfde route hadden afgelegd, maar dan niet langs de Linge, maar erop. We beleefden namelijk in 1997 de laatste strenge winter en toen lag bij wijze van hoge uitzondering de hele rivier van Gorinchem tot aan Geldermalsen stijf bevroren onder de winterhemel. Toen hebben wij onze stoute schaatsen aangetrokken en een mooie tocht tussen de hierboven genoemde plaatsen gemaakt. Heen op de schaats, terug met de trein. Vandaag dus met de Velomobiel, en dit zowel heen als terug.
Vanwege de regen ben ik volledig bekapt op pad gegaan. Na Leerdam worden de weggetjes smal, en gaan zij heftiger slingeren, gelijk een beekje dat door een laagland meandert. Langs dit geslinger veel appelbomen in herfstblad, en kleine eeuwenoude boerderijtjes die scheefgezakt als oude mannetjes tegen de rivierdijk aanliggen. Helaas is het weer dermate slecht dat ik mij er niet aan waag om er een foto van te maken. Maar neem maar van mij aan dat het mooi was. Al dat geslinger houdt wel in dat ik de vaart er niet in kan houden, maar dat geeft niet, en is bovendien nog gevaarlijk ook. Al herhaalde keren heb ik een wiel nog net uit de berm kunnen trekken, omdat ik net iets te lang naar weer een mooi kalenderplaatje heb liggen kijken.
Bij Geldermalsen ga ik de spoorweg over. Het pad over de oude ijzeren brug, waarover wij tien jaar geleden naar het station kluunden, is maar net breed genoeg voor m'n Quest. Langs de noordkant van de Linge rijd ik weer terug naar huis, en terug naar de tandarts. Alwaar de mondhygiëniste mijn gebit onderhanden zou nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten